En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Aster (31) ging door een emotioneel en fysiek zwaar fertiliteitstraject. Zij en haar partner Alexander (33) zijn trotse ouder van Alba.
‘De weg naar onze baby was een hel en een emotionele rollercoaster’, vertelt Aster. ‘Na even natuurlijk proberen zonder resultaat kwamen we terecht in een lokaal ziekenhuis waar zes inseminaties volgden. Elke keer opnieuw een teleurstelling, want ik was niet zwanger. De volgende stap was langsgaan bij een fertiliteitsarts. Ik onderging een kijkoperatie en we startten een ivf-traject. In België heb je recht op zes terugbetaalde eicelpuncties, dus na goedkeuring van de mutualiteit begonnen we met dit proces.’
Vechtertje
‘Uiteindelijk deden we twee eicelpuncties waarbij we drie vruchteloze terugplaatsingen kregen’, aldus Aster. ‘Omdat de kansen de deur uitvlogen, gingen we ten rade bij een fertiliteitskliniek in Brussel die volgens velen het beste in Europa is. Daar volgden nog tal van onderzoeken, eicelpuncties en helaas ook teleurstellingen. We hadden nooit gedacht dat zwanger worden bij ons zo moeizaam zou verlopen, want we waren sportief en gezond. Uiteindelijk kwam uit de vijfde eicelpunctie en in totaal elf ivf-terugplaatsingen onze mirakelbaby, ons vechtertje Alba.’
Ik was trots toen de buik begon te groeien, maar bereidde me altijd voor op een teleurstelling bij een controle. We waren het immers niet gewoon om goed nieuws te krijgen.
‘Eenmaal zwanger zat ik negen maanden in overlevingsmodus, want ik was enorm bang om onze baby te verliezen’, zegt Aster. ‘Ik was trots toen de buik begon te groeien, maar bereidde me altijd voor op een teleurstelling bij een controle. We waren het immers niet gewoon om goed nieuws te krijgen. Na de eerste positieve bloedafnames vertelden we het geweldige nieuws met een klein hartje aan onze familie en vrienden. We waren zo bang om het lot te tarten. Het labo maakte zelfs een keer een fout waardoor we dachten dat we een zwangerschapsverlies hadden. We gingen opnieuw door een rollercoaster aan emoties en durfden echt niet meer gelukkig te zijn uit schrik dat prille geluk af te moeten geven.’
Degout
‘Doorheen mijn hele fertiliteitstraject kreeg ik een echte degout van babyshowers’, vertelt Aster. ‘Zelf heb ik nooit babyshowers, aankondigingen of gender reveals bijgewoond. Dat zou een aanslag zijn op m’n emotionele gezondheid. In een fertiliteitstraject onderga je al meer dan een mens kan dragen, dat kon ik er echt niet bij nemen. Gelukkig begrepen de meeste vriendinnen dit.’
De bevalling duurde in totaal 32 uur, maar dat was niks in vergelijking met héél het traject dat eraan vooraf ging. Fysieke pijn vergeet je immers snel, maar emotionele pijn draag je wel mee in je rugzakje.
‘Tot de dag van de bevalling dacht ik dat ik nooit ging eindigen met een gezonde baby in m’n handen’, zegt Aster. ‘Ik leefde van controle naar controle. De bevalling duurde in totaal 32 uur, maar dat was niks in vergelijking met héél het traject dat eraan vooraf ging. Fysieke pijn vergeet je immers snel, maar emotionele pijn draag je wel mee in je rugzakje. Het hele fertiliteitstraject was voor ons echt een levensles dat we niks als vanzelfsprekend mogen nemen in dit leven.’
Dankbaar
‘Toen Alba in onze armen lag, kon het leven niet meer stuk’, aldus Aster. ‘Dit was alles waarvoor Alexander en ik zo hard gevochten hadden. Alba is alles waar we ooit van droomden. De hele kraamperiode heb ik me dagelijks in m’n arm moeten knijpen om te beseffen dat alles écht was. Tot op de dag van vandaag kan ik nog huilen als ik besef hoe gelukkig ik ben dat alles uiteindelijk toch is goed gekomen. Het hele traject laat je veel bewuster en dankbaarder omgaan met het moederschap.’
Aan de minder leuke zaken probeer ik geen aandacht te besteden, want we zijn zo’n geluksvogels dat onze kinderwens in vervulling is mogen gaan.
‘Het leukste aan mama zijn is vanop de eerste rij en vol trots iedere stap die ze neemt volgen. Ik ben haar allergrootste fan. Aan de minder leuke zaken probeer ik geen aandacht te besteden, want we zijn zo’n geluksvogels dat onze kinderwens in vervulling is mogen gaan. Alexander en ik zouden Alba heel graag een zusje of broertje geven. Maar we hebben slechts één eicelpunctie over van de zes die terugbetaald worden. De kans dat daaruit nog een zwangerschap komt, is heel klein. We hopen op een mirakel!’
Deze ziekenhuisfoto is in het UZ Brussel genomen bij een van de zovele terugplaatsingen.
De zwangerschapsfoto’s zijn genomen in Nieuwpoort aan het strand. Een strand waar we veel ons hoofd moesten leegmaken na de zoveelste niet geslaagde poging om zwanger te raken. Uiteindelijk mochten we er ook stralen met een bolle babybuik.
Fotograaf: Charlene Mortelez’ photography
Zo dankbaar, maar ook zo bang dat we ons kindje zouden verliezen.
Fotograaf: Charlene Mortelez’ photography
We keken zo hard uit naar de komst van ons vechtertje.
Fotograaf: Charlene Mortelez’ photography
We voelden ons zo gelukkig tijdens de newbornshoot dat we beiden een traantje lieten. Het besef sijpelde langzaamaan binnen, dat die mooie baby de onze was!
Fotograaf: Charlene Mortelez’ photography
Het geboortekaartje werd gemaakt door Maxien van Plan Mien. We wilden graag een gouden kaartje, omdat het een gouden zwangerschap was.
We mochten eindelijk ons kindje in onze armen houden.
Ik ben Alba’s grootste fan!
Fotograaf: Charlene Mortelez’ photography
Ik ben een geluksvogel!
Fotograaf: Charlene Mortelez’ photography
Nog meer mama’s over het moederschap:
