De 35-jarige Michèle schopte het samen met winnaar Alexy en Mol Sarah tot in de finale. Ze greep net naast de winst, maar wil niet dat mensen medelijden hebben met haar: ‘Er is hongersnood en oorlog in de wereld, heb alsjeblieft geen medelijden met mij! Ik heb de beste ervaring van mijn leven gehad’. Wij spraken de finalist over haar deelname aan ‘De Mol’, zelfliefde en meer.
Michèle, proficiat met jouw finaleplaats. Had je het verwacht?
‘Zeker niet! Er zijn echt momenten geweest waarop ik dacht dat ik er ging uit liggen. Bijvoorbeeld tijdens de eliminatie waarin Jan naar huis moest, toen begon ik plots aan mezelf te twijfelen. Als ik begon te rekenen, had Jan toch naast redelijk wat geld gegrepen en ik had op geen enkele vraag Jan ingevuld. Of wanneer Pedro werd geëlimineerd, want toen hadden zowel ik als Alexy als enige geen pasvragen. Op die twee momenten dacht ik: alles wat ik nu nog krijg is een cadeau. Tijdens de andere eliminaties was ik daarentegen redelijk hard op mijn gemak, omdat ik vrij zelfzeker was van mijn test.’
Hoe beleefde je die eliminiatiemomenten over het algemeen?
‘Een van de moeilijkste eliminaties voor mij was de allereerste, die op het dakterras. Ik was zelf veilig, maar omdat ik al een klik had met mijn negen medekandidaten, vooral met Alexy en Nimi, zat ik er wel mee in dat ik al afscheid ging moeten nemen van een van hen. Je weet ook dat het echt een hel is om als eerste naar huis te moeten, zeker omdat je in Thailand bent, dus dat vond ik wel een moeilijk moment.’
Alexy is mijn beste maat, ik kan niet gelukkiger zijn dat hij heeft gewonnen.’
Kreeg jouw ‘De Mol’-verhaal een bittere nasmaak omdat je tweede werd en net naast die winst greep?
‘Néé! Het enige wat ik zuur vind, is dat mensen medelijden hebben met mij omdat ik de zilveren medaille heb gewonnen in plaats van de gouden. Terwijl ik denk: er is hongersnood en oorlog in de wereld. Heb alsjeblieft geen medelijden met mij! Ik heb de beste ervaring van mijn leven gehad. Ik heb mijn droom kunnen vervullen terwijl ik thuis een klein kindje heb, dankzij mijn lief die mij volledig steunde. Dus ik ben heel dankbaar. En Alexy is mijn beste maat, ik kan niet gelukkiger zijn dat hij heeft gewonnen.’
Wat was voor jou de reden om mee te doen? Niet voor het geld, vermoed ik dan?
‘Je speelt wel degelijk voor het geld, maar niet om het te winnen. Het geld was voor mij het puntensysteem en onze score was hoog op het einde van het avontuur, dus ik ben heel trots. Ik heb mij niet ingeschreven voor het geld, maar voor het spel. Ik kijk graag naar reality-tv, omdat ik graag menselijke interacties observeer en analyseer, dus ik hoopte wel een goede mollenjager te zijn.’
Als je logisch redeneert, kon ik de Mol niet zijn, want ik zat altijd op de slechtste posities om te mollen.
Een heel groot deel van Vlaanderen dacht dat jij de Mol was. Vind je dat een eer of net een belediging?
‘(Lacht) Geen van beide. Ik snap heel goed waarom mensen dat dachten. De meeste mensen kijken naar “De Mol” als entertainment, maar als je logisch redeneert, kon ik de Mol niet zijn, want ik zat altijd op de slechtste posities om te mollen. Ik ben in de opdrachten ook bijna altijd als eerste afgevallen, terwijl Sarah telkens tot het einde speelde. Mensen zitten uiteraard niet met een molboekje voor hun tv-scherm, maar als ze dat wel zouden doen, zouden ze zien dat ik molstatistisch slecht heb gespeeld. Bepaalde vrienden van mij vonden het bijvoorbeeld gek dat ik bij een van de eerste proeven niet de sportieve opdracht wilde doen, terwijl dat wel iets voor mij was, maar dat was omdat ik mijn medekandidaten wilde observeren. Ik heb dus echt als kandidaat keuzes gemaakt, in plaats van alles te doen waar ik zin in had.’
Heb je je ooit bewust verdacht gemaakt?
‘Nee, geen seconde. Ik ging veel te hard voor het geld, zeker omdat we al zo weinig verdienden. Ik heb wel bewust aan mijn medekandidaten verhalen verteld uit mijn avontuurlijke verleden. Zoals toen ik binnen ben geglipt op Rock Werchter, zodat ze zouden denken dat ik een goede Mol zou kunnen zijn. Terwijl ik zulke dingen nu totaal niet meer zou doen (lacht). Ik deed dus wel een beetje aan character building, maar tijdens de proeven ging ik absoluut voor de winst!’
Ik gebruik mijn buikgevoel voor al mijn beslissingen, maar in “De Mol” ben ik 80 % rationeel en maar 20 % emotioneel geweest.
Hoe heb jij het spel om de Mol te ontmaskeren aangepakt?
‘Ik ben eigenlijk een heel emotioneel persoon, ik gebruik mijn buikgevoel voor al mijn beslissingen, maar in “De Mol” ben ik 80 % rationeel en maar 20 % emotioneel geweest. In mijn molboekje heb ik ook alle feiten genoteerd op basis van wat ik opmerkte bij mijn medekandidaten. Per kandidaat schreef ik ook duidelijk kandidaat-acties en mol-acties op, en bij Sarah was die lijst met mol-acties oneindig lang (lacht).’
Is het moeilijker als kijker dan als kandidaat om de Mol te ontmaskeren?
‘Dat zou ik niet durven zeggen. Het is moeilijker om als kandidaat rationeel te blijven, omdat je er zodanig dichtbij staat. Sarah was zo innemend en charmant. Ik kende haar persoonlijk en vertrouwde haar ook. Dat maakte het veel moeilijker.’
Hoe heb jij het avontuur zelf ervaren?
‘Levensveranderend! Je hebt geen gsm, je kan je vrienden niet bereiken, je moet puur vertrouwen op je medekandidaten en jezelf. Zo heb ik wel geleerd dat ik echt op mezelf kan vertrouwen. Voor mij voelt het alsof ik een upgrade ben ondergaan naar Michèle 2.0. Bij het volwassen worden, zijn er enkele fases waar je in je eentje door moet, zoals een goed lief vinden en een job vinden waarin je jezelf kan zijn. En de finale van “De Mol” halen, is voor mij ook een mijlpaal.’
Tijdens de fruitwandeling moest ik gokken, en ik ben beginnen wenen, omdat ik voelde dat ik de controle aan het verliezen was.
Wat heb je over jezelf geleerd?
‘Dat ik een grote controlefreak ben (lacht). En het grappige is dat de productie dat al doorhad van bij het eerste gesprek, maar zelf heb ik dat pas beseft bij de jungleproef toen we vragen kregen over de fruitwandeling die nog niet had plaatsgevonden. Ik moest gokken, en ik ben beginnen wenen, omdat ik voelde dat ik de controle aan het verliezen was. Maar doordat ik dat nu weet over mezelf, kan ik dat wel communiceren aan mijn omgeving en snappen ze mij meer. Ik heb een woord gevonden om mezelf uit te leggen aan anderen.’
Zijn er nog tv-programma’s waaraan je zou willen deelnemen?
‘Nee, niets kan tippen aan “De Mol” voor mij!’
Wat is je mooiste herinnering aan het avontuur?
‘Ik heb heel veel mooie herinneringen, maar de warmste momenten waren voor mij de eerste zes dagen toen we nog met tien kandidaten waren. We zaten toen ’s avonds in het hotel aan een ronde tafel en babbelden en speelden spelletjes. Ik ben een groepsmens en dat voelde heel verbindend voor mij.’
Ik heb mijn arm bijna uit de kom geroeid.
Als je één proef mocht uitkiezen, welke vond je dan het bangelijkst?
‘De roeiproef. Ik ben er daar zo hard voor gegaan, er is echt een oerinstinct in mij naar boven gekomen. Ik heb mijn arm bijna uit de kom geroeid. We gingen er ook allemaal echt voor. Ik kan het niet anders beschrijven dan pure extase. Het feit dat wij zijn gewonnen, was ook surreëel. We waren toen volledig de controle kwijt. De regel om je evenwicht te behouden is dat je peddel te allen tijde in het water moet zijn. Toen we wonnen, hielden we die natuurlijk door het enthousiasme in de lucht (lacht).’
Jij toonde vaak openlijk je emoties op tv. Vond je het belangrijk om ze niet te verbloemen?
‘Héél belangrijk. Wenen is voor mij een orgasme voor de geest. Dat neemt zoveel spanning weg en toont aan de mensen rondom mij waar ik het moeilijk mee heb en dat ik een knuffel of zorg nodig heb. Ik heb thuis geleerd om mijn emoties niet weg te steken en ik ga dat ook aan mijn zoontje leren. Sommigen hebben er geen nood aan om hun gevoelens te tonen, maar ik wel. Het grappige is wel dat mijn studenten mij vroegen: “Mevrouw, waarom ween je zoveel?” en dan moest ik uitleggen dat het niet is omdat je 35 jaar bent en supergelukkig, dat je niet weent. Voor mij is dat je emoties uiten. Ik kan zelfs wenen als ik in de auto zit, de zon schijnt en ik een mooi liedje hoor. Je kan mijn emoties van mijn gezicht aflezen en dat heeft z’n voordelen en z’n nadelen.’
Kon je volledig jezelf zijn tijdens ‘De Mol’?
‘Ik was mezelf, maar bij de eerste opdrachten observeerde ik vooral. Ik luisterde en keek naar mijn medekandidaten. Ik was mijn strategische zelf, waardoor de uitbundige Michèle een beetje op de achtergrond bleef in het begin.’
Toen ik zwanger was, heb ik beseft dat mijn lichaam niet esthetisch moet zijn, maar wel functioneel.
Bij Flair staat self-love centraal. Heb jij veel zelfliefde?
‘Ja, heel veel, maar ik heb dat wel moeten leren. Mijn zelfliefde is ook enorm verbeterd door een kind te krijgen. Toen ik zwanger was, heb ik beseft dat mijn lichaam niet esthetisch moet zijn, maar wel functioneel. Voor mij was mijn lichaam een fabriek waarin een baby negen maanden kon groeien. Ik heb ook lang borstvoeding gegeven. Ik was zo fier op mijn lichaam. Als mama kijk ik naar mijn lichaam als een werkinstrument. Ik geef spinning, en daarin focus ik ook enorm op dankbaar zijn voor onze benen. Ook in mijn anatomielessen benadruk ik wat ons lichaam allemaal kan.’
Ik vind niet dat we elkaars uiterlijke kenmerken altijd moeten benadrukken. Geef gewoon een compliment in de plaats.
Heb je onzekerheden op uiterlijk vlak?
‘Als puber was ik wel wat onzeker over het feit dat ik zo groot ben, maar dat is veranderd toen ik in Gent terechtkwam. De vrienden die ik toen heb gemaakt, waren toevallig ook groot, waardoor ik mij niet meer de vreemde eend in de bijt voelde. Mijn papa heeft mij daarnaast geleerd dat ik met een rechte rug moest lopen, ook al ben ik groot. Ik mocht mezelf niet klein maken. Nu draag ik zelfs hakken! Het enige wat ik wel vervelend vind, is dat mensen vaak benoemen dat ik groot ben, terwijl ik dat weet. Ik vind niet dat we elkaars uiterlijke kenmerken altijd moeten benadrukken. Hetzelfde als iemand bijkomt of afvalt of er moe uitziet, dat moet niet gezegd worden. Geef gewoon een compliment in de plaats!’
Wat is jouw ultieme self-lovetip?
‘Jonge mensen denken vaak dat door moeilijke periodes gaan niet normaal is, maar dat is het wel. In het leven is het constant zoeken. Wat niet normaal is, is dat je niemand in vertrouwen neemt als je het moeilijk hebt. Je moet het wel nog altijd zelf doen en je kan niet altijd de gemakkelijke weg nemen. Ik geloof ook niet in korte dopamine zoals sociale media, Netflix, eten, drinken of uitgaan, maar in dingen die je echt energie geven, zoals je vrienden, familie, lezen, knuffelen, praten met een psycholoog… Tot slot: denk niet dat je er plots bent als je 35 bent. Ik ben er niet, niemand is er. Ik heb het gevoel dat hoe minder het leven volgens plan loopt, hoe meer je eruit leert.’
Ik dacht dat ik mijn baby’tje Leo het meeste zou missen, maar het was toch wel mijn lief Laurens en zijn nuchtere analyses.
Wat was voor jou de grootste uitdaging aan ‘De Mol’?
‘Ik dacht dat ik mijn baby’tje Leo het meeste zou missen, maar het was toch wel mijn lief Laurens en zijn nuchtere analyses. Wij overleggen heel veel met elkaar ‘s avonds aan tafel en dat kon ik daar niet doen met hem. In het dagelijkse leven is hij echt mijn steun en toeverlaat, en tijdens “De Mol” moest ik het plots alleen doen. Na ons telefoontje had ik door hem wel nieuwe energie om het tot in de finale te schoppen. Hij kent mij zo goed dat hij in een halfuur exact wist wat hij moest zeggen. Ik ben zo dankbaar voor “De Mol”, maar ook voor het feit dat hij thuis op mij aan het wachten was.’
Er komt nog een seizoen van ‘De Mol’. Heb je tips voor wie twijfelt om mee te doen?
‘Schrijf je in! Ik had mij ook bijna niet ingeschreven, want ik dacht: wat is de kans dat ik geselecteerd word? Uiteindelijk heb ik toch heel last minute een video opgenomen om in te sturen, omdat ik in de spiegel keek en het licht zo perfect viel. Ik heb dat superimpulsief gedaan en voilà, ik zat in de finale! We geven onszelf altijd redenen om iets niet te doen, maar luister niet naar dat negatieve stemmetje, want zo blokkeer je jezelf. Gewoon dóén, zou ik zeggen. En nog een tweede tip: blijf honderd procent jezelf. Doe je niet anders voor dan je bent.’
Lees ook:
