En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Jana (33) koos ervoor om met inseminatie bewust alleenstaande mama te worden. Ze is nu de trotse mama van Lucien, het kleine broertje van Jules (6).
‘Ik had een grote kinderwens en koos er daarom voor om met inseminatie bewust alleenstaande mama te worden’, vertelt Jana. ‘Toen ik zwanger was en het geweldige nieuws vertelde, kreeg ik enorm verbaasde reacties omdat ze de situatie niet begrepen: was ik ongewenst zwanger? Had ik een relatie? Daarom besloot ik de rest van mijn vrienden en familie iets beter voor te bereiden op het nieuws (lacht). Iedereen, zelfs de iets oudere generatie, reageerde heel positief en begreep mijn keuze.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Warme keizersnede
‘Ik was met uitzondering van de eerste zes weken de héle zwangerschap misselijk’, zegt Jana. ‘Bij mijn eerste kindje was dat na twintig weken over, waardoor de meesten dachten dat ik dit keer zwanger was van een meisje. De reacties waren opnieuw verbaasd toen er tijdens een genderreveal in de sneeuw blauwe rook verscheen. Naast die misselijkheid had ik een aangename zwangerschap. Toen ik 38 weken ver was, voetbalde ik zelfs nog met Jules in de tuin. Ik vroeg mijn papa als peter en vroeg niet één, maar twee meters. Aangezien er momenteel geen vaderfiguur is, vind ik het tof om mijn kindje extra goed te omringen.’
Ik koos een geplande én warme keizersnede. Dat laatste houdt in dat je je kindje na de geboorte wél mag knuffelen.
‘Jules kwam ter wereld met een spoedkeizersnede waardoor ik hem niet meteen na de bevalling mocht vasthouden’, aldus Jana. ‘Dat zat me dwars, dus toen ik hoorde dat de baby opnieuw redelijk zwaar én een sterrenkijker was, koos ik een geplande én warme keizersnede. Dat laatste houdt in dat je je kindje na de geboorte wél mag knuffelen.’
Borstvoeding
‘Deze bevalling maakte ik bewuster mee waardoor ze ook intenser was’, vertelt Jana. ‘Mijn mama stond me bij. Ik had geen pijn tijdens de keizersnede, maar je voelt wel dat ze in je buik “aan het werken zijn” en dat is vreemd. Toen ik Lucien voor het eerst hoorde huilen, kwamen ook bij mij de traantjes. De vroedvrouwen legden hem op mij en dat gevoel is niet in woorden te beschrijven. Ik was op slag verliefd!’
De combinatie van de pijn van de keizersnede met de pijn van het borstvoeden én de mentale pijn omdat ik zag dat mijn kindje nog honger had, was te zwaar.
‘Ik besliste na een dag om te stoppen met borstvoeding’, zegt Jana. ‘De combinatie van de pijn van de keizersnede met de pijn van het borstvoeden én de mentale pijn omdat ik zag dat mijn kindje nog honger had, was te zwaar. Genieten moet centraal staan en dat was niet het geval, dus nam ik die moeilijke, maar in mijn geval juiste keuze. Mijn mama bleef twee dagen bij mij in het ziekenhuis om te helpen met Lucien aangezien ik nog zwak was na de keizersnede. Zo zie je weer die pure moederliefde: of dit nu voor een baby of voor een drieëndertige jarige is (lacht).’
Traantjes
‘Eenmaal thuis zocht ik de juiste balans tussen genieten van Lucien, met Jules spelen én het huishouden runnen’, aldus Jana. ‘Een pittige kraamperiode, maar ik werd gelukkig goed omringd door vrienden en familie. Het moederschap is heerlijk. Soms is het ploeteren en traantjes van vermoeidheid. Soms is het genieten en traantjes van geluk. Ik huilde die eerste weken zo vaak dat Jules vroeg: “Mama, ween je nu weer?”. Maar ik verlangde vijf jaar naar een tweede kindje, dus ik was en ben enorm gelukkig. In een traditionele gezinssituatie zou ik nog voor een derde kindje willen gaan, maar het is alleen met twee kleine spruiten al pittig genoeg, dus ik hou het bij mijn twee prachtige jongens.’
Zo kondigde ik m’n zwangerschap aan, met de hulp van mijn zoontje Jules.
Blauwe rook, dus Jules krijgt een broertje.
Jules keek enorm uit naar zijn broertje. Ik deed samen met hem een zwangerschapsshoot bij Sophie Coenen.
Ik was zo blij om weer een leventje in mij te voelen groeien.
… en binnenkort met ons drietjes.
Ik hou van Franse namen.
Mijn twee favoriete mannen.
Jules is gek op zijn broertje.
Ik wilde Jules betrekken bij het geboortekaartje. Op hippegeboortekaartjes.nl vond ik meteen wat ik zocht. Ook voor het doopsuiker koos ik iets traditioneel: suikerbonen, badzout, een zakje snoep en een kaarsje. Ik maakte alles samen met Jules.
Ik zit nog steeds op mijn roze wolk met mijn twee jongens aan mijn zijde.
Nog meer mama’s over het moederschap:
