Een huis kopen is een van de grootste financiële beslissingen die je in je leven maakt. Met de dure woonprijzen (crying) spookte de vraag ‘Ga ik ooit iets kunnen kopen?’ ongetwijfeld al eens door je hoofd. Vraag jij je soms af hoe het een ander wél lukte? In ‘Huis gekocht’ verklappen onze lezers alle details van hun koopproces, van de aankoopprijs van het huis over hun eigen inbreng tot hoeveel ze nu nog op hun spaarrekening overhouden. Benieuwd?
ID-kit
- De koper: Angela* (29), juridisch assistent
- De woning: een instapklaar appartement met één slaapkamer in Mortsel
- De aankoopprijs: € 245.000
- Eigen inbreng: € 35.000
‘Ik zal heel eerlijk zijn: ik had nooit gedacht dat een appartement kopen als single mogelijk was. In mijn hoofd hoorde daar een partner, twee inkomens en een stevige spaarrekening bij. Ik keek naar vrienden die huizen van bijna een half miljoen kochten, die zonder verpinken € 80.000 eigen inbreng op tafel gooiden, en dat gaf me uiteraard geen goede hoop.’
Kopen als single
‘Maar vergelijken is echt het venijnigste wat je kan doen. Hun verhaal is niet het mijne. Toen ik dat besefte, besliste ik om gewoon eens te horen bij de bank. Niet per se met het idee om meteen te kopen, maar eerder om te ontdekken wat eventueel mijn opties waren. Geloof mij: ik stapte met een supergoed gevoel buiten. De bank wist me te vertellen dat ik met mijn eigen inbreng wel degelijk iets kon kopen. Geen grote huizen zoals ik dat in mijn vriendengroep zag, maar een gezellig appartementje.
De bank wist me te vertellen dat ik met mijn eigen inbreng wél iets kon kopen. Geen grote huizen zoals ik dat in mijn vriendengroep zag, maar een gezellig appartementje.
Tegen dan had ik € 35.000 op mijn spaarrekening staan. Die heb ik niet van iemand gekregen, maar echt volledig zelf gespaard. Ik moet wel zeggen dat ik tot mijn 25ste thuis woonde, maar zelfs toen ik daarna besliste om iets te huren, heb ik altijd heel bewuste geldkeuzes gemaakt.’
Kostenplaatje
‘Ik kocht een volledig instapklaar appartement met één slaapkamer in Mortsel aan € 245.000. Ik heb uiteindelijk € 225.000 geleend aan 3,4 % voor 25 jaar, en dat komt neer op ongeveer € 1100 per maand. Dat is stevig, maar niet onrealistisch. Ik betaalde voor mijn huurappartement in Antwerpen ook al € 950. Nu woon ik minder centraal, maar wél dichter bij mijn werk.
Ik was ervan overtuigd dat je minstens het dubbele aan eigen middelen nodig had, omdat ik me bleef spiegelen aan de koppels in mijn omgeving.
€ 20.000 van mijn eigen inbreng ging naar het appartement zelf, en met de overige € 15.000 betaalde ik alle bijkomende kosten. Ik was ervan overtuigd dat je minstens het dubbele aan eigen middelen nodig had omdat ik me bleef spiegelen aan de koppels in mijn omgeving. Ik hield uiteindelijk nog € 5000 over als spaarbuffer, omdat ik tegen het ondertekenen van de akte opnieuw wat had kunnen sparen.’
Ga naar de bank
‘De eerste avond dat ik hier sliep, heb ik gejankt. Niet omdat ik stress had, maar vanwege de adrenaline. Ik bleef rondkijken en besefte opeens dat ik zélf iets gekocht had. Ik was zó trots. Dat ben ik nog steeds. Ik zie dit echt als een investering en ik weet dat ik meer geld zal krijgen wanneer ik dit over een aantal jaar verkoop, dan dat ik had kunnen sparen als ik was blijven huren.
De eerste avond dat ik hier sliep, heb ik gejankt. Ik bleef rondkijken en besefte opeens dat ik zélf iets gekocht had.
Als ik één ding mag meegeven: ga gewoon praten met een bank. Stop met jezelf te vergelijken met anderen, stop met jezelf klein te maken en ga gewoon eens luisteren. Soms staat de deur wijd open, terwijl jij ervan uitgaat dat ze op slot zit. En onthoud dat je eerste woning geen droomhuis hoeft te zijn!’
*Angela is een schuilnaam.
Lees ook:
