In ‘De big fuck-up’ kruipt Willem De Schryver (23) in de huid van Jan Laureys, een rijkswachter die in corrupte zaakjes verwikkeld raakt. ‘Ik ben ambitieus genoeg om verder te durven dromen dan deze landsgrenzen’, vertelt hij.
Jan Laureys is een levensgenieter, die zot is van glitter en glamour, schoudervullingen en ‘Saturday Night Fever’. Wanneer hij in de problemen geraakt door zijn flamboyante levensstijl smeekt hij de rechter om hem nog een kans te geven, en naar de rijkswacht te sturen.
Zo gezegd, zo gedaan: Jan wordt een rijkswachter, net zoals zijn vader Guy (Koen De Bouw). Al is die daar niet echt blij mee wanneer hij ziet hoe losjes zijn zoon nog steeds omgaat met de regels. Wanneer Jan hoort van het CDI, een nieuwe eenheid die drugscriminelen gaat aanpakken met Amerikaanse methodes, stelt hij zich meteen kandidaat. Bij het CDI dragen ze geen uniform, en dus kan hij in zijn modieuze outfits over het binnenplein van de kazerne blijven paraderen. Na een big fuck-up verliest het CDI veel geld van de rijkswacht. Om geen gezichtsverlies te leiden besluiten ze, op advies van Bob, een Amerikaanse DEA-agent die het Belgische elitekorps komt bijscholen in Amerikaanse politietechnieken, om het geld terug te verdienen door zelf drugs te verkopen. En hoe goed het in het begin gaat, zo fout loopt het op het einde af, vooral voor Jan.
Willem De Schryver kruipt in de huid van de flamboyante Jan. ‘Vanaf ik de synopsis van de reeks las, was ik geïnteresseerd en heb ik auditie gedaan’, vertelt Willem. ‘Ik hou sowieso van verhalen die zich in een andere tijd afspelen.’
Op basis van wat selecteer je je rollen, want je zal ongetwijfeld veel gevraagd worden?
‘Mijn buikgevoel volgen is 100 % de rode draad van hoe ik beslissingen neem! Ik laat heel veel in m’n leven afhangen van m’n gevoel. Als iets niet juist aanvoelt, zal ik passen. Het wierp al z’n vruchten af, want voorlopig ben ik tevreden met alle keuzes die ik maakte. Mijn buikgevoel heeft me nog nooit misleid.’
Je speelt Jan, heb je veel gelijkenissen met je rol?
‘Er zullen altijd raakvlakken zijn tussen de personages die ik speel en mezelf. Dat had ik bij mijn vorige rollen ook. Toch bleef Jan voor mij een uitdaging om te spelen omdat hij heel extravert is, hij wordt graag gezien en is heel ijdel. Dat zijn allemaal dingen die ik zelf totaal niet heb. Maar dat is net het leuke aan de job. Ik kan me smijten in een rol en iets onderzoeken waar ik zelf geen voeling mee heb in m’n persoonlijke leven. Ik leer ook veel van m’n personages. Qua zelfzekerheid stak ik echt wel iets op van Jan omdat je hele draaidagen lang constant in die energie zit. Ik heb hopelijk toch een beetje van zijn zelfvertrouwen meegenomen in mijn dagelijkse leven.’
Ik heb hard gesmeekt om een kostuum mee naar huis te mogen nemen, maar ze waren allemaal gehuurd, dus we moesten ze jammer genoeg terugbrengen.
Hou je ook van mooie en opvallende kledij zoals Jan?
‘Ik ben zeker wel bezig met wat ik aantrek en kom graag mooi gekleed voor de dag, maar ik sta daarvoor geen uren voor de spiegel zoals Jan. Mijn stijl is baggy, ik hou van streetwear en ik shop vooral tweedehands. Daar amuseer ik me rot mee.’
Wat is de tofste outfit die je mocht dragen op de set?
‘Ik vind Jans stijl met die punthemden en brede broeken echt heel cool! Mijn favoriete outfit was een volledig wit pak met daaronder een groen hemd. Ik heb hard gesmeekt om een kostuum mee naar huis te mogen nemen, maar ze waren allemaal gehuurd, dus we moesten ze jammer genoeg terugbrengen. Ik ben trouwens zelf sinds deze rol terug wat meer hemdjes beginnen dragen in m’n vrije tijd. Verder weet ik ook wat ik zéker niet meer wil dragen.’
Vertel.
‘Die hakken! Ik heb vier maanden op hakken moeten lopen en respect voor alle vrouwen die elke dag hoge hakken dragen. Die eerste maand ging ik elke keer naar huis met pijnlijke voeten.’
Ik ben een schrikschijter! Terwijl de rollen die ik speel vaak iets ander doen uitschijnen (lacht).
Jan is een rebel, is dat een kantje dat je ook bij jezelf herkent?
‘Nee, ik ben een schrikschijter! Terwijl de rollen die ik speel vaak iets ander doen uitschijnen (lacht). Ik ben nu een ander project aan het draaien waarvoor we op hotel zitten. De sauna is daar momenteel onder constructie, dus je mag daar niet ingaan. Mijn collega’s wilden er toch gewoon ingaan en ik ben dan de persoon die zegt: “Dat mag toch niet!” Dat is echt het perfecte voorbeeld van hoe anti-rebel ik ben (lacht).’
Had jij zoals veel jongens ooit de jongensdroom om bij de politie te gaan?
‘Nee. Ik wilde vroeger onderwaterfotograaf worden voor National Geographic. Ik had een abonnement op dat magazine en zat er altijd vol bewondering door te bladeren. Ik zit ook graag in het water.’
Wat zou je als beroep uitoefenen als je geen acteur was geworden?
‘De kans bestaat dat ik onderwaterfotograaf werd. Of iets met criminologie. Ik ben enorm geïnteresseerd in true crime en kijk heel graag naar zulke reeksen.’
Ik vond het eigenlijk jammer dat ik de stunts niet zelf mocht doen, want ik hou van nieuwe uitdagingen, zeker ook fysiek, maar dat mag uiteraard niet van de verzekering.
Hoe bereid jij je voor op een rol?
‘Ik doe altijd wat onderzoek over de tijdsgeest waarin een serie zich afspeelt. Verder lees ik het script enorm goed door. Ik ben altijd tot in de puntjes voorbereid.’
Het is een heel fysieke rol. Hoeveel van de stunts doe je zelf?
‘Als het gewoon om een simpele slag in het gezicht gaat, dan ben ik het. Maar de gevaarlijkere stunt, zoals uit een raam springen van de derde verdieping, worden door een stuntman gedaan. Ik vond het eigenlijk jammer dat ik dat niet mocht doen, want ik hou van nieuwe uitdagingen, zeker ook fysiek, maar dat mag uiteraard niet van de verzekering.’
Is het soms schrikken om jezelf helemaal onder het bloed en met open wonden terug te zien?
‘Ik vind het sowieso moeilijk om naar mezelf op beeld te kijken. Dat bloed en die wonden kan ik natuurlijk in z’n context plaatsen omdat ik daar een hele tijd voor in de make-up zat (lacht). Mijn mama vindt het moeilijker om daarnaar te kijken. Als ik slaag krijg op televisie, dan kijkt ze toch altijd weg. In “Knokke Off” kan ze er ook maar niet aan wennen dat ik zo’n arrogant mannetje speel. Ze vindt het moeilijker om dat los te koppelen, ook al weet ze natuurlijk dat ik een rol speel, maar het blijft haar zoon die ze ziet. Mijn vrienden hebben ook altijd een paar afleveringen van een nieuwe reeks nodig om te wennen aan een personage omdat ze me helemaal anders kennen. Dat wringt een beetje voor hen. Ik kan dat alleen maar als een compliment beschouwen dat ik die rollen geloofwaardig neerzet, zeker (lacht)?’
Ik ben leergierig én ambitieus. Ik heb lange tijd gedacht dat ik dat laatste niet luidop mocht zeggen omdat ik arrogant zou overkomen. Maar ik ben mega ambitieus en ik wil hard werken en veel bijleren om nog meer te groeien als acteur.
Je wordt voor heel wat rollen gevraagd. Waarom ben je zo populair denk je?
‘Dat is een moeilijke vraag. Ik denk dat ik heel hard mezelf probeer te zijn en ik ben altijd heel dankbaar dat ik de kans krijg om in iets mee te spelen. Ik vind het super dat mensen met mij willen samenwerken, maar ik besef maar al te goed dat elke schakel op een opnameset – van de geluidsman, over de decorbouwer tot de hoofdrolspeler – even belangrijk zijn om tot een goed resultaat te komen. Acteurs worden meer en meer op een pedestal geplaatst, maar zonder het hele team er rond staan we nergens. Ik probeer dus gewoon heel normaal te zijn. Ik heb nul sterallures. Verder ben ik leergierig én ambitieus. Ik heb lange tijd gedacht dat ik dat laatste niet luidop mocht zeggen omdat ik arrogant zou overkomen. Maar ik ben mega ambitieus en ik wil hard werken en veel bijleren om nog meer te groeien als acteur.’
Heb je nog bepaalde droomrollen op je bucketlist staan?
‘Ik zou weleens iemand willen spelen in een verfilming van het leven van een belangrijk of berucht persoon. Dan zit de uitdaging erin om iemand die al bestaat heel overtuigend neer te zetten. Dat lijkt me heel interessant, want tot nu toe had ik de artistieke vrijheid om een personage te vertolken dat compleet fictief is. Reeksen zoals “Dahmer” op Netflix vind ik bijvoorbeeld fantastisch en ik zou het vet vinden om eens in de huid te kruipen van iemand die iedereen verafschuwt.’
Zou je ooit in het buitenland willen doorbreken, Hollywood bijvoorbeeld?
‘Buitenland zeker, maar dat hoeft niet per se Hollywood te zijn. Ik ben ambitieus genoeg om verder te durven dromen dan deze landsgrenzen. Ik zou het voor de rest van m’n leven beklagen als ik niet zou kijken waar m’n limieten liggen. Als ik ergens tegen bots, dan is dat zo, dan is dat weer een les die ik heb geleerd. Ik ga zeker niet omdat het nu vlotjes loopt in België op m’n lauweren rusten en de rollen op mij laten afkomen. Als ik me te veel op m’n gemak voel en in m’n comfortzone blijf, dan presteer ik niet zo goed. Ik heb nieuwe uitdagingen nodig om gefocust te blijven. Zet me dus maar eens in een poule van acteurs die ik niet ken, waar ik niet in m’n moedertaal mag spreken en waar alles nieuw is.’
‘De Expeditie’ was achteraf bekeken qua format niet helemaal mijn ding. Al had ik er waarschijnlijk ook veel veel spijt van gehad als ik niet had toegezegd. Maar ik heb totaal niet de ambitie om als mezelf op tv te komen.
Op welke rol ben je het meeste trots?
‘Deze rol. Ik ben ook trots op mijn rol in “Knokke off”, maar ik was zeker in het eerste seizoen nog heel onzeker als acteur. Ik ben ondertussen al gegroeid en ik sta nu steviger in m’n schoenen. Ik kan ook meer kanten van mezelf als acteur laten zien met dit personage: van grote hoogtes naar diepe laagtes. Ik ben heel blij met het eindresultaat.’
In navolging van de titel: wat is jouw biggest fuck up?
‘Ik wil het niet als “fuck up” bestempelen en ik heb er megahard van genoten, maar “De Expeditie” was achteraf bekeken qua format niet helemaal mijn ding. Al had ik er waarschijnlijk ook veel veel spijt van gehad als ik niet had toegezegd. Maar ik heb totaal niet de ambitie om als mezelf op tv te komen. Ik ben acteur, dus ik wil wegblijven van realityprogramma’s. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat die camera op m’n gezicht is niet iets waarvan ik hou. Ze moeten me dus niet bellen voor “Dancing with the Stars” (lacht).’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘De big fuck-up’ kijken?
‘Het is qua vertelling een heel verfrissende reeks. De lijn tussen comedy en tragedie, en hoe daarmee gespeeld wordt in de grootsheid van de personages, is geweldig. Dat geeft een speciale energie op het scherm.’
Je ziet ‘De big fuck-up’ vanaf 30 oktober exclusief op Streamz.
Lees ook:
