In ‘De Verraders’ zijn de rollen verdeeld en zijn de saboteurs klaar om het spelletje te spelen. Eén van hen werd tot nu toe door niemand verdacht: Francesco Planckaert (43). Redactrice Evi sprak de ex-wielrenner over zijn dubbelspel, zijn verstrooidheid én het plezier dat hij beleefde tijdens ‘De Verraders’.
Nu de rollen verdeeld zijn in ‘De Verraders’ kan het spel echt beginnen. Niemand minder dan Amelie Aelbrecht, Omar Souidi en Francesco Planckaert houden de komende weken alle bondgenoten voor de gek. En nu hun eerste slachtoffers bekend zijn, kan het spelletje echt beginnen. Redactrice Evi sprak met die laatste en vroeg de ex-wielrenner naar z’n strategie. ‘Ik heb mijn eigen karaktertrekken uitvergroot, en die zijn goed van pas gekomen (lacht)!’
Heb je meteen ja gezegd toen ze je vroegen om mee te doen aan ‘De Verraders’?
‘Vrijwel meteen, maar ik heb wel eerst een vorig seizoen gebingewatcht, want ik had nog geen enkele aflevering gezien. Ik heb ja gezegd, onder voorbehoud dat ik eerst even de tijd kreeg om een seizoen te herbekijken, en dan was ik echt nog harder verkocht.’
Wat sprak je zo aan?
‘Het is een leuk spel dat heel goed in elkaar zit. Ik zag het volledig zitten (lacht).’
Jij bent een verrader dit seizoen, daar leek je erg blij mee te zijn. Wilde je dat graag zijn?
‘Ik had een voorgevoel! Dat was heel raar, maar ik voelde dat precies aankomen. Nochtans had mijn vrouw gezegd dat ik nooit een verrader zou kunnen zijn. Ze zei dat ik niet kan liegen en meteen door de mand zou vallen (lacht). Maar ik wilde het wel heel graag, het leek mij ook gemakkelijker, want je hebt het spel in handen.’
Ik had een voorgevoel dat ik een verrader zou zijn.
Je beschreef jezelf ook als professor Gobelijn uit ‘Jommeke’, een vergeetachtige man. Was dat een voordeel dat ze jou zo zagen?
‘Klopt, ik ben wel iemand die redelijk hard verstrooid is. Ik wilde vooral geen rolletje spelen en wilde echt mezelf zijn. Ik had dus ook niets voorbereid en ben van nature wat verward. Zo ben ik bijvoorbeeld heel slecht met namen en mensen herkennen die ik al ontmoet heb, en dat heb ik wel uitvergroot. Ik ben altijd zo, maar ik heb die trekjes wel in mijn voordeel gebruikt. Dan moest ik ook niet gaan acteren, ik heb gewoon doodnormaal gedaan (lacht).’
Je was dus ook niet voorbereid op het scenario dat je een verrader zou kunnen zijn?
‘Nee, ik had niks voorbereid! Maar daardoor had ik ook helemaal geen stress. Vanaf dag één was ik op mijn gemak, ik wilde mij gewoon amuseren.’
Gaan we een andere kant van jou te zien krijgen?
‘Ik ben zelf ook benieuwd (lacht). Ik denk dat ik gewoon ga zijn zoals ik ben. Maar wat ik wel zelf gemerkt heb, is dat ik op mijn kamer wel echt alles begon bij te houden van het spel. Ik zat alles als een zot op te schrijven van wie wat gezegd had, en dat is wel een nieuwe kant van mij. Dat had ik van mezelf niet verwacht. Dat kwam volgens mij echt uit schrik, omdat ik voorbereid wilde zijn als ze mij aan de ronde tafel zouden aanvallen.’
Ik ben heel slecht met namen en mensen herkennen die ik al ontmoet heb, en dat heb ik wel uitvergroot.
Ben je van iemand verschoten hoe goed die het spel speelde?
‘Yannick is echt een heel straf persoon. Hij is heel grappig, maar ook een hele slimme man. En iedereen had er ook wel een beetje schrik van denk ik (lacht). Dat is een machtige combinatie in zo’n spel natuurlijk.’
Heb je het spel onderschat?
‘Nee, eigenlijk niet. Ik kan de dingen gemakkelijk van mij afzetten. Vanaf dag één zag ik wel al direct hoe heftig de andere mensen het vonden en toen dacht ik wel: wat is dat hier? (lacht) Ik had daar eigenlijk totaal geen problemen mee en wist ook dat als ik aan zo’n spel meedeed, het er zo aan toe zou gaan. Het is ook maar een spelletje, uiteraard ben je met echte mensen bezig waardoor die emoties hoog oplopen.’
Is dat voor de verraders gemakkelijker om dat te plaatsen, dat het maar een spel is?
‘Ik denk het wel, al denk ik dat als je gemakkelijk met emoties overweg kan, je die dingen ook wel goed kan relativeren. Ik denk dat Omar en Amelie ook twee heel sterke profielen zijn, die daar totaal geen problemen mee hadden.’
Vanaf dag één zag ik wel al direct hoe heftig de andere mensen het vonden en toen dacht ik wel: wat is dat hier? (lacht)
Was er een groot gemis naar het thuisfront?
‘Nee, daar had ik totaal geen problemen mee (lacht). Natuurlijk mis ik het thuisfront hé, maar je weet op voorhand dat als je aan zoiets meedoet je even afgesloten wordt. Het deed eigenlijk deugd om geen gsm bij mij te hebben. En ik dacht ook: als er écht iets is, zullen ze wel bellen. Eigenlijk moest je je pas zorgen maken als je wel iets hoorde. Daarnaast stond het kasteel ook praktisch in mijn achtertuin (lacht), dus heel ver zat ik niet.’
Wat vond je dan het moeilijkste aan het spel?
‘Ik kan eigenlijk op niets komen (lacht), sorry! Ik heb mij gewoon echt geamuseerd! Je weet uiteraard wie er niet aan het ontbijt gaat komen opdagen, maar ik blijf van het principe dat we allemaal wisten waar we aan meededen. Het is zo dat je met iedereen een goede band krijgt en natuurlijk is dat vervelend dat die persoon er plots niet meer is, maar een week later bel je die gewoon op! Wij hebben die niet echt vermoord hé (lacht). Ik kon dat altijd goed plaatsen.’
Het is zo dat je met iedereen een goede band krijgt en tuurlijk is dat vervelend dat die persoon er plots niet meer is, maar een week later bel je die gewoon op! Wij hebben die niet echt vermoord hé (lacht).
En om na het spel terug in de realiteit te komen, vond je dat moeilijk?
‘Niet echt, ik was vooral moe omdat we daar zo weinig geslapen hebben. Zoals ik al zei, was het kasteel vlakbij ons, in vogelvlucht zat ik maar drie kilometer van huis! Dus als ik uit het kasteel kwam, ben ik meteen weer aan het werk gegaan. We hadden een glamping concept georganiseerd en alle energiekabels lagen daar nog, dus die ben ik meteen gaan halen als ik naar huis ging (lacht).’
Was je harder op je gemak doordat je eigenlijk zo dicht bij huis zat?
‘Ja ik denk dat dat echt wel veel scheelde. Ik ken de streek echt heel goed, en de rest vond dat hilarisch. Ze gingen mij ook komen helpen met mijn kabels, maar ik heb niemand gezien. Het zijn allemaal verraders (lacht)! Het enige wat ik nu wel heb, is dat ik élke keer aan “De Verraders” denk, als ik hier nu rondrijd. Dat zullen de andere kandidaten niet hebben, denk ik. Maar het is ook wel heel leuk om die herinneringen op die manier op te halen.’
Het leukste aan zo’n programma’s is dat je nieuwe vrienden maakt.
Wat vond je het allerleukste aan het avontuur?
‘De nieuwe mensen die ik heb leren kennen! Natuurlijk is het een spel waarin je elkaar niet volledig mag vertrouwen, maar je leert die groep wel kennen en er is nog steeds heel veel contact. Dat vind ik het leukste aan zo’n programma’s, dat je nieuwe vrienden maakt.’
We zagen in de eerste aflevering dat je totaal niet verdacht werd in het begin.
‘Ik ben gewoon mezelf gebleven, dat was mijn tool. Ik wilde niets plannen en van dag tot dag afwachten en zien wat er zou gebeuren. Al had ik wel al vanaf dag één al mijn notities bij (lacht), dus ik nam mijn rol wel heel serieus.’
De emoties lopen heel zwaar op, al van in het begin. Ik heb dit nog nooit meegemaakt.
Tot slot, waarom moeten we echt naar ‘De Verraders’ kijken?
‘Omdat het heel straf gaat worden. De emoties gaan heel zwaar oplopen, van in het begin al. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Als ik mij hetzelfde ga voelen tijdens het bekijken van de aflevering, als ik me toen voelde op dat moment, gaat het echt straf zijn. Ik denk dat ze die momenten gewoon niet moeten monteren (lacht). Ik kijk er zelf naar uit om alles terug te zien!’
Je bekijkt ‘De Verraders’ elke zondagavond om 19u55 op VTM en via VTM GO.
Lees ook:
