Na het (in onze opinie) vroegtijdige vertrek van Anastasya Chernook, moesten we in de vorige aflevering van ‘De Verraders’ ook afscheid nemen van Francisco Désir Schuster (23). Hoewel hij er alles aan deed om overeind te blijven tijdens de ronde tafel, was het kwaad al geschied. Onverbiddelijk werd hij verbannen door de bondgenoten, tot grote teleurstelling van zichzelf. Redactrice Evi sprak hem over de stress die je ervaart tijdens het spel, het belang van een buddy en het verschil tussen je persona op televisie en wie je echt bent.
Francisco Désir Schuster (23) is zanger, danser, acteur en een megalevensgenieter. Dit jaar zagen we hem ook schitteren in het nieuwe seizoen van ‘De Verraders’. Jammer genoeg kwam er afgelopen zondag een einde aan dat avontuur, nadat Francisco verbannen werd. Redactrice Evi sprak hem over het avontuur, hallucinaties en wat stress met je doet.
In de eerste aflevering zagen we dat je meteen ja zou zeggen op ‘De Verraders’. Wat sprak je zo aan?
‘Het is een programma dat ik zelf superleuk vind om naar te kijken. Ik kijk elk jaar met mijn ouders en mijn vrienden en lach me elk jaar te pletter met die mensen! “De Verraders” kan echt het beste, maar ook het slechtste in mensen naar boven brengen en dat is zot om te zien. Ik dacht: waarom niet. Ik vond mezelf wel een geschikte persoon om daar aan mee te doen, dus ik heb gewoon ja gezegd!’
De Verraders” kan echt het beste, maar ook het slechtste in mensen naar boven brengen en dat is zot om te zien.
Je gaf aan dat je een verrader wilde zijn, maar aan de ronde tafel zagen we plots twijfel bij jou. Vanwaar kwam die twijfel?
‘Ik zag Charlotte (Sieben) daar zitten, ik zag Lynn (Van den Broeck) daar zitten, en allemaal mensen die ik kende. Ik had toen net “The Masked Singer” afgerond, waar ik Jens (Dendoncker) uiteraard veel had gezien, dus ik wist niet of ik tegen al die mensen die ik ken kon liegen, en ik wílde daar ook niet tegen liegen. Op dat moment zat ik echt te hopen dat Staf mij geen tikje zou geven (lacht).’
Had je op voorhand een bepaalde tactiek uitgedokterd?
‘Ik had me voorgenomen om wel altijd open kaart te spelen, maar mij tegelijkertijd ook een beetje op de achtergrond te zetten en de kat uit de boom te kijken. Voor de rest had ik niet echt een tactiek want ik wilde een beetje meegaan met the flow. Dat heeft me meestal al het verste gebracht. En ik wilde ook niemand vertrouwen, maar toen ik zag wie daar allemaal zat vloog dat idee overboord (lacht). Ik vond hun allemaal veel te leuk. Ik denk ook dat het eerste wat ik tegen Charlotte zei was: “Ik vertrouw u voor 100 %!” Dus ja (lacht). Op een gegeven moment moet je ook mensen beginnen vertrouwen want alleen kan je dat spel niet winnen.’
Op een gegeven moment moet je ook mensen vertrouwen want alleen kan je het spel niet winnen.
Hebben we een andere kant van jou te zien gekregen?
‘Ik denk het eigenlijk echt niet. Ik ben heel dicht bij mezelf gebleven en ben ook heel emotioneel geweest. Dat is een kenmerk waarvan mensen weten dat ik het heb (lacht). Het enige wat je gezien hebt, dat anders is, is hoe ik functioneer onder stress. Normaal zien enkel de mensen achter de schermen hoe ik ben als ik stress heb. De kijkers of toeschouwers krijgen altijd het afgewerkte product te zien, waar de stressvolle momentjes zijn uitgeknipt en de plooien zijn gladgestreken. Maar nu zag je echt hoe heftig zo’n ronde tafel is als mensen je verdenken. We zitten daar allemaal met stress, zijn moe en er is geen script.’
Je was duidelijk heel blij toen je zag dat Charlotte ook een kandidaat was. Hoe belangrijk is het om een buddy te hebben in het kasteel?
‘Megabelangrijk. Je moet echt je gedachten kwijt kunnen bij iemand want anders maak je jezelf gek. Soms zie je het niet meer of zit je zo vast in je tunnelvisie dat het handig is om even te sparren met iemand over je ideeën. Ofwel is die het met je eens en ben je blij dat je niet alleen bent, ofwel is het net goed als die je tegenspreekt want dan kom je tot andere inzichten. Je gedachten kwijt kunnen is zo belangrijk.’
Is het dan een voordeel of een nadeel om iemand te hebben die jou echt goed kent en andersom?
‘Een voordeel, ik had dat echt nodig. Charlotte kent mij zo goed en ik zag aan haar blik dat zij ook een bondgenoot was. Ik weet dat als zij mij hetzelfde gevraagd had en ik was wel een verrader geweest, dan had ze dat ongetwijfeld meteen doorgehad (lacht).’
Ben je van iemand verschoten?
‘Jens! Jens is heel fanatiek. In de eerste aflevering verdacht hij mij meteen en omdat hij dan ook zijn kaarten doorspeelde naar andere mensen, ben ik ook bij hen op de radar verschenen. Hij had nog niet eens met mij gesproken en hij verdacht mij al, dus dat was echt op niets gebaseerd. En zoals we hebben gezien kreeg dat nog een staartje! (lacht)’
Vond je jezelf voor je deelname aan ‘De Verraders’ goedgelovig?
‘In het dagelijkse leven voel ik de dingen wel redelijk goed aan. Maar daar zou ook 90 % van de mensen waarmee je in contact komt eerlijk zijn en maar 10 % liegen of bedriegen. Hier is 90 % aan het liegen en maar 10 % de waarheid aan het spreken. In het spel is afgaan op energie heel moeilijk want iedereen is nerveus en iedereen heeft wel iets te verbergen. Iedereen wil ook low key blijven om geen doelwit te worden. Ik was zelf ook nerveus, terwijl ik niets te verbergen had. De sfeer die daar hangt zorgt ervoor dat iedereen op de tippen van zijn tenen loopt en zich geheimzinniger en nerveuzer gedraagt. Ik denk niet dat ik goedgelovig ben, maar mijn kompas was daardoor helemaal het noorden kwijt.’
Ik denk niet dat ik goedgelovig ben, maar doordat iedereen daar op de tippen van zijn tenen loopt en zich geheimzinniger en nerveuzer gedraagt, was mijn kompas daardoor helemaal het noorden kwijt.
Was het moeilijk om dat kompas terug te volgen eens je uit het spel was?
‘Eigenlijk niet. Je hoort inderdaad soms bij andere kandidaten dat ze er te diep inzaten, maar bij mij was het echt de seconde dat ik buiten stapte dat dat gevoel wegviel. Ik dacht: oké, blij dat dit is gebeurd, maar nu ga ik verder met het echte leven. Al ben ik daar heel blij om, want in het spel zelf had ik dat wel superhard. Ik werd knettergek daar! Ik zag het niet meer. Ook al zeg je dat je iemand vertrouwt, heb je altijd dat stemmetje in je achterhoofd dat zegt: misschien toch niet. Dat is heel eng, omdat je constant alles wikt en weegt. En dat gaat uiteraard ook ten koste van je slaap, want je zit volledig in die bubbel: zonder gsm, in een soort lockdown in je kamer.’
Heeft het spel mentaal zijn tol geëist?
‘Als we in lockdown moesten, wilde ik eigenlijk gewoon slapen, omdat het dan meestal ook al heel laat was. Maar dat is het moment dat de verraders naar de toren moeten, en dan wordt er dus best veel lawaai gemaakt, zodat niemand zou horen wie er al dan niet door de gangen loopt. Ik ben iemand die mijn slaap echt nodig heeft dus ik was kapot. Je moet ook fris zijn om aan de dag te kunnen beginnen: je moet continu met iedereen praten, je brein gaat daar aan 200 kilometer per uur en de mensen thuis onderschatten dat echt. Ze zien elke week een uurtje op televisie, maar voor ons is dat wel de hele dag én nacht, want ook ‘s nachts ben je ermee bezig.’
Vertel.
‘Op een gegeven moment begin je zelfs te hallucineren (lacht). Je begint dingen te zien die er niet zijn. Iemand zei iets en ik dacht meteen: betrapt! Terwijl dat helemaal op niets sloeg natuurlijk. Of bijvoorbeeld wanneer iemand de ontbijtkamer binnenwandelt en dat ik dan aan de hand van hun blik dacht dat die persoon al wist wie er niet zou komen opdagen die dag. Gelukkig heb ik niet écht dingen gezien die er niet waren (lacht). Al werd ik wel soms wakker ‘s nachts omdat ik droomde dat ik werd aangevallen aan de ronde tafel. Misschien was dat wel een voorbode (lacht)?’
Het was niet omdat de camera’s stopten met draaien dat mijn hoofd stopte met draaien. Het zou top zijn als we dat gewoon zouden kunnen uitzetten (lacht).
Had je een groot gemis naar de buitenwereld?
‘Eigenlijk niet. Ik heb ook meegedaan aan “Special Forces” en eigenlijk heb je geen tijd om iets te missen tijdens zo’n programma’s. Ik was blij dat er daar veel mensen waren waar ik me mee kon amuseren. Wat ik misschien wel miste, is rust (lacht). Ook al was je alleen op je kamer, er was nooit rust. Niet alleen door het lawaai, maar ook je eigen hoofd. Ik kon mijn hoofd niet gewoon uitzetten. Het was niet omdat de camera’s stopten met draaien dat mijn hoofd stopte met draaien. Het zou top zijn als we dat gewoon zouden kunnen uitzetten (lacht).’
Er zijn veel jonge deelnemers dit jaar. Werd je onderschat door je leeftijd?
‘Ik denk het wel. De iets “oudere” deelnemers hebben sowieso iets meer ervaring. Omar is bijvoorbeeld een advocaat, hij heeft sowieso al veel dingen gezien waardoor hij veel levenswijsheid en mensenkennis heeft opgebouwd. Ik ben een acteur, een zanger en ben 23 jaar, dus dat staat in heel schril contrast met elkaar. Ik was niet per se geïntimideerd, maar ik dacht wel dat zij het spel anders zouden kunnen spelen dan hoe ik het wilde aanpakken.’
Is dat een voordeel of net een nadeel?
‘Ik denk een voordeel. Ik ben in het begin echt een beetje op de achtergrond gebleven, ik heb niemand rechtstreeks aangevallen en niemand deed mij iets kwaad. Daardoor kon ik er denk ik een beetje doorfladderen in het begin.’
Had jij ook vooroordelen over anderen door bijvoorbeeld hun beroep?
‘Ja bijvoorbeeld bij Omar als advocaat dacht ik wel: dat beroep is ideaal om een verrader te zijn. Ik was ook zelfs vrij zeker dat hij een van de verraders was, maar toen herinnerde ik me dat er al eens een advocaat gekozen was als verrader. Een stemmetje in mijn hoofd zei: dat gaan ze toch niet nog eens doen? (lacht) Dus daar ben ik weer even de mist ingegaan. Tunnelvisie is real! Omar is ook zo lief, ik heb echt veel met hem gesproken tijdens het spel en hij gaf me meteen het gevoel dat ik hem kon vertrouwen. Dat is duidelijk gevaarlijk (lacht).’
Ik dacht altijd: dit spel gaat me nooit zo hard raken, ik ga daar nooit zo hard van onder de indruk zijn. En dan begint het spel en denk je: shit. Dit is keiheftig.
Heb je het spel onderschat?
‘Ja, ik dacht altijd: dit gaat me nooit zo hard raken, ik ga daar nooit zo hard van onder de indruk zijn en dan begint het spel en denk je: shit. Dit is keiheftig. Mensen vergeten ook dat wij echte mensen zijn. Er worden soms ook wel harde woorden gebruikt aan de ronde tafel, puur uit passie voor het spel, maar dat kan iemand wel echt raken. Bijvoorbeeld bij Lynn die dan voor sommigen heel overdreven reageerde. Als iedereen opschrijft dat ze jou niet vertrouwen, dan snap ik wel dat dat heel heftig binnenkomt, want we waren daar toen nog maar vijf uur!’
Je bekijkt ‘De Verraders’ elke zondagavond om 19u55 op VTM en via VTM GO.
Lees ook:
