Lia* (25) studeerde vijf jaar lang voor advocaat, maar had nog steeds financiële hulp nodig van haar familie en partner.
Lia* (25) werkt als advocaat: ‘Er waren maanden dat ik niet eens de huur van mijn appartement kon betalen’
Advocaten rijden met een Porsche, architecten wonen in een designervilla en tandartsen hebben al na een paar afspraken hun lening afbetaald. Al blijkt dat beeld niet altijd te kloppen. Lia* heeft een tobjob als advocate, maar verdient lang niet zoveel als je zou denken.
‘Mijn papa is rechter, dus ik wist wel een beetje wat de studies en de rechtenwereld inhielden. Maar met de job van advocaat was ik helemaal niet vertrouwd. Die smaak kreeg ik te pakken toen ik na mijn derde jaar een zomerstage deed in een advocatenkantoor. Toen wist ik: dát wil ik doen.
Ik mocht proeven van de dagelijkse uitdagingen en de manier van werken beviel me wel. Mijn job is dan ook heel afwisselend: elke dag is anders. De ene keer zit ik in de rechtbank, dan ben ik conclusies aan het schrijven, de andere dag heb ik consultaties. Dat maakt het net interessant voor mij.
Mijn job is dan ook heel afwisselend: elke dag is anders. De ene keer zit ik in de rechtbank, dan ben ik conclusies aan het schrijven, de andere dag heb ik consultaties.
Ik hou me bezig met heel uiteenlopende zaken: van privaatrecht – zoals bouwrecht, huurrecht of aansprakelijkheid – tot contracten, verzekeringen of strafrecht. Een hele waaier aan rechtstakken, dus.’
Helpen op een positieve manier
‘Pleiten lijkt misschien een heel stresserende gebeurtenis, maar ik heb gemerkt dat als ik een zaak goed voorbereid, die druk best meevalt. Ik hou ook altijd in mijn achterhoofd dat ik het verhaal van die cliënt moet vertellen en verdedigen, niet mijn eigen verhaal. Dat idee maakt vooraan in zo’n rechtszaal staan voor mij al een pak minder intimiderend.
Wat voor mij de job zo fantastisch maakt, is dat ik een verschil kan maken in iemands leven.
Wat voor mij de job zo fantastisch maakt, is dat ik een verschil kan maken in iemands leven. Ik kan iemand bewust maken van zijn rechten, plichten en mogelijkheden, ik kan naar iemands verhaal luisteren, en ik kan hem/haar/hen bijstaan.
Ik kan een slachtoffer van partnergeweld helpen om de vicieuze cirkel te doorbreken, ervoor zorgen dat iemand met schuldenlast een tweede kans krijgt of een handelaar helpen om achter zijn wanbetalers te gaan om zo zijn zaak draaiende te houden. En dát is waar het voor mij om draait. Ik help mensen op een positieve manier.
Toch neem ik niet eender welke zaak aan: heb ik het gevoel dat ik een zaak niet met hart en ziel kan verdedigen, dan weiger ik die. Ik moet geloven in alles wat ik doe. En ik weet intussen ook dat geen enkele zaak zwart of wit is, want elk verhaal kent vele facetten.’
Donker voor ik er erg in heb
‘Net omdat ik mijn job zo graag doe, werk ik hard. Gemiddeld kom ik aan zo’n 45 tot 60 uur per week. Meer dan eens zit ik op kantoor, verdiep ik me ergens in en is het donker voor ik het goed en wel besef. Ook tijdens het weekend ben ik vaak bezig met mijn job: omdat ik nog conclusies moet afschrijven, omdat ik een pro-Deozaak moet voorbereiden, omdat een deadline nadert.
Gemiddeld kom ik aan zo’n 45 tot 60 uur per week. Meer dan eens zit ik op kantoor, verdiep ik me ergens in en is het donker voor ik het goed en wel besef.
De ene zaak neemt ook veel meer tijd in beslag dan de andere: als ik schuldbemiddeling moet doen, dan duurt dat veel minder lang dan een echtscheiding regelen. Dat is normaal. Maar ik vind het helemaal niet erg om hard te werken, net omdat ik het zo graag doe. Mijn man vindt me misschien wel een workaholic, maar zelf zie ik dat niet zo.’
Met dank aan man en familie
‘Vaak denken mensen dat ik als advocaat veel poen schep, maar dat is zeker niet het geval. Ik verdien geen massa’s geld. Mijn inkomen schommelt tussen de € 1900 en € 2400 bruto per maand. Daarvan betaal ik mijn sociale bijdrage, mijn voorafbetaling van de belastingen, baliebijdrage, mijn auto, de verzekering van mijn auto, de huur van een parkeerplek, benzine, de boekhouder en beroepsonkosten zoals studiedagen of vakliteratuur.
Zeker bij het begin van mijn stage, toen ik nog minder verdiende, moesten mijn man en ouders meer dan eens bijspringen om rond te komen.
In totaal lopen die maandelijkse onkosten soms op tot € 690. Er zijn dus maanden dat ik nog geen € 1300 euro overhoud… Zeker bij het begin van mijn stage, toen ik nog minder verdiende, moesten mijn man en ouders meer dan eens bijspringen om rond te komen. Net daarom mag ik ook niet klagen, vind ik, want ik heb altijd op mijn familie en man kunnen rekenen.
Enerzijds vind ik het ook wel normaal dat ik nu niet zoveel verdien, ik zit nu eenmaal nog in mijn stage. Anderzijds heb ik ook wel vijf jaar gestudeerd, en waren er maanden bij dat ik niet eens de huur van mijn appartement kon betalen. Gelukkig weet ik dat ik in de toekomst meer ga verdienen – of daar ga ik toch van uit.
Af en toe merk ik ook dat mensen ervan uitgaan dat ik veel geld verdien, maar dan lach ik dat meestal weg en zeg ik iets als: “Zal ik jouw volgende Ferrari wel betalen.” Ik hoef me ook helemaal niet te verdedigen, natuurlijk. Ach, ik doe mijn job graag, en nee, ik verdien niet veel geld. Maar ik doe dit zo ongelooflijk graag en dat is uiteindelijk het belangrijkste.’
*Lia is een schuilnaam.
Tekst: Lies Van Kelst
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
