En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Jana (27) had geen gedroomde kraamperiode door de verborgen reflux van haar kleintje. Niels (28) en zij zijn de trotse ouders van Odin.
‘Ik had een zware hersenschudding waarvoor ik medicatie moest nemen en daardoor was een baby een hele poos niet aan de orde’, vertelt Jana. ‘Toen we groen licht kregen om opnieuw te proberen een kindje te krijgen, was het meteen prijs! Ik had het eerste niet door, want ik aanzag de innestelingsbloeding als mijn maandstonden en had geen kwaaltjes. Toen ik toch voelde dat er iets anders was met m’n lichaam deed ik een zwangerschapstest en die was tot onze grote verbazing positief! We verklapten het geweldige nieuws op onze trouwdag tijdens onze speech. Ik was nog maar vijf weken zwanger, maar het leek ons het gedroomde moment.’
Artrose
‘Ik had er enorm naar uitgekeken om zwanger te zijn, maar helaas was het alles behalve wat ik ervan verwacht had’, zegt Jana. ‘Ik was onze hele huwelijksreis ziek waardoor we zelfs vroeger naar huis zijn gegaan. In plaats van de vijf geplande weken waren het er maar drie weken. Naast het ziek zijn, maakten de hormonen me ook enorm emotioneel en had ik enorme last van heimwee voor het eerst in mijn leven. De rest van de zwangerschap waren medicatie tegen misselijkheid mijn beste vrienden. Ik heb ook artrose waardoor alles met die bolle babybuik nog lastiger werd. Ik telde af naar de komst van onze kleine spruit, maar helaas liet hij ons wachten tot veertig weken en drie dagen. Ik probeerde nochtans alles om hem vroeger te doen komen.’
Ik zou worden ingeleid op maandag of dinsdag. Dit voelde voor mij als falen, ik was teleurgesteld dat mijn lichaam de bevalling zelf niet in gang kon zetten.
‘Ik zou worden ingeleid op maandag of dinsdag’, aldus Jana. ‘Dit voelde voor mij als falen, ik was teleurgesteld dat mijn lichaam de bevalling zelf niet in gang kon zetten. Maar zondagnacht brak m’n water toch spontaan! Ik had nooit gedacht dat een vrouw zoveel vruchtwater verloor! Bij elke beweging kwam er precies een vloedgolf uit me (lacht). Eenmaal in het ziekenhuis hield ik me aan m’n voornemen om geen epidurale te vragen. Maar de weeën zetten zich volledig in m’n heup waar ik atrose had en de pijn was onhoudbaar.’
Spoed
‘De bevalling zelf verliep heel vlot dankzij mijn fantastische vroedvrouw’, aldus Jana. ‘Ze stelde me enorm op m’n gemak en legde me perfect uit hoe ik moest persen. Zij maakte echt een groot verschil. Later las ik in het bevallingsverslag dat ik een uitstekende perstechniek had (lacht). Toen ik Odin in m’n armen had, voelde ik meteen dat moederinstinct. Ik was op slag verliefd op dat kleine mannetje. De naam zagen we trouwens voor het eerst in een souvenirshop in een Vikingdorp toen we op huwelijksreis waren in Scandinavië.’
De kraamperiode was heftig omdat Odin soms uren aan een stuk krijste. Uiteindelijk gingen we midden in één van zijn krijsbuien naar spoed. Hij werd opgenomen en daar bleek dat hij verborgen reflux had en een onderontwikkelde strottenklep.
‘De kraamperiode was heftig omdat Odin soms uren aan een stuk krijste’, zegt Jana. ‘Overal kregen we te horen dat een baby hoort te wenen, maar het voelde niet juist. Uiteindelijk gingen we midden in één van zijn krijsbuien naar spoed. Hij werd opgenomen en daar bleek dat hij verborgen reflux had en een onderontwikkelde strottenklep. Nieuwe melk werd opgestart en we konden terug naar huis, maar dit keer met een vrolijke baby. Verder had ik kraamhulp wat ik iedereen kan aanraden. Dankzij haar kon ik af en toe wat bij slapen, mij op mijn gemak eens douchen en hadden we elke week meerdere verse lekkere maaltijden.’
Gemis
‘Ik verloor mijn mama twee jaren geleden onverwachts door een fietsongeluk’, vertelt Jana. ‘Mama worden zonder je eigen mama nog bij je te hebben, is soms hartverscheurend. Mijn allereerste Moederdag als mama, zonder mijn mama, bracht ik dan ook vooral al wenend door. Mijn mama keek er zo hard naar uit om oma te worden. Naast je partner is je mama vaak de eerste persoon die je belt wanneer je het even niet meer weet en dat mis ik enorm, ondanks dat ik een fantastische schoonmama heb en een goed vangnet aan vriendinnen.’
De hele dag hield de fotografe van de trouw de body bij die ik had gemaakt. Het was superspannend, want we vertelden het geweldige nieuws pas ‘s avonds.
De mama van mijn man was fotografe van onze zwangerschapsshoot. Op de voorgrond zie je een beertje dat mijn mama haakte. Zo is ze toch bij elke volgende stap in mijn leven.
Fotograaf: Els Deneir
In de aanloop naar de bevalling was het meerdere keren vals alarm, gelukkig stonden onze zakken al klaar vanaf week 32.
We waren op slag verliefd toen we onze kleine krijger na het lange wachten eindelijk in onze armen hadden. Alle pijn en vermoeidheid was ik vergeten en er was alleen nog plaats voor intens geluk en liefde.
Het geboortekaartje werd getekend door de zus van mijn man, één van de meters van Odin. We haalden onze inspiratie uit onze huwelijksreis naar Scandinavië.
Ik graveerde zelf de sleutelhangers van het geboortegeschenk. Op de ene kant staat zijn naam en op de andere kant de Rune van Odin.
Nog voor Odin geboren werd, kreeg hij zijn allereerste fiets van zijn bompie.
Fotograaf: Els Deneir
Niels’ mama nam ook de allereerste foto’s van ons gezinnetje. Gelukkig niet te zien op de foto: hoe Odin uiteindelijk zijn darmen, blaas en maag leegde op mij, oeps!
Fotograaf: Els Deneir
Nog meer mama’s over het moederschap:
