Frances Lefebure (36) presenteert het nieuwe VTM-programma ‘Over Geld Gesproken’. Redactrice Herlinde van Flair praat met haar over de reeks, self-love en het moederschap. ‘Saul is een zalig kereltje, maar een hele slechte slaper, en dat is heftig. Veel mama’s beginnen dan aan zichzelf te twijfelen of denken dat zij iets verkeerd doen, maar dat doe ik niet. Ik vind mezelf een keigoeie mama’, zegt ze.
In het gloednieuwe VTM-programma ‘Over Geld Gesproken’ gaat Frances Lefebure langs bij Vlaamse gezinnen om er te praten over geldzaken. Samen met notaris Carol Bohyn, bekend van het VTM-programma ‘Erfgenaam Gezocht’, creëert Frances orde in de financiële chaos en zorgt ze voor de ene eyeopener na de andere.
‘Het programma gaat over hoe je jezelf en je naasten kan beschermen voor, tijdens en na (on)verwachte gebeurtenissen in het leven zodat iedereen goed terechtkomt’, vertelt Frances. ‘Het programma gaat dus eigenlijk over zorgen voor elkaar. Hoe zorg je ervoor dat alles nu in orde is zodat je met een gerust gemoed verder kan en een tegenslag je niet uit jullie lood slaat? Je kan alles bij een notaris laten vastleggen in bijvoorbeeld een testament, zorgvolmacht of notariële akte. Dat een notaris alleen maar dient om veel geld aan te betalen als je een huis hebt gekocht, is een grote misvatting. Ze doen zoveel meer.’
Je gaat langs bij verschillende gezinnen met uiteenlopen vragen of problemen?
‘Klopt. Dat gaat bijvoorbeeld over een koppel dat een mooie erfenis wil nalaten aan hun kinderen, zonder er te veel extra belastingen op te betalen. Wij zorgden ervoor dat zij 50.000 euro uitspaarden! Of een koppel dat vreest dat de man dement wordt. Als die vrouw later nog allerlei zaken wil regelen, heeft ze uiteraard zijn wachtwoorden nodig voor hij ze vergeet. Wij sloegen die op in een soort digitale kluis zodat die vrouw eraan kan indien nodig. Er passeert ook een nieuw samengesteld gezin dat haar financiën op orde wil stellen, want ook dat is geen evidentie.’
Wat is het doel van het programma?
‘Het leven kan echt grillige wendingen nemen en het is nooit leuk om te denken aan dingen zoals: wat als ik ziek word of doodga, maar het kan je geliefden heel wat gedoe besparen als je alles op voorhand goed vastlegt. Ik hoop dat mensen bij het zien van het programma elkaar aankijken in de zetel en het daar ook eens over gaan hebben, want het blijkt voor velen soms moeilijk om er over te praten.’
Is alles bij jullie thuis goed geregeld?
‘Absoluut. Ik leerde dat van mijn papa. Hij regelde alles vroeger ook heel goed uit schrik om ooit ruzie te krijgen in de familie over geld, zoals helaas in veel huishoudens wel het geval is. Ik ben daar dus ook heel rationeel in. Velen denken als je elkaar graag ziet dat alles wel goed komt. Ik denk: als je alles regelt, dan kan niks die liefde doen wankelen. Boris is daar dan weer heel emotioneel in. Maar dankzij dit programma zaten we ook met ons tweetjes samen met de notaris, want we hebben niet de meest typische gezinssituatie. We zijn een samengesteld gezin en ik ben plusmama.’
Het leven kan echt grillige wendingen nemen en het is nooit leuk om te denken aan dingen zoals: wat als ik ziek word of doodga, maar het kan je geliefden heel wat gedoe besparen als je alles op voorhand goed vastlegt.
Er is de laatste jaren inderdaad heel wat in je leven veranderd. Zo ben je nu plusmama én mama. Hoe gaat dat?
‘Ik ben de laatste tijd heel lief voor mezelf, want ik vind dat ik een keigoeie mama ben! Boris en ik doen dat supergoed, en ik ben daar heel trots op. Saul is een zalig kereltje, maar een hele slechte slaper, en dat is heftig. Veel mama’s beginnen dan aan zichzelf te twijfelen of denken dat zij iets verkeerd doen, maar dat doe ik niet. Ik ging heel lang naar een therapeut en ik dacht als ik net bevallen was dat ik die elke week minstens tweemaal al huilend zou opbellen, maar ik merkte al snel dat ik hier echt mijn draai in vond.’
Heeft mama worden je nog meer zelfvertrouwen gegeven?
‘Het is niet zo dat het me meer zelfvertrouwen gaf, wat wel zou mogen, want wij doen dit toch maar als vrouw. Wij creëren een leven en zetten het op deze wereld. Misschien moet ik daar wat meer bij stilstaan, want dat is toch ongelooflijk?! Ik dacht altijd: we staan ervoor en we moeten erdoor (lacht). Maar eigenlijk is dit wel iets om heel trots op te zijn. Vrouwen zijn toch de max, hé!’
Heeft het moederschap je veranderd als persoon?
‘Ik leerde beter relativeren, want het belangrijkste op deze aardbol is mijn zoontje. Ik verdraag minder bullshit en trek me ook nog minder aan van wat anderen van me denken. Daardoor kan ik ook beter m’n grenzen stellen. Ik kies meer voor mezelf en m’n gezin, waardoor ik meer in m’n eigen kracht sta.’
Ik zie m’n pluskinderen zielsgraag, maar ik ben niet hun biologische mama. Een bloedband is toch net dat tikkeltje sterker. Maar ik zal hen alle drie op dezelfde manier behandelen en beschermen.
Lukt die work-lifebalans met drie kinderen in huis?
‘Boris en ik babbelden daar eigenlijk nooit over op voorhand. We gingen wel zien hoe het zou lopen, want we hadden al twee kinderen, in mijn geval pluskinderen, en we hebben een keisterke basis. Saul is een superslechte slaper. Hij zit momenteel opnieuw in een fase waarin hij drie keer per nacht wakker wordt en begint te huilen. Dat is echt heel pittig, zeker met onze onregelmatige jobs én het feit dat er nog twee andere kinderen rondlopen thuis. We hebben ook niet echt een heel groot opvangnet zoals sommigen, waar ik toch gezond jaloers op ben. Onze ouders zijn nog heel actief waardoor Saul geen vast aantal dagen per week daar kan blijven en ik neem hen dat zeker ook niet kwalijk. Maar ondanks dit alles lukt het ons toch om alles bol te werken, met de nodige vermoeidheid en wallen (lacht).’
Je bent ook plusmama van Boris’ zoontjes, is die band onvermijdelijk anders dan met jouw zoontje Saul?
‘Absoluut! Ik zie m’n pluskinderen zielsgraag, maar ik ben niet hun biologische mama. Een bloedband is toch net dat tikkeltje sterker. Ik zie mijn plusmama, die mijn adoptiemama werd, ook supergraag, maar dat gevoel is niet hetzelfde als bij mijn echte mama. Ik vind ook dat we dat eerlijk mogen zeggen en uiteindelijk doet dat er ook niet toe, want het belangrijkste is dat we elkaar graag zien, punt. Ik zal hen alle drie op dezelfde manier behandelen en beschermen, ook als we het in het kader van het programma bekijken op notarieel vlak.’
Kijken zij anders naar jou nu Saul er is?
‘Ik heb wel het gevoel dat ik een stapje omhoog ben geklommen in het “dierenrijk” (lacht). Daarvoor was ik gewoon Frannie en nu ben ik in hun ogen ook écht een mama. Boris’ jongste zoon was bij Sauls geboorte vanop een afstand naar me aan het kijken en hij zei dat toen letterlijk: “Je bent nu écht een mama.” We hadden natuurlijk al een keigoede band, maar ik ben wel nog wat meer in hun achting gestegen.’
Ik had al een goede band met mijn pluskindjes, maar ik steeg wel nog wat meer in hun achting sinds ik zelf mama ben geworden.
Heb je nog tijd voor jezelf?
‘Ik had daar die eerste twee jaar niet zoveel behoefte aan. Ik wilde vooral cocoonen met Saul en ik kon m’n zoontje ook heel moeilijk uit handen geven. Het is pas sinds deze zomer dat ik voel dat ik weer iets meer buiten wil komen en afspreken met vriendinnen.’
Voel je je schuldig tegenover de kinderen of Boris als je jezelf eens op de eerste plaats zet?
‘Ik kan mezelf gewoonweg niet op de eerste plaats zetten. Ik ben een heel zorgend persoon, dat zit van nature in mij. Zelfs al ben ik eens niet thuis voor te eten ‘s avonds, dan zal ik zorgen dat de jongens en Boris iets hebben dat ze enkel nog in de oven moeten opwarmen. En dan bedoel ik geen lasagne uit een pakje hé, maar dan zal ik die middag er zelf nog eentje vers in elkaar flansen. Ik vind dat niet per se een goede eigenschap, want daardoor loop ik mezelf vaak voorbij.’
Hebben jullie nog tijd voor jullie tweetjes, want naast mama en papa zijn jullie ook nog man en vrouw?
‘We doen dat de laatste twee jaar te weinig, maar het is ons voornemen om daar dit nieuwe schooljaar werk van te maken en toch minstens één keer in de week samen eens iets gaan eten of wat tijd met z’n tweetjes te spenderen. Ons buurmeisje heeft een hele goede klik met Saul, dus we weten dat hij bij haar in goede handen is. Al merken we dat we allebei eigenlijk minstens evenveel energie halen uit in de zetel hangen met de kindjes, als met ons twee te gaan feesten. Ik voel me op zo’n moment meer verbonden met Boris, dan als we op de dansvloer staan en elkaar toch niet verstaan door die luide muziek.’
Op emotioneel vlak ben ik soms overbezorgd. Zo durfde ik Saul lange tijd niet uit handen geven omdat ik bang was dat dat knuffelcontact missen hem misschien zou traumatiseren. Dat is een werkpuntje.
Hoe ben je als mama?
‘Op fysiek vlak ben ik zeker geen overbezorgde mama. Ik zal eerder denken: als hij zijn hoofd stoot, dan zal hij de volgende keer beter oppassen als hij die tafel voorbijloopt. We wonen in een bungalow waar dus geen trappen zijn waar Saul kan afvallen, waardoor we hem wel met een gerust hart laten rondlopen. Daardoor vragen we ons soms af waar hij is, waarna we hem iets later in de tuin bramen zien plukken. Ik hoop nu niet dat ik Kind & Gezin op m’n dak krijg (lacht). Het maakt van hem een heel zelfstandig kind dat veel durft, en dat vind ik de max! Op emotioneel vlak ben ik dan weer wel soms overbezorgd. Zo durfde ik hem lange tijd niet uit handen geven omdat ik bang was dat dat knuffelcontact missen hem misschien zou traumatiseren. Dat is een werkpuntje.’
Mis je soms je eigen mama om advies aan te vragen?
‘Mensen hadden me daarvoor gewaarschuwd, maar eigenlijk is dat niet het geval. Ik heb de raad van m’n mama al niet meer van toen ik zeventien was. Ik ben het gewend om mijn eigen boontjes te doppen. Wat ik wel superjammer vind, is dat ik haar nooit zal zien als oma terwijl ze dat geweldig zou vinden. Mijn zus heeft ook een kindje en ik weet zeker dat die twee kleinkinderen haar oogappels zouden geweest zijn.’
Als je je na het douchen ónder je borsten moet afdrogen, dan weet je dat je mama ben geworden (lacht). Dat is niet leuk en er zitten vetjes op plaatsen waar ik ze vroeger niet had, maar het is nu eenmaal zo. Ik kreeg er het mooiste geschenk voor in de plaats en dat is het belangrijkste.
Heb je na je zwangerschap moeten wennen aan je nieuwe lichaam?
‘Ik heb er nooit op voorhand van wakker gelegen dat mijn lichaam zou veranderen. Nu denk ik weleens: oh my god! Om het heel plastisch te zeggen: als je je na het douchen ónder je borsten moet afdrogen, dan weet je dat je mama ben geworden (lacht). Dat is niet leuk en er zitten vetjes op plaatsen waar ik ze vroeger niet had, maar het is nu eenmaal zo. Ik kreeg er het mooiste geschenk voor in de plaats en dat is het belangrijkste. Er bestaan natuurlijk oplossingen zoals m’n borsten laten liften, maar daar heb ik geen zin in. Dat het litteken van m’n keizersnede bijna verdwenen is, vind ik dan weer jammer! Het herinnert me namelijk aan een superheftige, maar mooie gebeurtenis.’
Voelde je vanuit de maatschappij een druk om als kersverse mama weer snel in vorm te raken?
‘Absoluut! Als het van de samenleving afhangt, dan hebben vrouwen drie dagen nadat ze een kindje op de wereld zetten een sixpack. Dat is ten eerste niet realistisch en ten tweede ook totaal overbodig. Als mama heb je die eerste weken, maanden en zelfs jaren wel wat andere dingen aan je hoofd dan elke dag naar de fitness te gaan.’
Natuurlijk heb ik als twintiger weleens in een pashokje staan vloeken als geen enkele jeans me deftig paste. Maar ik besef wel dat dit niet aan míj ligt, maar aan de maatschappij die eindelijk eens moet leren dat vrouwen in allerlei vormen en maten bestaan, en dat ze één voor één prachtig zijn zoals ze zijn.
Ben jij nog vatbaar voor stereotiepe ideaalbeelden en perfecte plaatjes?
‘Ik ben daar nooit enorm gevoelig voor geweest omdat ik nooit heb voldaan aan dat ideaalbeeld. Ik ben altijd wat gespierder gebouwd geweest. Natuurlijk heb ik als twintiger weleens in een pashokje staan vloeken als geen enkele jeans me deftig paste. Maar ik besef wel dat dit niet aan míj́ ligt, maar aan de maatschappij die eindelijk eens moet leren dat vrouwen in allerlei vormen en maten bestaan, en dat ze één voor één prachtig zijn zoals ze zijn.’
Ben je bang voor de invloed die sociale media zullen hebben op jouw kinderen?
‘Ik ben heel blij dat ik opgroeide zonder Instagram, dus het baart me wel wat zorgen dat zij er niet meer omheen kunnen, want het is alomtegenwoordig. Het zijn jongens, dus ik denk dat ze wel iets minder vatbaar zijn dan meisjes voor die stereotiepe ideaalbeelden. Maar wat er online wel leeft, is die toxic masculinity. We proberen daar veel met hen over te praten. Als het van mij afhangt, krijgt Saul pas na zijn zestiende een smartphone of zelfs helemaal niet, want ik vind sociale media echt een vergif! Ik zou heel blij zijn als de overheid sociale media zou verbieden onder de zestien jaar.’
Als het van mij afhangt, krijgt Saul pas na zijn zestiende een smartphone of zelfs helemaal niet, want ik vind sociale media echt een vergif!
Ben je bang om ouder te worden?
‘Totaal niet! Ik kijk er echt naar uit om veertig te worden. Voor mij staat die leeftijd gelijk aan nog meer je eigen ding doen zonder je iets aan te trekken van wat iemand anders daarop zegt. Ik zou echt geen twintiger meer willen zijn. Hoe ouder ik word, hoe beter ik in m’n vel zit en hoe meer rust ik vind.’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar het programma kijken?
‘Gelijk wie je bent – rijk of arm, jong of oud – je gaat sowieso iets opsteken dat je zal helpen om je eigen zaakjes op orde te brengen en zo meer gemoedsrust te krijgen.’
‘Over Geld Gesproken’ zie je vanaf 2 september elke dinsdag op VTM en via VTM GO.
Lees ook:
