Ook bekende Vlamingen buigen zich als ouder over pampers, papflessen en peuterdrama’s. Hoe pakken zij dat aan? En wat vinden ze belangrijk? Tatyana Beloy (40), onderneemster, presentatrice en oprichter van SupaStar en Matched By Taty, is mama van Wolfgang (5) en plusmama van Isak (11).
‘Vanaf het moment dat Wolfgang geboren werd, veranderde er iets in mij’, geeft Tatyana Beloy toe. ‘De leeuwin in me kwam naar boven, en dat terwijl ik vroeger eigenlijk niet per se kinderen wilde. Ik hou van kinderen, organiseer kampen en werkte heel graag voor Ketnet, maar zelf mama worden? Dat hoefde niet voor mij. Maar toen ik mijn man leerde kennen en zag hoe hij met zijn zoontje omging en over het ouderschap babbelde, werd ik steeds benieuwder.
Oermoeder
Ik was heel blij toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, maar ik had ook een gigantische schrik voor de bevalling. Ik zei tegen mijn gynaecoloog dat ik het niet zou kunnen. Maar negen maanden later wilde ik geen epidurale, was het mijn droom om thuis te bevallen en wilde ik alles zelf doen (lacht). In die korte tijd was ik een ander mens geworden, een soort oermoeder die ik nooit dacht te worden.’
Ik was heel blij toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, maar ik had ook een gigantische schrik voor de bevalling.
Leren loslaten
Ze koos ervoor om haar leven aan te passen aan het ritme van haar kindje. ‘Ik creëerde een leven waarin ik veel tijd met mijn zoontje kan spenderen. Ik probeer mijn taken zo te organiseren dat ik hem elke dag van school kan afhalen. En wanneer mijn zoon daarna in zijn bedje ligt, klap ik mijn laptop opnieuw open. Ik werk hard, maar mijn kind is mijn prioriteit.
Ik ben soms wat onzeker als mama, terwijl ik over andere dingen wel heel zeker ben. Drinkt mijn zoon genoeg? Smeert hij zich in tegen de zon? Die dingen moet ik leren loslaten, maar dat is moeilijk. Ik ben me gewoon erg bewust van hoe snel kinderen groot worden en wil deze fase dus echt koesteren. Ik leerde mijn pluszoon kennen toen hij drieënhalf was, en opeens is hij elf. Ik kan echt heimwee hebben naar dat kleine Isakje.
Plusouderschap
Ik was eerder plusmama en besloot daarna: dit wil ik niet meer. Ik zag die kinderen graag en was daarom bang voor wat er mis kon gaan. Maar toen ik mijn man leerde kennen en zijn kind ontmoette, hield ik meteen van hem. Omdat de situatie me de vorige keer zo had geraakt, ben ik in therapie gegaan. Mijn man steunde me daarin.
De relatie met de mama van mijn pluskind is heel moeilijk. Ze wil geen contact met mij, maar ik probeer altijd in functie van het kind te denken.
De relatie met de mama van mijn pluskind is heel moeilijk. Ze wil geen contact met mij, maar ik probeer altijd in functie van het kind te denken. Haar frustraties begrijp ik, maar het kind moet centraal staan. Na negen jaar blijft dat zwaar. Isak is absoluut niet het probleem. Ik zie hem doodgraag. De moeilijkheid zit ’m in de wissels, de spanningen en de eenzaamheid. Vriendinnen die ook plusouder zijn, herkennen dat.
Geen wedstrijd
Naar mijn mening wordt er te weinig over het plusouderschap gesproken. Het wordt zelfs amper erkend. Zo zijn er geen regels rond. In elk sprookje is de stiefmoeder de slechterik, terwijl het net straf is om er een kind dat niet van jou is bij te nemen. Je doet alles, maar staat vaak aan de zijlijn.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Ik zie mijn pluszoon doodgraag, maar een eigen kind krijgen was voor mij zo speciaal en onbeschrijfelijk. Dat mogen we ook zeggen, vind ik. Het is geen wedstrijd. Hij hoeft mij niet liever te zien dan zijn mama.
Je hoeft geen award als plusmama of -papa, maar veel plusouders willen gewoon respect. Wij blijven ook op vrijdagavond thuis voor de kinderen, maar toch mogen sommigen niet mee naar de eerste schooldag, terwijl ze wél boterhammen smeren en de kinderen in bad steken. Dat voelt oneerlijk.’
Trots
Tatyana benadrukt dat moeder zijn haar fundament is geworden. ‘Ik dacht vroeger altijd: wat wil ík? Wat zijn mijn dromen? Maar nu doe ik alles in functie van mijn kind. Ik vind het prachtig hoe dat gevoel opeens kan overheersen. Ik ben zo trots op mijn gezin en op hoe wij met ons viertjes harmonie kunnen vinden in de simpelheid van het leven. Wij zijn heel goed in met elkaar verbinden: samen dansen, lachen, muziek maken... Dat zijn de allermooiste momenten.’
Lees ook:
