En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Kirsten (37) had een slopende fertiliteitsbehandeling toen ze een tweede maal zwanger wilde worden. Michaël (37) en zij zijn nu de trotse ouders van Alba, het kleine zusje van Ainhoa (5).
‘Michaël en ik wilden toen ons eerste dochtertje twee jaar was, heel graag een broertje of zusje voor haar’, vertelt Kirsten. ‘Helaas gingen er maanden voorbij zonder een positieve zwangerschapstest. Na een jaar gingen we naar een fertiliteitscentrum waar we beiden allerlei testen ondergingen. Daaruit bleek dat we best voor inseminatie zouden gaan. Met volle moed begon ik met de hormonenbehandeling, maar deze behandeling is slopend!’
Inseminatie
‘Niet alleen fysiek, maar vooral mentaal weegt dit zwaar door’, gaat Kirsten verder. ‘Wanneer de zaadcellen van je partner zijn ingebracht, moet je telkens twee weken met een bang hartje wachten of de procedure slaagde. Wij gingen twee keer door deze hel, zonder succes. Omdat dit zo zwaar op ons woog, besloten we er even mee te stoppen. We gingen op vakantie met ons dochtertje en ook daarna lieten we die stress om per se snel zwanger te worden veel meer los. Dat resulteerde vier maanden later in een positieve zwangerschapstest! We waren dolgelukkig!’
Ik was niet zo graag zwanger. Ik ben sowieso al onzeker over mijn lichaam en ik had altijd lastig met te zien dat ik zoveel kilo’s bijkwam tijdens die zwangerschappen.
‘Ik was niet zo graag zwanger’, vertelt Kirsten. ‘Ik ben sowieso al onzeker over mijn lichaam en ik had altijd lastig met te zien dat ik zoveel kilo’s bijkwam tijdens die zwangerschappen. Gelukkig besefte ik dat er wel een klein mensje in me groeide, waardoor ik er wel van kon genieten. Ik werd voor mijn eerste bevalling ingeleid en had een spoedkeizersnede, dus ik wilde de tweede keer gewoon de natuur z’n gang laten gaan. Helaas wilde ook mijn tweede spruit liever in m’n buik blijven zitten (lacht).’
Keizersnede
‘Ik werd op 41 weken ingeleid en ik had opnieuw niet voldoende ontsluiting’, zegt Kirsten. ‘De gynaecoloog moest noodgedwongen overgaan tot een keizersnede omdat mijn baarmoeder zou kunnen scheuren door de druk op het litteken van de eerste keizersnede. Ik wilde als vrouw eens zelf kunnen persen tijdens een bevalling, maar de gezondheid van je kindje gaat boven alles! We kozen opnieuw voor een Spaanse naam omdat mijn partner van Spanje afkomstig is. Als kleuterjuf zoek je ook steeds naar een naam die je nog niet in de klas hebt gehad.’
De kraamperiode was heftig, want mijn baby had me voortdurend nodig terwijl er ook nog een kleuter bij ons thuisliep die m’n aandacht wilde en haar mama miste. Dat was hartverscheurend.
‘Voor de eerste keer mama worden, is magisch’, aldus Kirsten. ‘Een tweede keer mama worden, is anders. Niet minder bijzonder, maar je hebt het wel allemaal al eens meegemaakt. Ergens ben je dus al een ervaringsdeskundige en ben je niet meer die onzekere mama. De kraamperiode was heftig, want mijn baby had me voortdurend nodig terwijl er ook nog een kleuter bij ons thuis liep die m’n aandacht wilde en haar mama miste. Dat was hartverscheurend, want ik kon me natuurlijk niet in twee delen. Tijdens mijn bevalling lag m’n papa ook in het ziekenhuis waardoor ik niet echt op een roze wolk zat, want ik maakte me zorgen om hem. Ik wilde nog graag een zoontje, maar drie kinderen opvoeden in de huidige samenleving en ze alles kunnen geven, is geen evidentie, dus we houden het bij onze twee gezonde dochtertjes.’
Voor de zwangerschapsaankondiging op sociale media trokken we naar het park om foto’s te nemen.
Ainhoa was dolgelukkig toen ze hoorde dat ze grote zus werd.
Ik heb niet veel foto’s met mijn zwangere buik, omdat ik een complex heb over mijn lichaam. Ik ben toch blij dat ik deze heb. Op de foto was ik vijf maanden zwanger.
Ainhoa vond het geweldig om de baby in m’n buik te voelen bewegen. Ze praatte tegen haar zusje en zong zelfs liedjes voor haar.
De drie dames in het gezinnetje, nog eentje in m’n buik.
Een foto van mijn babyshower: een brunch met mijn beste vriendinnnen en collega’s. Ik genoot met volle teugen van deze heerlijke dag!
Het eerste badje geven aan een pasgeboren baby is altijd speciaal. Alba was net 2 dagen oud.
We planden een newbornshoot bij een bevriende fotograaf. Alba was de hele tijd rustig en hield haar oogjes wijd open. Zo klein en al zo fotogeniek.
De eerste gezinsfoto met ons viertjes.
Op deze foto is Alba 1 maand oud. Ik probeer elke maand een foto te maken, als herinnering voor later.
Nog meer mama’s over het moederschap:
