De beleefdheid zegt dat je een vrouw niet naar haar getallen vraagt. De leeftijd, cupmaat en financiën zijn verboden terrein, maar niet voor ons. Fien (27) is ergotherapeut in een woonzorgcentrum en praat open met ons over haar financiën.
‘Ik werk als ergotherapeut in een woonzorgcentrum en verdien € 2250 netto per maand. Het is een warme, dankbare job, maar financieel is het niet zo interessant. Mijn collega’s en ik lachen er soms mee: “We doen het uit liefde voor de mens, niet voor het loon.” Toch zou ik het niet willen ruilen voor een kantoorjob. Ik ben graag tussen mensen en het geeft me voldoening als ik iemand letterlijk vooruithelp.’
Niet veel marge
‘Ik woon alleen in een appartement in Aalst en betaal € 730 huur per maand, plus € 90 aan gemeenschappelijke kosten. Toen ik hier drie jaar geleden introk, leek dat best haalbaar, maar met de stijgende prijzen voel ik het nu meer en meer. Voor gas en elektriciteit betaal ik € 120 per maand, en met internet, verzekeringen en andere vaste lasten kom ik aan ongeveer € 1100. Na de vaste kosten blijft er dus al niet veel marge over.
Toen mijn relatie drie jaar geleden eindigde, moest ik in korte tijd verhuizen en alles opnieuw inrichten. Dat was een financiële klap.
Ik geef ongeveer € 300 per maand uit aan eten en basisproducten. Ik kook meestal zelf, maar niet altijd even uitgebreid. Op drukke werkdagen eet ik snel een omelet of iets uit de diepvries. Takeaway bestel ik gemiddeld twee keer per maand en dat is dan meestal sushi of een pokébowl. Dat kost me € 50 in totaal. Uit eten ga ik niet vaak, maar als ik ga, geniet ik er wel extra van en ben ik niet vies van een wijntje en een dessert. Ik vind ook dat dat moet kunnen, ook al voel ik het achteraf in mijn portemonnee.’
Traag sparen
‘Toen mijn relatie drie jaar geleden eindigde, moest ik in korte tijd verhuizen en alles opnieuw inrichten. Dat was een financiële klap. De huurwaarborg, meubels, keukenspullen: dat tikt allemaal snel aan. Op mijn spaarrekening bleef amper € 2000 over. Nu probeer ik die stap voor stap weer aan te vullen, maar het gaat traag. Op dit moment staat er € 4000 op mijn spaarrekening. Ik probeer elke maand € 150 te sparen, maar dat lukt niet altijd. Als er onverwachte kosten zijn – en die komen altijd vaker voor dan voorzien – dan moet ik daar al snel van afhalen.
Mijn doel is om tegen eind volgend jaar een buffer van € 6000 te hebben. Soms voelt het alsof sparen tergend traag gaat, zeker als ik zie hoe vrienden sneller vooruit lijken te gaan.’
Niet vergelijken
‘Het lijkt dat ik een beetje achterloop op financieel vlak. Sommige vrienden verdienen honderden euro’s meer per maand en hebben intussen al een huis gekocht met hun partner. Een huis kopen lijkt me leuk, maar ook bijna onhaalbaar in mijn eentje. Tenzij ik ooit iemand ontmoet met wie ik de kosten kan delen, blijf ik waarschijnlijk huren. Ik probeer niet te vergelijken, maar dat is niet altijd makkelijk. Ik troost me met het idee dat ik tenminste iets doe wat ik graag doe.’
Het leven is duur
‘Na mijn studies ergotherapie had ik eerlijk gezegd niet verwacht dat het leven zó duur zou zijn. Tijdens mijn stage leefde ik van een studentenbudget en dacht ik dat ik, zodra ik een vast loon had, automatisch zou kunnen sparen. De realiteit bleek anders: het leven alleen is gewoon prijziger dan ik ooit had ingeschat. Toch ben ik trots dat ik volledig op eigen benen sta, zonder financiële hulp van mijn ouders.
Het leven alleen is gewoon prijziger dan ik ooit had ingeschat. Toch ben ik trots dat ik volledig op eigen benen sta, zonder financiële hulp van mijn ouders.
Gelukkig haal ik ook veel voldoening uit kleine dingen. Ik ben graag bezig: ik volg wekelijks een yogales, ga af en toe wandelen met vriendinnen en spaar voor een citytrip rond de feestdagen. Ik vind het belangrijk om te blijven leven en niet alleen te tellen. Sparen is nodig, maar ik wil niet het gevoel hebben dat ik alles moet laten. Uiteindelijk doe ik ook gewoon mijn best.’
Lees ook:
