De beleefdheid zegt dat je een vrouw niet naar haar getallen vraagt. De leeftijd, cupmaat en financiën zijn verboden terrein, maar niet voor ons. Lynn* (23) is administratief medewerker bij een kunstencentrum en praat open over haar financiën.
‘Ik werk al sinds mijn negentiende. Studeren zat er toen niet in, ik was het schoolleven beu en wilde zo snel mogelijk zelfstandig zijn. Na een paar tussenstappen ben ik uiteindelijk terechtgekomen bij een kunstencentrum, waar ik nu als administratief assistent werk. Geen job met prestige, maar ik voel me er thuis. Ik hou me bezig met de planning van de voorstellingen, ticketverkoop en het verwerken van boekingen en betalingen. Daarvoor krijg ik een nettoloon van € 2040.’
Functioneren in chaos
‘Wat ik fijn vind aan mijn job, is dat er altijd iets beweegt. De sfeer is informeel, mensen zijn creatief en ik mag vaak gratis naar voorstellingen. Het is geen typische kantoorjob: er komen artiesten over de vloer, vrijwilligers, studenten… Dat zorgt voor afwisseling. Soms is het chaotisch, maar ik functioneer beter in chaos dan in routine (lacht).’
Single leven
‘Sinds ik werk, woon ik ook al alleen in een appartement in Antwerpen. De huurprijs is stevig: € 850 per maand, exclusief kosten. Tel daar € 90 bij voor gas en elektriciteit en € 60 voor internet, en dan ben je al snel € 1000 kwijt zonder nog maar iets gekocht te hebben. Ik heb geen auto, gelukkig. Ik doe alles met de fiets of tram, want ik krijg een abonnement voor het openbaar vervoer via het werk.’
Er belandt meer eten in mijn vuilnisbak dan ik zou willen toegeven. Een aandachtspuntje, want dat is letterlijk verloren geld.
‘Naast die vaste kosten geef ik gemiddeld € 300 per maand uit aan eten en drinken, al kan dat oplopen als ik vaker uit eten ga. Ik probeer zo veel mogelijk zelf te koken, maar ik ben niet de beste planner. Er belandt meer eten in mijn vuilnisbak dan ik zou willen toegeven. Een aandachtspuntje, want dat is letterlijk verloren geld.’
Veel onzekerheid
‘Ik heb momenteel € 2850 op mijn spaarrekening staan. Dat voelt zeker en vast nog niet als een veilige buffer. Ik ben bang dat als er plots iets gebeurt – denk maar aan medische kosten of als ik mijn job zou verliezen – dat ik daar dan niet klaar voor ben. Die gedachte zit vaker in mijn hoofd dan ik zou willen. Dat heeft ook te maken met het feit dat ik single ben, want al die kosten dragen in m’n eentje, is zwaar. En dat doe ik nu al jaren.’
Geld moet rollen
‘Tegelijk heb ik moeite om geld gewoon te laten staan op mijn rekening. Zodra mijn loon gestort is, voel ik de drang om iets te doen: iets boeken, iets kopen, een weekendje weg plannen... Het is alsof ik het geld pas zie als het op mijn zichtrekening staat, en dan moet het rollen. En achteraf denk ik altijd: dit had je ook gewoon kunnen sparen.’
Zodra mijn loon gestort is, voel ik de drang om iets te doen: iets boeken, iets kopen, een weekendje weg plannen...
‘Ik hou al jaren een Excelbestand bij van mijn inkomsten en uitgaven. Op papier klopt alles. Er zou elke maand € 300 over moeten blijven. Maar het zijn net die spontane beslissingen zoals een nieuwe jas, een citytrip of een etentje te veel die me telkens doen struikelen. Ik ben niet roekeloos, maar ik ben ook niet spaarzaam.’
Extra rust in m’n hoofd
‘Ik wil mezelf niet veroordelen, maar ik ben me er wél van bewust dat ik nog stappen te zetten heb. Ik zie vrienden die al denken aan een huis kopen of gaan samenwonen. Ik ben daar bijlange nog niet aan toe. Ik heb ook niet het gevoel dat ik alles moet vastleggen, maar wat extra rust in mijn hoofd zou welkom zijn. En die rust begint misschien bij een spaarrekening die eindelijk boven de € 5000 gaat.’
*Deze lezeres bleef liever anoniem.
Lees ook:
