Alessio (30) en Olivier (33) zijn een van de vier duo’s die deelnemen aan ‘Mijn Restaurant’. Zij stampten een restaurant uit de grond in Genk. ‘We hebben geen horeca-ervaring, maar we zien dat niet als een nadeel. We zijn allebei super leergierig, en levenservaring brengt je vaak even ver of zelfs nog verder dan een diploma’, vertellen ze.
In het dagelijkse leven is Olivier IT’er en Alessio opvoeder. Ze zetten hun job even on hold om het zotste avontuur van hun leven aan te gaan: een eigen restaurant openen in ‘Mijn Restaurant’. ‘We zijn allebei geboren in Genk’, vertelt Olivier. ‘We leerden elkaar zo’n vijftien jaar geleden kennen in het jeugdhuis bij een pintje of een glas wijn (lacht). Daar ontdekten we dat we allebei een passie hadden voor koken en zo begonnen we samen te kokkerellen. We nodigden altijd vrienden uit en maakten er een gezellige avond van met lekker eten, drinken en spelletjes spelen.’
Vanwaar komt jullie passie voor koken en horeca?
Alessio: ‘Ik ben een Italiaan, dus het zit in m’n bloed. Op zondagavond kwamen we altijd samen met heel de familie en zaten we urenlang aan de tafel, die vol stond met de lekkerste gerechten. Ik vond het ook heerlijk om samen met m’n oma een hele dag in de keuken te staan. Van haar leerde ik echt het meeste.’
Olivier: ‘Mijn ouders werkten veel, waardoor ik alleen thuis was. In plaats van elke keer eten af te halen, begon ik zelf te experimenteren. Ik deed heel veel zelfstudie. Ik keek al uren-, waarschijnlijk zelfs dagenlang naar YouTubefilmpjes (lacht). Als ik zelf op restaurant ga, vraag ik aan de chef welke technieken hij gebruikte. Zo leerde ik ontzettend veel bij.’
Waarom besloten jullie mee te doen aan ‘Mijn Restaurant’?
Olivier: ‘Een vriend vroeg ons een keertje om te koken voor een event van een kennis, voor zo’n vijftien man. Dat ging heel vlot en we amuseerden ons enorm. Zo groeide het idee om samen een restaurant te beginnen.’
Alessio: ‘Afzonderlijke vrienden stuurden ons dat we ons moesten inschrijven. Dat was het duwtje in de rug dat we nodig hadden, want we koken wel graag samen, maar we hebben totaal geen professionele ervaring. Maar je leeft maar één keer, dus we besloten de sprong te wagen.’
Schrikt het horecaleven jullie niet af?
Olivier: ‘Ik ging van acht uur werken per dag naar minstens twaalf. Tienduizend stappen zetten per dag is tegenwoordig ook een makkie, terwijl ik dat vroeger met moeite haalde achter mijn bureautje. Maar als iets je passie is, dan doe je dat met veel plezier en dan vliegt de tijd voorbij.’
Alessio: ‘In de horeca staan, is echt topsport (lacht).’
Jullie hebben geen horeca-opleiding. Is dat een nadeel tegenover de andere duo’s die dat wel hebben?
Olivier: ‘Ik zie dat niet als een nadeel, want we zijn allebei super leergierig. The school of life, levenservaring, brengt je vaak even ver of zelfs nog verder dan een diploma.
Alessio: ‘Ik geloof er echt heilig in dat je al doende het beste iets leert. Het zal misschien weleens mislukken, maar ons volledige hart en al onze goesting zitten erin, en dat proef je.’
Hoe gaan jullie het verschil proberen te maken met de concurrentie?
Alessio: ‘Bij ons moet je echt het gevoel hebben dat je gewoon in je huiskamer zit. Gezelligheid staat centraal. We zitten vlak bij de bib van Genk en dat is sowieso al een heel gezellige plek. Wij willen die huiselijke sfeer doortrekken in ons restaurant.’
Ik geloof er echt heilig in dat je al doende het beste iets leert. Het zal misschien weleens mislukken, maar ons volledige hart en al onze goesting zitten erin, en dat proef je.
Wat is jullie sterkte als duo in dit avontuur?
Olivier: Ik denk onze drive, enthousiasme en leergierigheid. We willen bijleren en we zijn echt in dit avontuur gestapt om ons nog meer te ontplooien op culinair vlak. We weten dat we goed kunnen koken, maar we
willen dat naar een professioneel niveau tillen.
En jullie zwakte?
Alessio: ‘Het ontbreekt ons momenteel een beetje aan kennis van het horecagebeuren. Maar de goesting is er en de kennis hopen we op te doen. We krijgen dankzij ‘Mijn Restauant’ een snelcursus van dé besten in hun vak, de jury is geweldig!’
Is het gevaarlijk om als vrienden plots samen te werken? Zijn jullie niet bang dat jullie ruzie gaan krijgen of dat er wrijvingen ontstaan?
Alessio: ‘Dat is mijn grootste angst in dit avontuur, want stress doet iets met een mens. We nemen veel hooi op onze vork en dat zorgt ervoor dat ik soms iets chaotischer en korter ben. Gelukkig slaagt Olivier er altijd in om me te kalmeren.’
Olivier: ‘We zijn eigenlijk heel yin en yang. Alessio is de stresskip en ik ben de rustige.’
Alessio: ‘Al krijg ik ook soms stress als ik zie dat Olivier zo rustig is. Dan denk ik: er moet nog zoveel gebeuren en hij blijft zo kalm (lacht). Maar we vertrouwen elkaar blindelings en weten dat we op elkaar kunnen rekenen.’
Is er een jurylid voor wie jullie de meeste schrik hebben?
Alessio: ‘Nee, ze zijn allemaal heel lief. We zijn vooral heel dankbaar dat wij met hen het avontuur mogen aangaan. Dat is een groot cadeau.’
Kunnen jullie goed tegen kritiek?
Olivier: ‘Absoluut. We beschouwen alles als feedback, want we zijn hier om bij te leren. We hebben geen lange tenen. Integendeel: stap maar op onze tenen, zo kunnen we groeien en nog beter worden.’
Wat is momenteel jullie favoriete restaurant in België?
Olivier: ‘We gingen onlangs naar Ratatouille in Maaseik en dat vond ik heel lekker.’
Ik sportte vroeger dagelijks, dat was mijn uitlaatklep, maar nu blijft daar nog weinig tijd voor over. Ik mis dat echt en ik merk dat ik het ook nodig heb. Ik zit altijd in m’n hoofd en ben altijd aan het nadenken. Sporten zorgt ervoor dat ik die knop even kan uitzetten.
Vinden jullie het vreemd om naar jezelf te kijken op tv?
Olivier: ‘Ik heb nog niet naar mezelf gekeken. Ik heb zelfs mijn sociale media verwijderd. Ik wil me nu volledig focussen op het restaurant zonder afleidingen of commentaar van buitenaf.’
Bij Flair staat self-love centraal, hebben jullie veel zelfliefde?
Alessio: ‘Ik weet waar ik goed in ben, maar ook wat m’n werkpunten zijn en ik ben bereid om daaraan te werken. Ik sta heel reflectief in het leven. Soms denk ik misschien iets té veel na en ben ik te streng voor mezelf, terwijl ik wel trots mag zijn op wat ik al verwezenlijkte. Ik probeer het motto “While you are doubting yourself, others are intimidated by your potential” in m’n oren te knopen. We zullen in dit avontuur vaak op onze bek gaan, maar ik hoop dat we minstens zo vaak mogen opstaan en dat we dan weer een les hebben geleerd.’
Olivier: ‘Ik herken me in wat Alessio zegt. We mogen soms wat milder zijn voor onszelf.’
Zijn jullie stresskippen? Want er ligt natuurlijk veel druk op jullie schouders.
Olivier: ‘Ik moet eerlijk toegeven dat ik stress krijg door die camera’s. Koken voor vijftig personen schrikt me niet af, maar zodra die camera begint te draaien, lijk ik fouten te gaan maken. Het is soms intimiderend.’
Alessio: ‘Er staat veel op het spel in dit avontuur, dus uiteraard komen daar zenuwen bij kijken. Zeker omdat we nog veel moeten leren. Maar we geraken er wel, stap voor stap.’
Hoe zit het eigenlijk met jullie work-life balance?
Alessio: ‘Ik sportte vroeger dagelijks, dat was mijn uitlaatklep, maar nu blijft daar nog weinig tijd voor over. Ik mis dat echt en ik merk dat ik het ook nodig heb. Ik zit altijd in m’n hoofd en ben altijd aan het nadenken. Sporten zorgt ervoor dat ik die knop even kan uitzetten. Ik heb ook meer energie als ik een uurtje ben gaan sporten.’
Olivier: ‘Er komt veel kijken bij een eigen restaurant, dus de laatste tijd slaat die weegschaal meer door naar werken. Maar mijn hobby is koken, dus ik heb dat er met alle plezier voor over. Al gaat de laatste tijd meer tijd naar boekhouding en computerwerk.’
Wat is jullie favoriete manier om tot rust te komen?
Olivier: ‘Koken. Niet voor vijftig man (lacht). Maar gewoon met vrienden en familie, rond de potten staan met een goed glas wijn.’
Alessio: ‘Zwemmen en lopen, als daar tijd voor is. Verder ook bij vrienden en familie zijn, daar laden mijn batterijen weer van op.’
We zouden inderdaad meer moeten stilstaan bij wat we hebben in plaats van te focussen op wat we niet hebben.
Self-love slaat ook op uiterlijk vlak. Hebben jullie bepaalde complexen?
Alessio: ‘Nee. Ik ben wie ik ben, en ik wil me niet veranderen.’
Olivier: ‘Ik sluit me daar volledig bij aan. Mensen vinden je leuk om wie je bent, niet om hoe je eruitziet.’
Zijn jullie ooit vatbaar geweest voor stereotiepe schoonheidsidealen?
Alessio: ‘Ik ben gelukkig vrij gespierd. Nee, mopje (lacht). Daar lig ik niet van wakker. Ik doe m’n eigen ding en kijk naar mijn eigen leven zonder me voortdurend te vergelijken met anderen.’
Olivier: ‘We zouden inderdaad meer moeten stilstaan bij wat we hebben in plaats van te focussen op wat we niet hebben.’
Zijn jullie bang voor negatieve reacties?
Alessio: ‘Die gaan zeker komen. Maar het enige wat we kunnen doen, is onszelf blijven.’
Waarom moeten we zeker kijken naar dit seizoen van ‘Mijn Restaurant’?
Olivier: ‘Het is gewoon goede televisie. Jullie gaan veel lekker eten zien én we gaan er iets gezelligs van maken. Dat is de bedoeling.’
Tot slot: waarom moeten we zeker voor jullie stemmen?
Alessio: ‘Omdat we het warme Limburgse gevoel naar buiten willen dragen. Bij ons staat lekker eten, maar zeker ook sfeer en gezelligheid centraal.’
‘Mijn Restaurant’ zie je elke dinsdag en donderdag om 20u40 op VTM en via VTM GO.
Lees ook:
