In ‘De Verraders’ werd de naam van actrice Lynn Van den Broeck al meermaals genoemd. Haar zogenaamde theatrale reacties werden bij veel bondgenoten gezien als een rolletje, maar daar trekt de actrice en presentatrice zich niets van aan: ‘Ik ben inderdaad een gevoelenspersoon, maar dat is gewoon wie ik ben!’
Eén van de deelnemers van het laatste nieuwe seizoen van ‘De Verraders’ is niemand minder dan actrice en presentatrice Lynn Van den Broeck. Naast haar televisie- en radiocarrière is ze ook erg gepassioneerd door koken – zeker sinds haar deelname aan ‘Celebrity MasterChef Vlaanderen – , is ze dol op haar pluszoontje, haar man Matthias Vergels én haar naaktkat en is ze een levensgenieter pur sang. Redactrice Evi sprak haar over haar deelname aan “De Verraders”, emoties en het belang van eens goed wenen.
Heb je meteen ja gezegd toen ze je vroegen?
‘Zeker en vast, het leek me een leuke nieuwe uitdaging om aan mee te doen. Ik ben zelf ook echt fan van het programma, al van het eerste seizoen. Ik twijfelde wel of het iets voor mij zou zijn, want zoals we al gezien hebben gaat het er soms wel hard aan toe. Ook als ik een verrader zou zijn wist ik niet goed of dat me zou liggen, dus ik wilde meteen aangeven dat ik eerder een bondgenoot wilde zijn. Gelukkig kon dat!’
Ik was me plots héél zelfbewust, alles wat ik deed voelde precies verkeerd.
Jij werd van in het begin al beschuldigd als mogelijke verrader en dat kwam heel hard binnen. Waarom vond je dat zo moeilijk?
‘Je verwacht dat niet. Niemand wil de persoon zijn die direct genoemd wordt natuurlijk en je begint je meteen af te vragen waar dat dan aan ligt. Kennen mensen mij dan al op die manier? Hebben ze iets gezien wat raar was? Was ik te stil of net te enthousiast? Je begint jezelf meteen te bekritiseren. Ik was me plots héél zelfbewust, alles wat ik deed voelde precies verkeerd. Het feit dat ik een actrice ben, werd daar ook al gelinkt aan het idee dat ik wel een rolletje kan spelen en dat ik dus weleens een goede verrader zou kunnen zijn. Dus ik begon al met die perceptie. Ik moest precies al dingen inhalen en vertrouwen terugwinnen, terwijl ik nog niet eens de kans had gekregen om mensen echt te leren kennen.’
Het kan misschien ook een compliment zijn?
‘Ja zeker, langs de andere kant kan ik het ook als een compliment opvatten dat mensen mij wel capabel genoeg vinden om een verrader te zijn! Want het is ook wel een rol dat je moet aankunnen, dus langs de andere kant is het misschien inderdaad positief. Maar dat kon ik pas achteraf zien, toen ik daar zat; kon ik dat niet zo goed (lacht). Toen dacht ik: ik ga het hier niet lang volhouden op deze manier!’
Je zat daar met twee ‘Thuis’-collega’s, Marleen en Leen. Zag je dat als een voordeel of eerder een nadeel, omdat ze jou zo goed kennen?
‘Ik was heel blij om vertrouwde gezichten te zien, dus ik was blij dat zij er waren. Maar het kan natuurlijk ook een valkuil zijn als je jezelf daar te veel aan verbindt of hen te veel vertrouwt. Want eigenlijk kan je niemand vertrouwen in dit spel. We zijn niet superhard naar elkaar toe getrokken, het was heel fijn om elkaar daar te zien en een soort geruststelling, maar wij hebben ons heel hard gemengd in de groep en geen eilandje gevormd. Het blijft grotendeels een individueel spel, met individuele keuzes en als je voor iets staat, moet je daar ook echt achter durven staan. We wilden ook door anderen niet geviseerd worden, nét omdat we elkaar zo goed kennen. Dus dat hebben we bewust niet gedaan.’
Het is makkelijker om niets te weten, dan om die structuur te moeten loslaten als het dan toch anders loopt voor mij.
Had je wel het gevoel dat een buddy in het kasteel nodig was? Iemand waarbij je even je hart kon gaan luchten?
‘Ja tuurlijk, je zoekt dat meteen van in het begin op. Dat kan één iemand zijn, maar dat kan ook doorheen het spel veranderen. Er gebeuren zoveel dingen! Ik had dat vooral met Charlotte Sieben. Wij waren roomies, in de zin dat wij vlakbij elkaar op de gang sliepen. Wij zagen elkaar meteen ‘s ochtends en bij haar had ik dat gevoel vrijwel meteen. Voor de rest moet je echt je ogen openhouden en hier en daar je oor te luisteren leggen en proberen mensen in jouw vertrouwensgroepje te krijgen, zonder dat jij hén volledig vertrouwt. De dynamiek verandert daar zo vaak en als er dan iemand wegvalt of er gebeurt iets verdachts, word je echt van vertrouwenspersoon naar vertrouwenspersoon geslingerd.’
Had je op voorhand een bepaalde strategie bedacht?
‘Nee, ik ben er echt blanco ingegaan. Ik heb, in tegenstelling tot een hoop andere kandidaten, het laatste seizoen niet herbekeken voor vertrek. Ik wilde onbezonnen aan het avontuur beginnen, omdat ik het beste functioneer als ik minder weet. Als ik heel veel informatie heb, ga ik al te veel anticiperen op dingen die nog moeten komen of al nadenken over hoe ik ga reageren. Maar als het dan anders is in het echt, dan hoe ik het in mijn hoofd had voorzien, vind ik dat heel moeilijk. Het is makkelijker om niets te weten, dan om die structuur te moeten loslaten als het dan toch anders loopt voor mij.’
Heb je het gevoel dat mensen je onderschat hebben in het spel?
‘Ik weet het niet goed, het zou fijn zijn van wel! (lacht) Als ik verrassend uit de hoek ben gekomen zou ik dat wel leuk vinden om achteraf te horen. Al toon je sowieso andere kanten van jezelf. Je bent in het kasteel een uitvergroting van jezelf, omdat er ook niets anders is om je achter te verschuilen. Je aandacht is puur en alleen gefocust op het spel, want je hebt geen gsm, geen krant, geen sociale media. Dus je komt sowieso anders over, dan in eender welk ander programma, omdat je zo gefocust bent op dat éne ding.’
Je bent in het kasteel een uitvergroting van jezelf, omdat er ook niets anders is om je achter te verschuilen. Je aandacht is puur en alleen gefocust op het spel.
Gaan we dan een andere Lynn zien, dan die we gewend zijn?
‘Ik denk dat iedereen daar een andere kant van zichzelf toont. Ik kan met het hand op het hart zeggen dat ik mezelf ben gebleven en dat ik niet het gevoel had dat ik een personage moest spelen. Natuurlijk mocht ik starten als een bondgenoot, waardoor ik me ook niet achter iets moest verschuilen. Als je verrader bent is dat nog een ander paar mouwen: je moet nadenken over wat je al dan niet zegt. Daar heb ik mij niet mee beziggehouden. Ik heb gedaan zoals ik anders ook doe: vanuit mijn buik en emotie spelen. Al zag je dat dat niet bij iedereen zo overkomt (lacht). Ik maak veel gebaren als ik babbel. En als je dan naast een Toni zit, die bij wijze van spreken maar twee emoties heeft en die heel stoïcijns is, komt dat natuurlijk harder over (lacht). Het is gewoon wie ik ben!’
Ging je jezelf daarna dan net nog harder analyseren, omdat er zo naar jouw manier van doen gekeken werd?
‘Ja! Je bent je heel zelfbewust. Ik dacht over alles heel fel na, maar ik kon het gelukkig wel snel afzetten. Toen was het heel kut om te horen, maar daarna heb ik het wel losgelaten. Je mag daar niet in blijven hangen want anders wordt dat je dood, letterlijk daar (lacht)! Het was even slikken en weer doorgaan! Daarna ben ik terug mijn vrolijke zelve geworden.’
Als je dan naast een Toni zit, die bij wijze van spreken maar twee emoties heeft en die heel stoïcijns is, komt dat natuurlijk harder over (lacht).
We hebben al wat tranen gezien bij jou in de afleveringen. Was het een emotioneel spel?
‘Ja! Al ben ik sowieso ook wel een emotioneel persoon. Als ik vermoeid ben of overprikkeld, of er is iemand die iets gemeen zegt, dan ben ik daar snel door van slag en mijn reactie is dan vaak emotioneel. Dat is een beetje de rode draad in mijn leven (lacht). Mijn mama heeft dat ook! Als ik niet eens goed kan wenen om iets, dan vind ik het ook moeilijker om te plaatsen. In die quoteruimte mocht en kon dat, dus daar heb ik heel veel losgelaten! Ik vind dat net een sterkte als je je emoties durft en kunt tonen. Het is een deel van wie ik ben. Sommige mensen kunnen dat totaal niet of denken: is die nu weer aan het bleiten? Voor mij is dat een deel van mijn identiteit, ik ween maandelijks! Over vanalles, daar is niets mis mee. Er zijn zeker traantjes gevloeid daar (lacht).’
Wat was het moeilijkste moment voor jou daar?
‘Je bent niet op wellnessweekend (lacht). Er zijn sowieso momenten waarop je daar oververmoeid bent. Maar het zwaarste aan “De Verraders” is wanneer je mensen vertrouwt en dat die je dan uiteindelijk verraden of een mes in je rug steken. Iedereen gaat daardoor: ongeacht hoe lang je in het programma zit. Je neemt mensen in vertrouwen en achteraf gezien verraden ze je. Zoals bijvoorbeeld bij Omar en Olivier, die hebben een hele goede band, maar Omar zegt meteen: “Ik ga hem gebruiken, hij is mijn instrument.” Moest dat bij mij gebeurd zijn, zat ik los in zak en as! Het blijft een spel I know, maar je zit daar zo hard in verwikkeld, waardoor spel en realiteit moeilijk uit elkaar te houden zijn. Het spel is al wat telt op dat moment.’
Ik vind het net een sterkte als je je emoties durft en kunt tonen. Het is een deel van wie ik ben. Sommige mensen kunnen dat totaal niet of denken: is die nu weer aan het blijten?
Had je veel gemis naar het thuisfront?
‘Ja zeker, het is moeilijk dat je niet even naar huis kan bellen om te ventileren. Maar dat doen ze bewust natuurlijk, zodat je echt volledig in het spel zit. Als je de kans had om elke dag naar huis te bellen, zou dat het spel niet ten goede komen. Dan kan je aftoetsen met iemand anders. Ze willen je echt uit je dagelijkse realiteit halen, en je doen denken dat enkel het spel telt. Zo krijg je pas écht een goed programma, waar iedereen volledig inzit! Op den duur word je dan ook een beetje loco hé (lacht), dat zie je in alle seizoenen terug. Net omdat je je geliefden niet mag spreken, zit je er harder in.’
Hoe moeilijk was het om dan weer in de realiteit te komen?
‘Of je er nu kort of lang meedoet: dat is echt moeilijk. Je wordt daar uitgetrokken en volledig ontworteld, en terug in de normale wereld gezet. Plots krijg je je gsm terug, is er weer drukte en lawaai. Daar moet je even van bekomen, ongeacht hoelang je in het spel zat. Maar dat is teken dat het goed geweest is hé!’
Ze willen je echt uit je dagelijkse realiteit halen, en je doen denken dat enkel het spel telt. Zo krijg je pas écht een goed programma, waar iedereen volledig inzit!
Heb je je geamuseerd?
‘Zeker, ik zou het zo weer opnieuw doen!’
Je bekijkt ‘De Verraders’ elke zondagavond om 19u55 op VTM en via VTM GO.
Lees ook:
