De finale van ‘De Verraders’ is gespeeld, en hoewel het nog even héél spannend werd, is de overwinning voor de bondgenoten een feit. Eén van de overgebleven finalisten is niemand minder dan influencer en mediagezicht Clémentine Caron (24). Redactrice Evi sprak haar over haar passie voor de media, het belang van dingen loslaten én haar persoonlijk avontuur in ‘De Verraders’.
De Antwerpse Clémentine Caron (24) is gepassioneerd en gedreven door de media. Toen ze 4 jaar was wilde ze al op televisie komen, en die droom is eigenlijk nooit gestopt. Enkele jaren geleden leerden we haar kennen als journaliste voor TAGMAG, waar ze vooral op festivals zalige content maakte. Daarna kreeg ze haar eigen programma op Streamz ‘On Est Party’ en werd ze een succesvolle influencer, met bijna 91.000 volgers op TikTok. ‘Ik ben eigenlijk dagelijks bezig met het entertainen van mensen!’, klinkt het enthousiast.
Heb je meteen ja gezegd toen ze je vroegen voor ‘De Verraders’?
‘100 %! Toen ik net begon met influencen, zo’n drie jaar geleden, waren mijn grootste dromen meedoen aan “De Slimste Mens ter Wereld” en aan “De Verraders”. Dus toen ik hiervoor gevraagd werd, had ik het gevoel: I made it! Toen ik het mailtje las dat ik misschien mee mocht doen, denk ik dat ik instant koorts kreeg (lacht). Dat was niet normaal, ik wist even niet wat ik moest doen. Ik ben na het gesprek meteen op café gegaan, om te vieren! In stilte natuurlijk, want ik mocht niet zeggen waar het over ging (lacht).’
Toen ik het mailtje las dat ik misschien mee mocht doen, denk ik dat ik instant koorts kreeg (lacht).
En daarna heb je nog een jaar moeten zwijgen!
‘Dat is echt héél lang. Ik vond het moeilijk want ik was gewoon zo trots. Nu is gelukkig eindelijk dat moment hier en kan ik er volop van genieten.’
Wat sprak je het hardste aan aan het concept?
‘Het is volledig uit mijn comfortzone. Ik heb zware OCD (obsessieve-compulsieve stoornis, red.) dus mentale controle is iets waar ik dagelijks mee worstel. Ik denk dat in heel Vlaanderen dit programma hetgene is waar je net totaal geen controle hebt. Dat sprak me zo aan. Een echt mindspel meemaken, in een kasteel in Frankrijk, in the middle of nowhere, ja! Moet je mij geen twee keer vragen.’
Heeft die OCD in je nadeel gespeeld, denk je?
‘Nee, totaal niet. Ik denk dat ik al heel lang niet meer zo gelukkig ben geweest als tijdens “De Verraders”. Ik ben heel vaak emotioneel geweest, maar net omdat ik bang was om naar huis te moeten. Niet omdat het me te veel werd. Ik wilde er gewoon niet uitliggen! Het was eigenlijk nooit too much voor mij, hoe heftig het spel soms ook was. Ik vond het zo fijn, dat ik niets wilde missen.’
Ik ben heel vaak emotioneel geweest, maar net omdat ik bang was om naar huis te moeten.
Er zijn dit jaar opvallend veel jonge kandidaten, waaronder jijzelf. Denk je dat mensen je onderschat hebben door je leeftijd?
‘Dat denk ik niet. Ik denk dat elke leeftijd zijn sterkte heeft. Gerben en ik zijn allebei influencers, we zijn megagrote flapuiten! Maar ik denk dat we alleen maar van elkaar kunnen leren. Ik heb het met Toni bijvoorbeeld ook over strategieën gehad, om kalm te blijven, maar me zeker ook niet te verstoppen. Ik denk dat elke generatie wel kan leren van elkaar.’
Heeft je persoonlijkheid in je voordeel gespeeld?
‘Zeker! Ik sta bij mijn vrienden en familie bekend als de sfeermaker. Hoe negatief de sfeer ook soms kon zijn bij “De Verraders”, probeerde ik toch de sfeer altijd positief te krijgen. Ik probeer al heel mijn leven om de mensen waar ik mee in aanraking kom het gevoel te geven dat ze op hun gemak mogen zijn bij mij. Iedereen is meer dan welkom bij mij. Dat heb ik daar ook proberen doen, en dat heeft in mijn voordeel gespeeld. Ik kreeg de andere kandidaten snel dicht bij mij, denk ik. Dat was ook oprecht, en ik heb iedereen heel graag, maar het hielp wel in het spel.’
Ik denk dat elke generatie wel kan leren van elkaar.
Had je dat op voorhand als strategie bedacht?
‘Toch een klein beetje. Ik zei altijd op voorhand dat dat hoogstwaarschijnlijk mijn grootste troef zou zijn: dat mensen zich durven openstellen bij mij. Zowel over hun gedachten, als verdachten. En hoe je het ook draait of keert: informatie is key in dit spel!’
Je was overduidelijk heel blij toen je zag dat Gerben ook meedeed, en andersom. Hoe belangrijk is een buddy in het kasteel?
‘Ik denk dat het ideaal was dat ik inderdaad één buddy had. Meer had niet gemoeten. Ik denk dat als er meer mensen zijn die je écht goed kent en vertrouwt, je automatisch meer in groep gaat denken. Terwijl je uiteindelijk wel echt heel individueel moet spelen. Gerben en ik zijn twee handen op een buik en deelden daar alles met elkaar. Het was superfijn dat we ons hart bij elkaar konden luchten als dat nodig was.’
Hoe eerlijk ik online ook altijd ben over mijn gevoelens, denk ik dat mensen mij nog nooit zo kwetsbaar zullen hebben gezien.’
Krijgen we een andere Clémentine te zien, dan we gewend zijn?
‘Ja, er zijn momenten waarop ik echt even breek op emotioneel vlak. Hoe eerlijk ik online ook altijd ben over mijn gevoelens, bijvoorbeeld als ik me slecht in mijn vel voel of een zotte kater heb, denk ik dat mensen mij nog nooit zo kwetsbaar zullen hebben gezien.’
Mag ik daaruit concluderen dat het spel echt onder je huid is gekropen?
‘Zeker weten. Veel harder dan dat je je kan inbeelden. Het gevoel dat je dénkt dat je zou hebben als je zou mogen meedoen aan “De Verraders”, moet je nog eens maal tien doen. Ik denk dat ik geen enkel moment rust in mijn hoofd heb ervaren. Maar dat is part of the game. Je moet er volledig voor gaan. Ik heb daar verschrikkelijk geslapen en dat weegt natuurlijk ook heel hard door. We zaten daar 24 op 24 vast in een kasteel, waar niets oprecht is. Uiteindelijk besef je – en dat is eigenlijk in het dagelijkse leven ook zo – dat je zelf je allerbeste vriend bent. En dat was toen dubbel zo hard.’
Je twijfelde aan alles en iedereen?
‘Als ik het vergelijk met de andere kandidaten valt dat goed mee. Ik probeerde nog altijd het oprechte van de mens in iedereen te zien, want anders wordt je echt helemaal zot. Op den duur zag je ook in alles clues. De ene at yoghurt en de andere een eitje: was dat een tip? Of als er iemand op een bepaald moment naar de wc ging: is die persoon net een opdracht bij Staf gaan halen? Alles was plots verdacht (lacht).’
Uiteindelijk besef je – en dat is eigenlijk in het dagelijkse leven ook zo – dat je zelf je allerbeste vriend bent.
Hoe moeilijk is het om na het spel terug in de realiteit te komen?
‘Ik heb daar heel hard van afgezien. Tot wenens toe. Omdat ik het zo hard miste en het zo intens was. Het was echt prachtig, maar gelukkig kon ik wel gemakkelijk de switch maken. Na de eerste week in het spel hebben we afgesproken onder de kandidaten om het woord “oprecht” niet meer te gebruiken, en ik moet toegeven dat ik de eerste maanden na het spel nog heel alert was voor dat woord (lacht). Als iemand rondom mij dat woord gebruikte, dacht ik meteen: dat geloof ik niet! (lacht) Maar het plezier en de fijne herinneringen nemen zeker de bovenhand.’
Wat vond je het moeilijkste aan het spel?
‘Het moeilijkste vond ik zelf beseffen dat ik onbewust mijn persoonlijkheid aan het veranderen was. Omdat je toch voorzichtig moet zijn. Ik zou nooit minder sociaal of minder open willen zijn, omdat ik gewoon zo in elkaar zit. Maar soms wist je daar ook even niet meer hoe je je aan het gedragen bent. Ik vroeg me vaak af of ik nog wel hard genoeg mezelf was. Uiteindelijk ben ik er heel tevreden uitgekomen.’
Toen ik op vakantie was deze zomer heb ik twee dagen mijn gsm aan de kant gelegd. Dat is voor mijn job echt heel zot, maar ik heb daar zoveel deugd van gehad.’
Je was volledig afgesloten van de buitenwereld. Voor een influencer lijkt me dat heel moeilijk?
‘Oh, ik vond het zalig! Toen ik mijn gsm terugkreeg had ik zelfs geen zin om terug bereikbaar te zijn en heb ik hem meteen terug op vliegtuigmodus gezet (lacht). Ik vond dat echt zalig. Dat is nu eens echt iets wat ik heb meegenomen uit de ervaring. Toen ik op vakantie was deze zomer heb ik hetzelfde gedaan en gewoon twee dagen mijn gsm aan de kant gelegd. Twee dagen hé! Dat is voor mijn job echt heel zot. Maar ik heb daar zoveel deugd van gehad.’
Gaan we je nog vaker op televisie zien?
‘Ik hoop het! Er loopt momenteel niet echt iets speciaals, maar ik zou het wel heel graag willen. De media is echt een plek waar ik wil blijven werken, elk project komt keer op keer mooier en mooier uit en ik ben daar zo trots op. Ik voel me echt op mijn gemak in die wereld en voor de camera, dus ik hoop het! Behalve als het “Special Forces” is (lacht). Ik kan niet lopen en voor mij is zeven uur slaap te weinig, mannekes, never!’
Vond je het raar om jezelf zo op televisie te zien?
‘Nee, al vond ik het wel ambetant dat ik een puist had op mijn kin (lacht). Het is heel grappig om jezelf te zien, en zeker omdat het zo echt is. Ik krijg ook exact dezelfde gevoelens als degene die ik toen had in het kasteel. Ik proefde bijna al terug de kazekes die ik daar aan het eten was (lacht).’
Was je daar bezig met hoe je eruitzag?
‘Nee, ook online probeer ik dat altijd te omarmen. Ik heb bijvoorbeeld in een video eens gezegd: het kan dat je denkt dat ik verdik ben, dat is ook zo. Dat maakt mij eigenlijk helemaal niet uit en door het gewoon te benoemen, toon je dat ook.’
We moeten het vaker durven om ons van iets niets aan te trekken. Wat maakt het uit hoe we eruitzien?
Hebben we meer nood aan die openheid de dag van vandaag?
‘Absoluut! Wat maakt het uit hoe we eruitzien? We moeten het vaker durven om ons van iets niets aan te trekken. Het is zo zot hoe hard we de dag van vandaag ons negatieve commentaren en meningen aantrekken. Mensen kunnen zomaar vanalles online smijten. Who cares, omarm het!’
Je bekijkt ‘De Verraders’ elke zondagavond om 19u55 op VTM en via VTMGO.
Lees ook:
