We kennen Flo Windey al als radiopresentatrice bij Studio Brussel en van haar videoreeks ‘Flowjob’. Daarnaast presenteerde ze ook het programma ‘Club Flo’ bij VTM 2, waarin ze onderwerpen binnen seksualiteit bespreekbaar maakt bij jongeren. Binnenkort zullen we de acteerskills van Flo ook kunnen ontdekken, want ze speelt de hoofdrol in de gloednieuwe VTM GO-fictieserie ‘OnlyFriends’.
In ‘OnlyFriends’ volgen we Immi (Nathan Bouts), Kaz (Pepijn Vandelanotte) en Jackie (Maliqa Fye) die zoeken naar een nieuwe kotbewoner nadat de vorige bewoonster is vertrokken na een stormachtige relatie met Immi. Nina (Flo Windey), een studente seksuologie, wordt gekozen maar er blijkt al snel een grote aantrekkingskracht tussen Nina en Immi, die beloofd had deze keer niets met de nieuwe huisgenote te beginnen. Kaz beleeft een fijne tijd met zijn lief, maar hij heeft het moeilijk om thuis te vertellen dat hij gay is. Zijn vriend zou op seksueel vlak verder willen gaan maar is Kaz daar al klaar voor? Jackie (Maliqa Fye) heeft het moeilijk om rond te komen en probeert online geld bij te verdienen met haar seksadvies.
Hoe voelde het om je acteerdebuut te maken? Voelde je je meteen zelfzeker op de set?
‘Dat was eerlijk gezegd heel dubbel. Acteren is iets wat ik al van mijn twaalfde wil. Ik deed theater en wilde dat gaan studeren, maar ik was een week te laat voor de toelatingsproef en voor mij was dat een teken dat ik voor iets anders moest gaan. Uiteindelijk belandde ik toch in de creatieve sector, dus ik dacht: waarom niet doen wat ik altijd al wilde doen? Wat ik het liefste doe is verhalen vertellen, dus ik heb deze kans met beide handen gegrepen. Maar dan stond ik daar tussen allemaal geschoolde acteurs, een superprofessionele crew en dan had ik wel even last van het impostersyndroom. Ik wilde heel graag bewijzen dat ik dat plekje waard was.’
Op socials en tv lijk je altijd heel hard gewoon jezelf. Was het moeilijk om ineens een rol te spelen?
‘Niet elke dag is een goede dag en als ik op zo’n slechtere dag voor mijn werk een video moet opnemen of op de radio moet presenteren, dan kruip ik ook even in een soort rolletje. Dan kanaliseer ik even die ene positieve gedachte die ik heb en zet ik een andere emotie op. Dat laatste probeerde ik ook te doen in de rol van Nina, zo kon ik me echt in haar personage inleven. Ik had bijvoorbeeld een hele playlist voor haar personage waarnaar ik op de fiets naar de set luisterde, puur om er een beetje in te komen.’
Zijn er gelijkenissen tussen jezelf en je personage Nina?
‘Sowieso. Ik denk dat het belangrijk is om een raakvlak te vinden wanneer je een rol speelt. Moest ik Cruella spelen, zou ik ook een raakvlak vinden. Er is altijd wel iets wat je herkent.’
Nina is seksuologiestudent – deed dat je terugdenken aan je ‘Flowjob’-tijd?
‘Dat katapulteerde me inderdaad wel terug, maar het blijft fictie. Ik heb in tegenstelling tot mijn personage bijvoorbeeld nog nooit chlamydia gehad (lacht)!’
Zijn er dingen die je geleerd hebt door deze rol?
‘Ja! Denk maar aan hoe een gigantische rollercoaster vriendschappen kunnen zijn. Maar ook dat iedereen z’n eigen verhaal heeft, dat het bij iedereen kan mislopen en dat je dat niet altijd zal merken aan een ander. Alle verhaallijnen zijn even belangrijk en dat trek ik door naar mijn persoonlijk leven: al mijn vrienden hebben hun issues en die zijn één voor één belangrijk.’
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?
‘Ik bedoel dit écht niet verkeerd, maar ik denk dat zelfliefde soms een paar meter te ver gaat. Ik ben 100 % voor kiezen voor jezelf en je grenzen aangeven, maar ik ben ook voor empathie naar andere mensen toe. Als je plannen hebt met vrienden en je zegt die ‘s avonds af omdat je je niet goed voelt, is dat superstom voor je vrienden, want die gaan zich alleen voelen. Dat bedoel ik natuurlijk niet na één keer zo’n voorval.’
Het lukt me gewoon niet om elk facet van mezelf leuk te vinden en daar trots op te zijn. Ik hanteer zelfappreciatie. Ik tolereer (lacht).
‘Daarnaast vind ik zelfliefde superbelangrijk, maar het lukt me gewoon niet om elk facet van mezelf leuk te vinden en daar trots op te zijn. Ik hanteer zelfappreciatie. Ik tolereer (lacht). Mijn lichaam is mijn huis, ik woon daarin en ik moet daar goed voor zorgen. Ik ben ook heel dankbaar, voor mezelf maar ook voor de mensen rondom mij, dus daar moet ik ook voor zorgen. Zonder een people pleaser te zijn. Verbondenheid met andere mensen zorgt voor meer appreciatie voor mezelf.’
Heb je zelf ooit een moment gehad waarop je besefte: ‘nu moet ik voor mezelf kiezen’?
‘Afgelopen jaar zeker en vast, tijdens “De Expeditie” bijvoorbeeld. Ook na het verliezen van mijn oma die heel veel voor me betekende. Ik had toen weinig om te geven aan andere mensen omdat ik alles voor mezelf en mijn familie nodig had. Maar echte vrienden begrijpen dat dan ook.’
Heb je soms complexen op uiterlijk vlak?
‘Soms? Elke dag! Het is zo moeilijk om dat niet te hebben. Maar ik ben daar wel realistisch in: als ik in de spiegel kijk en ik twijfel over mijn uiterlijk, weet ik dat dat zichzelf niet gaat oplossen. Het heeft geen zin om mezelf kapot te haten en neer te halen.’
Schoonheid is anno 2025 heel maakbaar, wat vind je daarvan en zou je zelf ooit cosmetische ingrepen overwegen?
‘Ik ben iemand die echt bang is van plastische chirurgie. Ik ken mijn gezicht, ik ken mijn lichaam. Als ik daar iets aan zou veranderen, ga ik mezelf dan nog wel herkennen? In mijn ogen, mijn mond en mijn karaktertrekken zie ik mezelf én mijn familie. En dat wil ik niet verliezen. Het is ook zo duur, dus geef mij liever een nieuw paar schoenen (lacht). Maar wie weet zeg ik binnen twintig jaar: “Geef mij die facelift, nu!” En dan is dat ook oké.’
Ben jij soms vatbaar voor stereotiepe ideaalbeelden of perfecte plaatjes op sociale media?
‘Niet echt. Het is maar een fractie van iemands leven. Als ik iemand met een sixpack zie, weet ik dat die dat niet meer heeft van zodra die gaat zitten. Echt niemand is perfect. Kijk naar wie ik de allermooiste vrouw op aarde vind: Dua Lipa. Als je paparazzi-foto’s van haar ziet, zie je dat ook zij flakey make-up heeft. Daarnaast vind ik het leuk om échte rolmodellen voor mezelf te hebben die al wat ouder zijn, 60 of 70 jaar. Die mensen een verhaal vertellen met hun gezicht.’
Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn: zijn er bepaalde dingen waar jij soms mee worstelt?
‘Ik heb veel angsten. Mijn grootste angst is om niet goed genoeg te zijn. Maar ik vind daar mijn copingmechanismen in. De ene dag is dat een gezonde, zijnde praten met een therapeut en letten op de ademhaling. De andere dag is dat een nieuwe handtas kopen. Nog een andere dag wil ik gewoon in mijn zetel liggen en acht afleveringen van een serie bingen. De ene dag kies je voor het goede en het constructieve, de andere dag heb je een slechtere dag. Ik denk dat het superbelangrijk om jezelf dat te gunnen en niet te streng te zijn voor jezelf.’
De ene dag kies je voor het goede en het constructieve, de andere dag heb je een slechtere dag. Ik denk dat het superbelangrijk om jezelf dat te gunnen en niet te streng te zijn voor jezelf.
Waarom zijn we zo streng voor onszelf?
‘Omdat alles heel resultaatgericht is. Er moet altijd resultaat zijn, instant liefst ook, en als je het niet ziet dan is het er niet. In plaats van te gaan voor “trust the process“. Als er een rechte lijn is om af te leggen, is het oké om die te zigzaggen. Je doet er langer over, maar dat boeit niet!’
Hoe zie jij de rol van vrienden in het ondersteunen van iemands mentale gezondheid?
‘Het belang van vrienden vind ik enorm groot. Ik heb het heel lang alleen proberen doen omdat ik er altijd wilde zijn voor andere mensen, maar het voelt zo fijn om een opvangnet te hebben. Om mensen te hebben die dat ook met plezier voor jou doen. Dat is iets onbetaalbaar. Als we iets kwijt zijn anno 2025, is het volgens mij empathie. Soms mis ik dat in hoe mensen praten en leven. Ik ben daar zelf wel wat van geschrokken. Een vriendschap is een wisselwerking. Ik zeg niet dat je altijd iets moet terugkrijgen, maar je moet wel rekening houden met anderen.’
Je praat open over je ADHD. Hoe ben je erachter gekomen dat je dat hebt?
‘Ik was zestien toen ik mijn diagnose kreeg. Als er een vlieg in de klas was, had ik ze gezien. We moesten een zelfportret tekenen en ik had mezelf getekend met als achtergrond wolken – omdat ik dus met mijn hoofd in de wolken zat. Ik kon niet opletten, ik wat een disruptieve factor voor andere leerlingen, ik kon niks samenvatten,…’
Was de diagnose dan een opluchting?
‘Ja, eigenlijk wel. Ik was tot het vierde middelbaar geraakt op parate kennis, maar toen lukte dat niet meer. Ik kreeg ook heel hard het gevoel dat de mensen op school dachten dat ik dom was. Mijn ouders hebben me toen laten testen, en ik kreeg de tools om er beter mee om te gaan.’
Hoe beïnvloedt ADHD jouw relaties of werk?
‘Op die vlakken heb ik dan weer geen dingen meegekregen of geleerd. Ik weet dat mijn ADHD die zaken beïnvloedt, maar dat maakt het nog interessant (lacht). In een relatie hoor je mij bijvoorbeeld oftewel elke seconde van de dag, oftewel twee weken niet. Zo lijkt het dat ik niet geïnteresseerd ben, maar dat is niet de bedoeling! Mijn emoties zijn helemaal niet gereguleerd. De ene dag kan geweldig zijn, de andere dag ben ik niet aan te spreken (lacht). Ik ben ook heel conflictvermijdend, want ik heb die emoties niet graag. Ingewikkeld dus!’
Wat is volgens jou het grootste misverstand over ADHD?
‘Dat elke ADHD zich hetzelfde uit. Het is niet omdat iemand even rustig is, dat die geen ADHD kan hebben. Daarnaast kan ik er ook echt niet tegen als mensen vergelijken met personages op televisie. Sommige mensen zijn gewoon luid, maar dat wil nog niets zeggen! Áls er al een boegbeeld moet zijn voor ADHD, laat het dan alsjeblieft Road Runner – meep meep – zijn.’
Welke droomrol staat nog op je bucketlist?
‘Een van mijn favoriete theaterstukken is “A Streetcar Named Desire”. Als ze me zouden vragen om Blanche te spelen, zou ik niet twijfelen. In het algemeen zou ik heel graag eens iemand die psychologisch f*cked is, spelen (lacht). Dat lijkt me heel leuk. En als ik écht mag dromen, zou ik zelf een serie willen schrijven.’
Wat hoop je dat kijkers meenemen uit ‘OnlyFriends’?
‘Dat de dingen enkel gênant zijn als je ze zelf gênant maakt. Als je met schaamte kampt – ik heb dat zelf ook – dan wil je écht kijken!’
Je kan ‘OnlyFriends’ met Flo Windey vanaf 19 mei bekijken op Streamz.
Lees ook:
