Evelyne Chen (23) is een van de hoofdpersonages in de nieuwe Streamz-reeks ‘The Best Immigrant’. Flair babbelde met haar over de serie en self-love. ‘Ik heb het geluk gehad dat ik altijd goed omringd ben geweest. Ik heb een warme familie en een hechte vriendengroep die mij me nooit anders hebben doen voelen’, vertelt ze.
In de nieuwe Streamz-reeks ‘The Best Immigrant’ komt een nieuwe extreemrechtse regering aan de macht, die beslist dat iedereen die niet in België geboren is, terug moet keren naar zijn land van oorsprong. De enige hoop voor het koppel Muna en Jamal is om deel te nemen aan een nieuwe, meedogenloze spelshow genaamd ‘The Best Immigrant’, waarin de hoofdprijs een verblijfsvergunning is. ‘Toen ik de beschrijving van de reeks las, dacht ik: ik wil dit echt doen, want ik wil mee dit verhaal vertellen’, vertelt Evelyne. ‘Ik bereidde me superhard voor op de auditie. Ik zocht iets in mezelf dat ik kon uitvergroten voor deze rol. Ik sprong dan ook een gat in de lucht toen ik een positief telefoontje van de productie kreeg. Ik geloof echt in manifesteren, en ook hier werd mijn wens werkelijkheid.’
Denk je dat je eerste rol in ‘Milo’ deuren voor je opende?
‘”Milo” vormde echt wel mijn eerste leerschool. We namen soms veertien scènes in een dag op, en dat was een heel intens tempo. Maar daardoor leerde ik snel teksten te blokken. Ik bleef toen ook vaak op de set hangen, zelfs wanneer ik geen scènes had, zodat ik zag hoe alles er op technisch vlak aan toeging. Ik leerde daar eigenlijk alles, want ik zat nooit op de toneelschool.’
Wie speel je in deze serie? En vertoon je veel gelijkenissen met je personage?
‘Ik speel Lily, een van de kandidaten van de spelshow “The Best Immigrant”. Ze neemt samen met haar papa deel, is rechtenstudente en had eigenlijk een vrij rooskleurig leven voor extreemrechts aan de macht kwam. Ze had ook een heel positief beeld van de maatschappij en de wereld, maar dat wordt door de reeks heen natuurlijk volledig aan diggelen geslagen. Toch blijft ze zich vasthouden aan kleine gelukjes, en daarin herken ik mezelf volledig. Voor mij is het glas altijd halfvol. Ik ben ook iemand die net als Lily haar ouders trots wil maken. Ze zal zich nooit op een zwak moment willen laten zien aan haar papa omdat ze hem niet ongelukkig wil maken. Ik ben ook zo beschermend naar m’n ouders toe, want we hebben ook een erg hechte band. Verder studeer ik net als Lily rechten.’
Je studeert én acteert. Lukt die combinatie?
‘Het is niet altijd makkelijk, maar ik vind het wel leuk om het zo druk te hebben. Het is een privilege dat ik het allebei mag doen, dus de stress die erbij komt kijken, is eigenlijk een luxeprobleem.’
Wil je verdergaan met je diploma of toch je acteercarrière verder uitbouwen?
‘Acteren is mijn grote passie, dus ik wil dat pad zeker blijven bewandelen. Ik wil zien welke rollen ik nog kan vertolken en hoe breed mijn marge is. Op die manier leer ik de wereld ook een beetje beter kennen. Als je in de huid van een personage kruipt, mag je namelijk altijd een andere wereld verkennen. Daarnaast vind ik mijn rechtenopleiding ook heel interessant. Het is iets waar ik altijd op kan terugvallen, maar momenteel wil ik m’n droom volgen.’
Heb je soms spijt dat je geen theateropleiding volgde?
‘Al toen ik acht jaar was, speelde ik toneel in m’n kamer, dus de acteermicrobe zat er al in. Maar ik wist vroeger gewoon niet dat zo’n carrière echt een mogelijkheid was. Mensen zeiden altijd tegen mij dat ik advocaat moest worden omdat ik zo mondig ben, dus dat bleef in m’n achterhoofd zitten tijdens mijn studies. Eenmaal ik daaraan begon, gingen die ook heel vlot. Misschien dat ik na m’n rechtenstudies nog naar de theaterschool ga. Het heeft natuurlijk voordelen dat je klassiek geschoold bent, maar aan de andere kant leerde ik nu om emoties te putten uit m’n eigen ervaringen, en dat is ook een sterkte. Sinds ik acteer, leef ik ook veel bewuster. Ik denk echt na over wat ik voel en laat al mijn emoties binnenkomen, ook als het verdriet of pijn is. Dat helpt me namelijk als ik dergelijke emoties moet oproepen voor een bepaalde rol.’
Er zijn soms mensen die automatisch in het Engels beginnen te praten tegen mij, maar ik praat dan gewoon in een zo plat mogelijk Nederlands terug (lacht).’
Schrok het thema van racisme je af om deze rol aan te nemen?
‘Totaal niet, want dat is net een van de redenen waarom ik in de serie wilde meespelen. In sommige landen is het echt vijf voor twaalf of misschien zelfs al vijf na twaalf . Kijk maar naar Amerika! Daar zijn ze nu bezig met onze fictiereeks realiteit te maken, en dat is akelig! Door middel van de reeks proberen we mensen een spiegel voor te houden om een verrechtsing te voorkomen, maar ik vrees dat het soms al te laat is en dat die evolutie al bezig is. We kunnen alleen maar hopen dat we het debat met de serie kunnen aanzwengelen en teruggaan naar een maatschappij die verdraagzaamheid hoog in het vaandel draagt.’
Heb je het gevoel dat je jezelf kan zijn in onze maatschappij?
‘Ik heb het geluk gehad dat ik altijd goed omringd ben geweest. Ik heb een warme familie en een hechte vriendengroep die mij me nooit anders hebben doen voelen. Er zijn soms wel mensen die automatisch in het Engels beginnen te praten tegen mij, maar ik praat dan gewoon in een zo plat mogelijk Nederlands terug (lacht).’
Heb je een geluksbrenger op de set?
‘Ik heb altijd een foto van m’n mama en papa mee. Dat geeft me ergens een veilig gevoel. Op een belangrijke dag sturen zij me ook altijd gelukwensen, en als ik die niet heb ontvangen, voel ik me een beetje op m’n ongemak. Ik heb wel vertrouwen in mezelf, maar hen horen geeft me toch dat extra duwtje in de rug.’
Wat zou je als beroep uitoefenen als je geen actrice of advocaat was geworden?
‘Mijn andere grote passie is muziek, dus dan werd ik sowieso zangeres. Ik verwaarloos die bezigheid zeker niet, want ik ben nog steeds m’n eigen muziek aan het schrijven. Maar ik voel dat het nog niet het moment is om die uit te brengen.’
Heb je nog bepaalde droomrollen op je bucketlist staan?
‘Ik zou heel graag eens een slechterik spelen, of net een superheld die keigoed kan vechten! Ik zou graag een personage spelen dat ver van mezelf af ligt en me echt uit m’n comfortzone trekt. Tegelijkertijd lijkt het me ook heel fijn om een advocate te vertolken, omdat ik zelf die achtergrond heb. Ik specialiseer ook in strafrecht, dus een reeks als “De Twaalf” of “Assisen” zou sowieso de max zijn. Of zoals Reese Witherspoon in “Legally Blonde”, maar dan op z’n Evelynes (lacht). En ooit wil ik écht eens meespelen in horror, ik denk oprecht dat ik heel eng zou kunnen zijn (lacht).’
Droom je van een carrière in het buitenland?
‘Ik denk dat dat een droom van vele acteurs is, maar op dit moment ben ik blij dat ik m’n eerste stapjes in deze nieuwe wereld kan zetten in Vlaanderen. Ik ben nog maar 23 jaar, dus de wereld ligt aan m’n voeten (lacht).’
Ik keek vroeger naar tv en zag nooit meisjes zoals ik verschijnen. Niemand leek op mij. Ik hoop dat ik nu een inspiratie kan zijn voor meisjes die op mij lijken, zodat ze hun dromen nastreven, want het is mogelijk.
Bij Flair staat self-love centraal. Heb je veel zelfliefde?
‘Ik ben daar enorm in gegroeid. Toen ik net op tv kwam in “Milo”, werd ik plots heel zelfbewust. Ik durfde niet meer met een messy bun en in jogging naar de winkel gaan omdat mensen me misschien zouden herkennen. Nu heb ik dat veel meer kunnen loslaten en blijf ik dicht bij mezelf. Ik kan echt wel zeggen dat ik nu op een punt sta in mijn leven waarop ik blij ben met wie ik ben en wat ik doe, al moet ik mezelf daar ook soms aan herinneren. Ik moet soms even stilstaan en kijken naar wat ik al bereikte in plaats van steeds maar naar een volgend doel toe te werken zonder even te genieten van het hier en nu. Na “Milo” vloog ik direct op dit project, en tussendoor had ik nog opnames voor “Team Spirit” én had ik m’n studies. Ik sta misschien nog niet waar ik wil staan over vijf jaar, maar wel waar ik vijf jaar geleden wilde staan. Dat is groei en dat vind ik iets heel mooi.’
Je bent een mooi voorbeeld voor iedereen die denkt dat dromen nooit werkelijkheid kunnen worden.
‘Ik had ook nooit durven te hopen dat ik zou doen wat ik nu allemaal mag doen! Maar ik bleef erin geloven en vooral in mezelf geloven, wat de eerste stap is. Laat je dromen geen dromen blijven, maar werk eraan om ze realiteit te doen worden. Dat kan door eerst en vooral in jezelf te geloven. Ik keek vroeger naar tv en zag nooit meisjes zoals ik verschijnen. Niemand leek op mij. Ik hoop dat ik een inspiratie kan zijn voor meisjes die op mij lijken, zodat ze hun dromen nastreven, want het is mogelijk.’
Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Dat ik zo’n druk leven heb, eist zijn tol van m’n huid. Ik merk dat ik meer puistjes en uitslag krijg omdat ik vaak niet genoeg slaap en stress heb. Verder vond ik het vroeger niet tof dat ik klein ben, maar ik las ooit de quote “God had gewoon minder materiaal nodig om je fantastisch te maken”. Daar trek ik me nu aan op.’
Wat vind je dan weer het mooiste aan jezelf?
‘Hmmm, dat vind ik moeilijk... Ik vind alle onderdelen van m’n gezicht, zoals m’n neus, lippen en ogen, afzonderlijk niet zo speciaal. Maar het totaalplaatje vind ik dan wel weer mooi. Zo erger ik me aan m’n sproetjes, terwijl ik die bij anderen net mooi vind. Ik probeer dus te focussen op het geheel en niet op de zogenaamde minpuntjes. Zo probeer ik ook te kijken naar het leven. Afzonderlijke situaties of gebeurtenissen kunnen soms vervelend zijn, maar als je naar het geheel kijkt, is het leven best wel mooi.’
Ben je vatbaar voor perfecte plaatjes op sociale media of stereotiepe ideaalbeelden?
‘Eigenlijk niet. Ik ken de truken van de foor. Ik heb bijvoorbeeld niet de meest platte buik, maar als ik in een bepaalde hoek poseer, zie je dat niet. Ik kijk dus met een realistische blik naar al die foto’s op Instagram. Een goede reminder is om eens naar het strand of de wellness te gaan, want daar zie je échte lichamen in allerlei vormen en maten. Daar vind je wél een correcte weerspiegeling van het straatbeeld.’
Schoonheid is anno 2025 heel maakbaar. Wat vind je van cosmetische ingrepen? En zou je ze zelf ooit overwegen?
‘Als dat jou gelukkig maakt, sta ik daar zeker achter. Ik hoop vooral dat je het doet voor jezelf en niet voor andere mensen of om in een bepaald plaatje te passen. Ik zou het niet direct overwegen omdat ik voor de helft de genen van m’n mama en voor de andere helft de genen van m’n papa heb en ik het leuk vind dat ik op hen lijk, want ze zijn fantastische mensen.’
Ben je bang om ouder te worden?
‘Absoluut niet. Mijn mama ages like a fine wine! Ik lijk enorm op m’n mama, dus ik heb mooie vooruitzichten. Het leven lijkt ook alleen maar beter te worden naarmate het verdergaat, dus laat maar komen (lacht).’
Van oude mannen kreeg ik al verschillende keren de vraag of ze m’n sugardaddy mogen zijn. Ik negeer dat sowieso, al vraag ik me soms af wat er zou gebeuren als ik er wel zou op ingaan.
Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn. Zijn er bepaalde dingen waar jij soms mee worstelt?
‘Ik ben best een stresskip, vooral omdat ik zo perfectionistisch ben. Ik had bijvoorbeeld onlangs een presentatie voor school, maar die moest net na het weekend waarin we de promotour voor “Team Spirit” hadden, af zijn. Ik was heel hard aan het panikeren dat het niet goed zou lukken omdat ik zo weinig tijd had, maar uiteindelijk liep alles prima. Ik moet echt leren om minder op voorhand te stressen en me pas zorgen te maken als de problemen zich effectief voordoen.’
Ben je als twintiger soms bang voor de toekomst?
‘Ik ben wel bang voor de manier waarop onze wereld aan het veranderen is. Het lijkt soms alsof ik in een rare droom zit. Ik volg zeker de actualiteit, want ik wil weten wat er speelt in onze maatschappij, maar ik laat me er niet door verlammen, want het is vaak een slechtnieuwsshow. Ik probeer me op te trekken aan de kleine positieve dingen, zoals een video van een jongen die een oude man helpt de straat over te steken. Door zoiets kan ik echt huilen van geluk.’
Heb je je work-life balance in evenwicht?
‘Met het acteren én studeren heb ik veel op m’n bord. Daarnaast vind ik het belangrijk om af te spreken met m’n vrienden en familie, maar daardoor blijft er soms te weinig tijd over voor mezelf, terwijl ik er echt van kan genieten om eens in m’n eentje onder een donsdeken te kruipen en met een kop warme chocolademelk naar een reeks te kijken.’
Kreeg je al te maken met of ben je bang voor negatieve reacties?
‘Dat valt gelukkig goed mee. Ik zeg altijd dat zodra je negatieve reacties krijgt, je weet dat je het hebt
gemaakt, dus ik zou het ook niet zo erg vinden. Zolang de positieve reacties de negatieve maar blijven overschaduwen, is het oké.’
En het omgekeerde: kreeg je al bizarre of vunzige dm’s?
‘Van oude mannen kreeg ik al verschillende keren de vraag of ze m’n sugardaddy mogen zijn. Ik negeer dat sowieso, al vraag ik me soms af wat er zou gebeuren als ik er wel zou op ingaan.’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘The Best Immigrant’ kijken?
‘Het is echt een heel goeie reeks is. Ze is zo gedurfd! Zoiets is nog nooit gemaakt in Vlaanderen. Ik heb nog nooit een reeks gezien waarin fictie en realiteit zo met elkaar verweven zijn. De acteerprestaties zijn ook top. Het was een hele eer om met zulke mensen te mogen samenwerken.’
Je bekijkt de eerste twee afleveringen van ‘The Best Immigrant’ vanaf 11 december op Streamz. Daarna volgt er elke donderdag een nieuwe aflevering.
Lees ook:
