Eén van de valsspelers in “De Verraders” is dit jaar niemand minder dan seksuologe Chloé De Bie. Met twee van de vier verraders uitgeschakeld staan zij en Francesco voor een zware opdracht. Redactrice Evi sprak haar over de psychologie achter het spel, nachtmerries en je onderbewustzijn.
Chloé De Bie ken je nu ongetwijfeld uit ‘De Verraders’ maar de klinisch psycholoog, relatietherapeut en seksuologe heeft ook een eigen praktijk in Gent, geeft les aan de hogeschool, schreef ondertussen al vier boeken en is enorm gepassioneerd door liefde en seksualiteit. ‘Mijn idealisme is om mythes rond relaties en seksualiteit de wereld uit te helpen’, klinkt het. Redactrice Evi sprak de psychologe over haar veelbesproken deelname aan ‘De Verraders’, haar dubbele rol én hoe heftig het spel er bij haar op heeft ingehakt.
Je vertelde dat ‘De Verraders’ al lang op je bucketlist stond. Wat trok je zo hard aan aan dit avontuur?
‘Voor mij is “De Verraders” een zodanig psychologisch spel, en als je zelf al gespecialiseerd bent in groepsdynamieken, relaties en gezinnen, is dit gewoon het ultieme sociaal experiment! Ik vind het superfascinerend om te zien hoe mensen non-verbale dingen lezen die er niet of net wel zijn. Als je de vorige seizoenen gezien hebt is het absurd als kijker hoe snel de kandidaten een fout beeld kunnen hebben en hoe snel de dynamieken veranderen. Ik wilde dit dus altijd al eens doen en ik speel daarnaast ook héél graag spelletjes zoals escaperooms enzo. “De Verraders” was precies zoals meespelen in een film. Je bent niet bezig met de dingen des huizes, maar je speelt echt een missie! Dat was de max!’
Als je de vorige seizoenen gezien hebt is het absurd als kijker hoe snel de kandidaten een fout beeld kunnen hebben en hoe snel de dynamieken veranderen.
Heb je het spel dan zelf ook geobserveerd als een experiment, of zat je er wel volledig in?
‘Ik kan niet spreken voor de rest, maar ik wist pas twee weken op voorhand dat ik mee zou doen. Ik heb die twee weken alles aan de kant gegooid en ben echt in de strategieën gedoken. En voorbereid dat ik was: ik had een boekje van mezelf mee met een cijferslot (lacht) zodat niemand er kon inkijken. Ik had tactieken gemaakt voor elk scenario: of ik nu bondgenoot of verrader zou zijn, of als ik halverwege het spel verleid zou worden. Maar ook wat ik zou doen als ik een schild had, of op een dodenlijst kwam. Ik had alles tot in de puntjes uitgeplozen, maar als je daar dan bent moet je meegaan met the flow. Je hebt dat nog wel als back-up, maar je weet niet wat er op je gaat afkomen. Ik was supervoorbereid, maar heb ook daar beseft dat ik gewoon mee moest volgen in de verloop van het spel.’
Vond je het moeilijk om dat los te laten?
‘Enorm! Als ik mijzelf een diagnose zou moeten geven dan ben ik een kruising tussen autisme en ADHD, ik heb heel hard nood aan structuur en weten wat er komt. Iedereen in mijn omgeving zou dat beamen (lacht). Als iemand nu zou zeggen dat we iets op een andere manier zouden doen, zou ik dat heel lastig vinden. Ik zou het kunnen, maar ik zou het lastig vinden (lacht). En dat is net heel typisch aan “De Verraders” natuurlijk. Je weet niet hoe de dagen er gaan uitzien, wie je daar gaat tegenkomen enzovoort. Ik heb er nog nachtmerries over, over het hele spel. Ik ben oké, maar in mijn onderbewustzijn ben ik er heel duidelijk nog mee bezig. Het heeft veel met mij gedaan om die controle achter te laten.’
k heb er nog nachtmerries over, over het hele spel. Ik ben oké, maar in mijn onderbewustzijn ben ik er heel duidelijk nog mee bezig. Het heeft veel met mij gedaan om die controle achter te laten.
Het spel heeft wel echt een indruk nagelaten dan?
‘Absoluut, maar als ze mij vandaag zouden vragen of ik het nog eens wil doen, antwoord ik: wanneer mag ik vertrekken? Ik vond het echt bijzonder!’
Hebben de karaktertrekken die je dankzij je job als psychologe hebt je geholpen?
‘Ja dat denk ik wel. Ik geloof ook dat als je getraind bent in connecties maken met mensen – want dat is eigenlijk wat ik probeer in mijn job, mee te leven met de persoon die voor je zit – dat ik dat meegenomen heb in het spel. Ik zocht wel naar manieren om aansluiting te vinden bij de mensen in de groep. En de key uit mijn voorbereiding was één zin: wees verwarrend. Stel alles in vraag! Als iemand iets zegt: stel het in vraag. Als iemand iets anders zegt: stel het ook in vraag. Dat is het enige wat ik onthouden heb (lacht).’
De key uit mijn voorbereiding was één zin: wees verwarrend (lacht).
Jij behoorde tot het laatste groepje, dat pas later toekwam in het kasteel. Hoe moeilijk was het om later toe te komen in de grote groep?
‘Iedereen die psychologie gestudeerd heeft, en zelfs als je dat niet gestudeerd hebt, weet dat zelfs al ben je maar tien minuten later dan een andere groep, het psychologisch gigantisch in je nadeel speelt. Dat zie je ook in de afleveringen. Zeker in het begin is iedereen druk bezig met “die vijf”. Ik dacht op die koets: f*ck. Wie je ook bent dan, je hebt sowieso een nadeel. Dat vond ik psychologisch heel moeilijk. Ik ben zelf heel competitief en win graag, dus als je dan dat eerste spel al verliest is dat heel moeilijk.’
‘Iedereen die psychologie gestudeerd heeft, weet dat zelfs als je maar tien minuten later bent dan een andere groep, het psychologisch gigantisch in je nadeel speelt.
Ben je van iemand verschoten?
‘Tijdens het spel was het heel moeilijk om van iemand te schrikken of die persoon het al dan niet goed deed, omdat ik op één iemand na niemand echt kende. Dus dat maakte het heel moeilijk om in te schatten of die persoon nu echt goed bezig was of die gewoon altijd zo is. Je merkt wel dat iedereen daar op z’n eigen manier mee bezig is: de een is heel luid, de ander houdt zich liever op de achtergrond. Ik weet dan wel dat dat niet per se altijd iets moet betekenen. Iedereen heeft zijn eigen manier op bepaalde dingen te verwerken.’
Je kende Leen inderdaad al. Zag je dat als een voordeel?
‘Door de vorige seizoenen gezien te hebben, vond ik dat eigenlijk eerder een nadeel. Ik had schrik om een nieuw Dorianne Aussems en Lotte Vanwezemael-verhaal te creëren. Maar we kenden elkaar als leerkracht-leerling, Leen was namelijk mijn dramaleerkracht als ik nog musical deed. We zijn geen beste vriendinnen, maar ze weet wel als mijn leerkracht zijnde wat voor persoon ik ben. Ik vond het eerder lastig, zéker omdat de enige persoon die ik kende dan ook meteen in mijn groepje zat tijdens de eerste proef. Maar tegelijkertijd was ik ook opgelucht toen ik haar zag. Want mijn grootste angst op voorhand was wel: ik ga niemand kennen én niemand gaat mij kennen. Voor dat gênante gevoel was ik bang. Maar ik dacht ook: ze zullen mij wel leren kennen (lacht).’
Mijn grootste angst op voorhand was: ik ga niemand kennen én niemand gaat mij kennen. Maar ik dacht ook: ze zullen mij wel leren kennen (lacht).’
Vond je het moeilijk om zolang te zwijgen?
‘Het spel kruipt zo hard onder je huid dat je ook bij keuzes die je in het spel moet maken, achteraf nog denkt: had ik het beter anders aangepakt? Waarom zei die persoon dat? En niet dat? Je wordt zo hard ondergedompeld in het verhaal en in die intriges en dan kom je weer thuis en mag je daar met niemand over spreken. Dat blijft in je systeem zitten. Het was bijna aftellen tot het begin van het seizoen om er eindelijk over te kunnen praten.’
Veel kandidaten waren heel blij met een buddy in het kasteel, heb je dat gemist?
‘Ik denk dat iemand volledig vertrouwen omdat hij/zij/die je vriend is in de buitenwereld een grote valkuil is. Dat hebben we in de vorige seizoenen ook gezien. Wie je ook bent, je kan eigenlijk niemand vertrouwen. Ik denk dat dat in mijn voordeel was dat ik iemand wel een beetje kende, maar niet per se supergoed. Daardoor kon ik ook met iedereen een beetje kennismaken op mijn eigen tempo.’
Je wordt zo hard ondergedompeld in het verhaal en in die intriges en dan kom je weer thuis en mag je daar met niemand over spreken. Dat blijft in je systeem zitten.
Had jij een trucje of strategie om even te ontspannen of te ontprikkelen?
‘Ik had een voice-recorder mee waar ik mindfullness opnames had opgezet om dan daar naar te luisteren. Op die manier probeerde ik mij soms toch een beetje af te sluiten. Ik had ook een gameboy mee en kleurtjes (lacht). Dat lukte wel om mij dan even af te zonderen! Maar ik ben op dag één ziek geworden, na de koetsrit. Daarom zou ik alles nog eens heel graag opnieuw doen, zonder ziek te zijn.’
Ben je lang ziek geweest?
‘Ik ben fysiek ziek geweest tot januari, omdat ik geen tijd had om te recuperen. Ik had al mijn werk uiteraard verlegd om te kunnen meedoen, dus die molen draaide op volle toeren na het spel. Maar ik was met te veel dingen bezig, en ben los over mijn grenzen gegaan, waardoor dat dus lang heeft aangeslepen. Daar was het wel oké, de adrenaline van het spel hielp daar serieus bij. Ik hoop dat je dat niet te hard ziet in de afleveringen (lacht).’
Ik ben fysiek ziek geweest tot januari, omdat ik geen tijd had om te recuperen. Ik was met te veel dingen bezig, en ben los over mijn grenzen gegaan.
Is dat iets waar je je wel bewust van was tijdens het spel, de camera’s?
‘Ja toch wel, zeker in het begin. Maar als je volop een missie aan het spelen bent, vergeet je dat gelukkig snel. Ik ben eerder nu het uitgezonden wordt, benieuwd naar hoe het eruit gaat zien!’
Je bekijkt ‘De Verraders’ elke zondagavond om 19u55 op VTM en via VTM GO.
Lees ook:
