Een huis kopen is een van de grootste financiële beslissingen die je in je leven maakt. Met de dure woonprijzen (crying) spookte de vraag ‘Ga ik ooit iets kunnen kopen?’ ongetwijfeld al eens door je hoofd. Vraag jij je soms af hoe het een ander wél lukte? In Huis gekocht verklappen onze lezers alle details van hun koopproces, van de aankoopprijs van het huis over hun eigen inbreng tot hoeveel ze nu nog op hun spaarrekening overhouden. Benieuwd?
ID-kit
- De koper: Anke* (31), HR-medewerker bij een biotechbedrijf
- De woning: een appartement in Mechelen met twee slaapkamers en een terras
- De aankoopprijs: € 310.000
- Eigen inbreng: € 45.000, waarvan € 30.000 uit een erfenis
‘Ik heb jarenlang samen met een vriendin een appartement gehuurd in Leuven. Dat werkte goed, maar ik merkte dat ik na corona meer nood had aan rust en mijn eigen ruimte. We zaten beiden veel thuis te werken en dan voel je sneller de grenzen van een gedeelde woonst. Vlak voor m’n dertigste dacht ik: ik wil niet blijven wachten op het juiste moment of een partner. Ik werk voltijds, ik spaar al jaren – waarom zou ik het niet gewoon proberen?’
Appartement in Mechelen
‘Mechelen is een stad waar ik me direct thuis voelde. Alles is dichtbij, het centrum is gezellig zonder overdreven druk te zijn, en er is veel groen in de buurt. Ik werk in Brussel, dus qua ligging is het ideaal: ik sta op een halfuur met de trein op kantoor. En tegelijk heb ik het gevoel dat ik in een echte stad woon.
Het appartement dat ik gekocht heb, was instapklaar. Het is een gebouw van iets meer dan tien jaar oud, goed onderhouden met twee slaapkamers en een terras. Er waren geen renovaties nodig, alleen wat schilderwerken. Dat was voor mij een grote geruststelling. Ik heb niet de tijd, en eerlijk gezegd ook absoluut niet de zin, om maanden op een werf te leven.
Ik wilde niet constant in mijn living zitten te werken, dus een tweede slaapkamer stond echt wel op mijn eisenlijstje.
De tweede slaapkamer gebruik ik als bureau en logeerkamer. Ik werk een paar dagen per week van thuis uit, dus dat was een must. Ik wilde niet constant vanuit mijn living werken, dus een tweede slaapkamer stond echt wel op mijn eisenlijstje.’
Kostenplaatje
‘De aankoopprijs van het appartement in Mechelen bedroeg € 310.000. Ik had € 45.000 aan eigen middelen, waarvan € 30.000 via een erfenis van mijn oma. Ik had in theorie meer kunnen inbrengen, maar ik wilde bewust iets overhouden op mijn spaarrekening.
Ik betaal maandelijks € 1282 af. Dat is stevig, zeker als single, maar het blijft haalbaar.
Ik heb uiteindelijk € 275.000 geleend, met een rentevoet van 2,86 % en een looptijd van 25 jaar. Dat komt neer op een maandelijkse afbetaling van € 1282. Dat is stevig, zeker als single, maar het blijft haalbaar. Toen ik nog in cohousing zat, betaalden we samen € 1100 huur. Dan lijkt dit niet overdreven, zeker niet omdat het iets is dat op termijn van mij is.
Kleine buffer
‘Ik had voor mezelf beslist dat ik minstens € 5000 op mijn spaarrekening wilde houden na de aankoop. Voor noodgevallen, meubels en gewoon om wat ademruimte te hebben. De meeste meubels heb ik verspreid over een paar maanden gekocht. Een deel was tweedehands, een deel van Ikea en een deel had ik al van toen ik aan cohousing deed.’
Kopen als single
‘Ik vond het best eng om alleen iets te kopen. Je hebt niemand om op terug te vallen financieel. Alles hangt van jouw inkomen af. Maar tegelijk wist ik: ik wil hier wonen, ik verdien goed en ik heb geen dure hobby’s. Dus waarom niet?
Ik vond het best eng om alleen iets te kopen. Je hebt niemand om op terug te vallen financieel.
Ik heb wel advies gevraagd aan mijn ouders, en ze zijn ook meegegaan naar de bezichtiging. Niet om mee te beslissen, maar gewoon om een tweede paar ogen te hebben. Ze letten op dingen die ik in mijn enthousiasme misschien over het hoofd zag.
Ik zie dit niet per se als mijn forever home, maar wel als een heel goeie tussenstap. Hier kan ik jaren blijven wonen, en ik heb geen haast om iets anders te zoeken. Misschien verandert mijn situatie ooit, misschien ook niet. Voorlopig ben ik gewoon blij dat ik deze stap heb gezet.’
*Deze lezeres bleef liever anoniem.
Lees ook:
