En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Hannie (39) doorspartelde een pittig fertiliteitstraject. Matthias (37) en zij zijn nu de trotse ouders van Daniel Xingyun.
‘Onze weg naar de zwangerschap duurde in totaal vijf jaar’, vertelt Hannie. ‘Matthias en ik wilden eerst trouwen voor we aan kindjes begonnen. De maanden na ons huwelijk begonnen we aan ons “projectje”, maar helaas waren we na een dik jaar proberen nog steeds niet zwanger. We lieten ons allebei uitgebreid testen en daaruit bleek dat ik endometriose heb. Ik viel compleet uit de lucht, want ik had hier nooit last van! Ik onderging een operatie waarbij de verklevingen van mijn baarmoederslijmvlies verwijderd werden.’
Ivf-traject
‘Helaas raakten we in het half jaar daarna opnieuw niet zwanger’, zegt Hannie. ‘Uiteindelijk begonnen we dan met een ivf-traject. We deden maar liefst zes pogingen in twee verschillende ziekenhuizen. Die resulteerden in elf terugplaatsingen, maar allemaal zonder succes. Na elke mislukking namen we een broodnodige pauze om even op adem te komen. We gingen ook naar een psychologe gespecialiseerd in fertiliteitsproblematiek om ons hart te luchten tijdens dit pittige traject.’
We gingen naar een psychologe gespecialiseerd in fertiliteitsproblematiek om ons hart te luchten tijdens dit pittige traject.
‘Uiteindelijk was het onze psychologe die ons aanraadde om aan mijn zus te vragen of ze eicellen wilde doneren’, gaat Hannie verder. ‘Mijn zus wilde echt helpen na ons al die jaren te zien worstelen met onze kinderwens. Na de eerste transfer met haar gedoneerde eicel was ik al zwanger! We zijn Hanna en haar vriendin Sherlie eeuwig dankbaar dat ze ons dit prachtige geschenk gaven, want zonder haar zouden we onze kinderwens nooit hebben kunnen realiseren.’
Totaalruptuur
‘Ik genoot volop van de zwangerschap en had weinig kwaaltjes’, zegt Hannie. ‘Ik voelde me mooi en krachtig als vrouw! Ik was wel een beetje zenuwachtig voor de bevalling zelf en daarom volgden Matthias en ik een cursus hypno-birthing van m’n doula Tanja Smets van Birthsparkles waarbij we tal van ademhaling- en ontspanningsoefeningen leerden. We stelden een geboorteplan op en oefenden dit tot in de puntjes. Dankzij die goede voorbereiding had ik een supervlotte bevalling. Ik koos voor een bevalling in bad in het ziekenhuis, zonder epidurale, met gedimde lichten en onze favoriete playlist op de achtergrond. Matthias zat de hele tijd aan m’n zijde om me aan te moedigen en te masseren tegen de pijn. Ik nam ons zoontje zelf aan toen hij tevoorschijn kwam in het water.’
Ik koos voor een bevalling in bad in het ziekenhuis, zonder epidurale, met gedimde lichten en onze favoriete playlist op de achtergrond. Matthias zat de hele tijd aan m’n zijde om me aan te moedigen en te masseren tegen de pijn.
‘De nasleep van de bevalling was helaas minder rooskleurig omdat ik een totaalruptuur had waardoor ik zo snel mogelijk geopereerd moest worden’, zegt Hannie. ‘Mijn moederhart brak toen ik Daniel na een uurtje huid-op-huidcontact al moest achterlaten. Gelukkig was hij in de uitstekende handen van zijn liefdevolle papa. We kozen de naam Daniel omdat die internationaal is. Mijn papa koos zijn Chinese naam Xingyun, wat gelukkig betekent.’
Hoogsensitief
‘Ik ben hoogsensitief, dus de eerste weken als kersverse moeder waren zwaar’, zegt Hannie. ‘De vele nieuwe impulsen, het voortdurende zorgen, het slaapgebrek en de moeizame opstart van de borstvoeding zorgden ervoor dat ik niet meteen op een roze wolk zat. Door die operatie mocht ik de eerste dagen bijna niet bewegen en moest ik een maand lang pijnmedicatie slikken. Gelukkig kreeg ik veel steun van mijn vriendinnen, (schoon)ouders, schoonzus en Daniels meter Laura.’
Ik ben hoogsensitief, dus de eerste weken als kersverse moeder waren zwaar. De vele nieuwe impulsen, het voortdurende zorgen, het slaapgebrek en de moeizame opstart van de borstvoeding zorgden ervoor dat ik niet meteen op een roze wolk zat.
‘Nu Daniel iets ouder is, raakte ik gewend aan het nieuwe ritme met ons drietjes’, aldus Hannie. ‘Ik vind het zalig om mama te zijn en ik geniet vooral van de momentjes dat Daniel na de borstvoeding op m’n borst in slaap valt. Ik moet wel wennen aan het feit dat ik niet veel meer tijd heb voor mezelf. Mijn passie is piano spelen, maar die is op de achtergrond verschoven door de zorg voor ons kindje. Anderzijds besef ik dat die babytijd met Daniel nooit meer terugkomt, dus ik geniet er volop van! Matthias en ik voelen dat ons gezinnetje compleet is. We hebben nog vier ingevroren embryo’s over, dus als we ons ooit bedenken, is er nog een mogelijkheid voor een broertje of zusje voor Daniel.’
Met deze echo lieten we familie en vrienden via Whatsapp weten dat we eindelijk zwanger waren.
Op deze foto ben ik 27 weken zwanger. We waren toen een weekendje in De Haan.
Ik wilde mijn bolle babybuik op foto vastleggen, want ik voelde me zo sterk en mooi!
Naam fotograaf: Silkfoto – Silvia & Jeroen Vandeweghe
Matthias en ik hebben tijdens het volledige ivf-traject diepgaand met elkaar gecommuniceerd en elkaar voortdurend ondersteund. We zijn er als koppel nog sterker uit gekomen.
Naam fotograaf: Silkfoto – Silvia & Jeroen Vandeweghe
Zelfs nog voor mijn zus Hanna eiceldonor was, wist ik al dat ik haar als meter wilde omdat ze erg sociaal en empathisch is. Als tweede meter vroegen we mijn schoonzus Laura omdat we ook met haar een goede band hebben en ze een enorm zorgzaam persoon is.
Deze foto van Daniel is genomen in het ziekenhuis. Ik lag toen nog op de operatietafel onder volledige verdoving om alles te laten hechten na mijn totaalruptuur. Gelukkig was Matthias er om ons zoontje op te vangen en die kostbare eerste momenten vast te leggen.
Zes dagen na de geboorte van Daniel kwamen Matthias’ neef Maarten, die fotograaf in bijberoep is, en zijn verloofde Heleen bij ons thuis langs voor een newbornshoot. Ik ben verliefd op deze foto!
Naam fotograaf: My Art – Maarten Dillen
Dit is een van mijn lievelingsfoto’s, genomen tijdens de eerste dagen thuis. Matthias is een heel speelse, zorgeloze vader en hij biedt een mooi tegengewicht voor mijn eerder pragmatische en planmatige ingesteldheid als moeder.
Op deze foto ben ik na een week platte rust eindelijk de slaapkamer uitgekomen en lig ik in de zetel borstvoeding te geven.
Daniel opende op deze foto een van de eerste keren zijn oogjes. Momenteel heeft hij nog donkerblauwe ogen, maar naar verwachting zal hij op de leeftijd van 6 maanden dezelfde oogkleur als Matthias en mijn zus Hanna hebben, namelijk donkerbruin.
Nog meer mama’s over het moederschap:
