En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Janne (29) heeft een lang fertiliteitstraject achter de rug. Ricky (32) en zij zijn nu de trotse ouders van Mia.
‘Het was niet evident voor Ricky en mij om zwanger te raken’, vertelt Janne. ‘We wisten dat we geduld moesten hebben, maar natuurlijk hoop je altijd dat het snel zal lukken. Ik stopte in december 2021 met de pil te nemen, maar maandenlang passeerden zonder een positieve test. De teleurstelling was groot en na een jaar besloten we naar de huisarts te gaan die ons doorverwees naar de dienst fertiliteit. We lieten tal van onderzoeken uitvoeren, maar die gaven geen verklaring voor ons vruchtbaarheidsprobleem.’
Ivf
‘De gynaecoloog raadde dan maar aan om te starten met IUI (intra-uteriene inseminatie)’, gaat Janne verder. ‘In het voorjaar van 2023 ondergingen we onze eerste inseminatiepoging. Helaas zonder succes. De maand erna probeerden we het opnieuw, en deze keer was het wel raak: ik was zwanger! We waren in de wolken, maar helaas had ik niet zo lang daarna een zwangerschapsverlies. Ons verdriet was groot en ook de twee volgende IUI-pogingen mislukten.’
De hormonen hadden een grote impact op m’n emoties. Ik voelde me emotioneel een wrak.
‘We stapten over op ivf en gingen onmiddellijk van start met de hormonenbehandeling’, aldus Janne. ‘Dat waren zware weken, want de hormonen hadden een grote impact op m’n emoties. Ik voelde me emotioneel een wrak. De eicelpunctie verliep gelukkig goed, er werden zes eicellen aangeprikt en enkele dagen later gebeurde de terugplaatsing. Helaas ook zonder succes. Je telkens opnieuw opladen om het nog een keertje te proberen is pittig, maar onze kinderwens was groot!’
Magie
‘We gingen voor een tweede terugplaatsing met een ingevroren embryo’, zegt Janne. ‘Twaalf dagen later kreeg ik de beste telefoon ooit, want ik was zwanger! Na alle onzekerheid, het verdriet en de moeilijke momenten, voelden we een overweldigende vreugde. We hadden een zwaar, emotioneel en soms hartverscheurend traject achter de rug, maar dit moment maakte alles goed. Onze droom om mama en papa te worden, leek eindelijk uit te komen.’
We hadden een zwaar, emotioneel en soms hartverscheurend traject achter de rug, maar dit moment maakte alles goed. Onze droom om mama en papa te worden, leek eindelijk uit te komen.
‘Ik was heel graag zwanger en ik had buiten wat misselijkheid in het eerste trimester en pijnlijke bekken in mijn tweede trimester niet veel kwaaltjes’, vertelt Janne. ‘Het duurde lang vooraleer mensen door hadden dat ik zwanger was omdat ik heel weinig kilootjes bijkwam. We werden vanaf week 28 ook wekelijks opgevolgd in het ziekenhuis, want de baby werd klein ingeschat. Ik voelde haar nochtans heel goed schoppen in m’n buik, want ze was bijzonder actief! Dat gevoel van die kleine voetjes en handjes die bewegen in je buik is pure magie. Soms betrap ik mezelf erop dat ik dit mis. Maar nu kan ik genieten van haar échte knuffels, en dat is nóg beter.’
Keizersnede
‘Toen ik 38 weken ver was, besloot de gynaecoloog me in te leiden omdat onze baby zo klein was’, zegt Janne. ‘Ik kreeg medicatie om mijn ontsluiting te stimuleren, mijn vliezen werden gebroken, ik kreeg weeënopwekkers en een epidurale, maar mijn ontsluiting vorderde tergend traag. De hartslag van onze baby begon enorm te dalen, en er werd gedacht aan een keizersnede. Dat was een emotioneel moment, want ik hoopte op een natuurlijke bevalling, maar de gezondheid van ons kindje is natuurlijk het belangrijkste.’
De hartslag van onze baby begon enorm te dalen, en er werd gedacht aan een keizersnede. Dat was een emotioneel moment, want ik hoopte op een natuurlijke bevalling, maar de gezondheid van ons kindje is natuurlijk het belangrijkste.
‘Toen de hartslag van onze baby tot 50 daalde, werd alles in gereedheid gebracht voor een spoedkeizersnede’, zegt Janne. ‘Ik werd in lichte looppas naar het operatiekwartier gereden. De sfeer was gespannen en het duurde even voor mijn man bij me was. Nog geen halve minuut later hoorde ik onze dochter voor het eerst huilen. Ik kon haar niet meteen in mijn armen houden omdat de kinderarts haar moest controleren, maar er viel een hele last van m’n schouders: ons kindje was er! Op dat moment besefte ik dat er maar één ding belangrijk is op deze wereld: zij! De liefde die ik voor haar voel, is een gevoel dat ik niet in woorden kan omschrijven.’
Loslaten
‘Mijn grootste wens van kleins af aan was om mama te worden’, gaat Janne verder. ‘Die droom werd na een zwaar traject eindelijk werkelijkheid. Ik wist dat het niet altijd rozengeur en maneschijn zou zijn, ik ben me bewust van de uitdagingen. Maar Mia is een heel rustige baby. Wat ik zo leuk vind aan mama zijn, is het besef dat zij de belangrijkste persoon in mijn leven is, maar ik dat ook voor haar ben. Dat geeft me elke dag zo’n gelukkig gevoel.’
Ik ben ondertussen opnieuw aan het werk, en het is zwaar om niet de hele tijd bij haar te kunnen zijn en de zorg aan anderen over te laten.
‘Er is ook een keerzijde aan mama zijn, want mijn leven zonder zorgen is voorbij’, besluit Janne. ‘Elke minuut dat ik niet bij Mia ben, vraag ik me af of alles goed gaat met haar. Wanneer ze slaapt, controleer ik haar ademhaling. Ik kan haar moeilijk loslaten. Ik ben ondertussen opnieuw aan het werk, en het is zwaar om niet de hele tijd bij haar te kunnen zijn en de zorg aan anderen over te laten. Zowel Ricky als ik komen uit een gezin van vier, dus het is onze droom dat Mia nog een broertje of zusje krijgt, zoals wij, zodat ze kan opgroeien met iemand die haar hele leven lang naast haar zal staan.’
Mijn man speelt gitaar en dat leek ons een originele manier om onze zwangerschap aan te kondigen. De tekst op de muur verwijst naar ons ivf-traject. Hiermee hopen we het taboe rondom vruchtbaarheidsbehandelingen te doorbreken.
Ricky vroeg me als verrassing tijdens de zwangerschap ook nog eens ten huwelijk. We besloten om nog voor de komst van de baby te trouwen. Op 32 weken zwangerschap trouwden we in het bijzijn van onze dichtste familie. De trouwshoot werd gelijk een zwangerschapsshoot waarmee we niet alleen onze liefde, maar ook de verwachting van ons kindje vastlegden.
Fotograaf: Sofie Van Overloop.
Zowel mijn man als ik hebben verschillende tattoos, dus daarom vonden we het grappig en toepasselijk om Mia voor te stellen aan de wereld met zogezegde getatoeëerde voetjes.
Dit is een van de eerste foto’s die we zelf van onze dochter maakten, toen ze pas één dag oud was. Het blijft tot op de dag van vandaag één van mijn favoriete foto’s.
Dit is een uitvergrote versie van het geboortekaartje van Mia.
Mia’s favoriete moment van de dag is zonder enige twijfel wanneer ze in bad mag. Zodra haar kleine handjes het water raken, verschijnt er direct een glimlach op haar gezicht.
Ook dit is een van mijn favoriete foto’s omdat je ziet hoe vrolijk en gelukkig Mia is.
Sofie maakte ook deze foto dat ons favoriete kerstkaartje werd.
Fotograaf: Sofie Agten
Mia is een lachebekje, ze maakt ons zo gelukkig.
Ik ben enorm trots op ons gezinnetje.
Fotograaf: Sofie Agten
Nog meer mama’s over het moederschap:
