En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Britt (37) beviel in bad en zou het iedereen aanraden. Michiel (35) en zij zijn nu de trotse ouders van Emma, het kleine zusje van Jesse (4).
‘Drie jaar nadat Michiel en ik elkaar leerden kennen, besloten we aan kindjes te beginnen’, vertelt Britt. ‘Ik stopte met de pil en had me erop voorbereid dat het wel even kon duren omdat ik PCOS heb en daardoor niet maandelijks een cyclus heb. Toch was ik na zeven maanden zwanger van ons eerste kindje Jesse. Bij onze tweede kleine spruit duurde het wat langer, exact twaalf maanden. De gynaecoloog schreef me hormonen voor, maar vlak voor ik die moest beginnen nemen had ik een positieve zwangerschapstest in m’n handen.’
Badbevalling
‘Ik vind het zalig om zwanger te zijn, ook omdat ik nooit misselijk was of andere typische zwangerschapskwaaltjes had’, zegt Britt. ‘Ik was van ons eerste kindje zwanger tijdens de pandemie waardoor ik niet kon pronken met mijn bolle babybuik en die momenten niet kon delen met m’n vrienden en familie, dat vond ik verschrikkelijk! Ook de bevalling liep niet zo vlotjes. Ik werd geknipt en Jesse werd er met de vacuümpomp uitgehaald, wat immens veel pijn deed en nu heb ik daar nog steeds last van.’
Ik bleef nog een kwartiertje in bad zitten met Emma op m’n borst en nadien mocht Michiel de navelstreng doorknippen.
‘Bij ons tweede kindje verliep alles een pak vlotter’, vertelt Britt. ‘Misschien té vlot, want mijn vliezen braken bij het inschrijven aan de spoed (lacht). Ik wilde heel graag in bad bevallen en dat lukte niet bij Jesse, dus ik ben blij dat die droom werkelijkheid werd bij mijn tweede bevalling. Tegen dat ik in de verloskamer was, had ik al acht centimeter ontsluiting, dus ik moest onmiddellijk het bad inkruipen. Er was zelfs geen tijd meer voor een epidurale. Na vijf minuten mocht ik beginnen persen en ik kon Emma zelf opvangen. Wat een intiem moment!’
Tepelhoedjes
‘Ik bleef nog een kwartiertje in bad zitten met Emma op m’n borst en nadien mocht Michiel de navelstreng doorknippen’, aldus Britt. ‘Ik scheurde opnieuw een beetje open aan mijn vorig litteken, maar dat werd onmiddellijk gehecht en genas goed. Tussen de inschrijving op spoed en de eigenlijke bevalling zat amper 20 minuutjes! Ik wilde Emma heel graag borstvoeding geven omdat dit bij Jesse echt niet lukte. Ik had tepelkloven en hij kwam maar niet bij in gewicht. Ik had weer enorm veel pijn, ondanks tepelhoedjes, maar het lukte me deze keer wel om acht weken de borst te geven en nog eens zes weken af te kolven.’
We merken nu echt wel dat je leven niet stopt als je kinderen krijgt. We gaan nog steeds graag eens weg of zetten een stapje in de wereld zonder de kindjes.
‘Michiel en ik twijfelden lang of we wel kinderen wilden, want je leven verandert enorm’, zegt Britt. ‘Maar we merken nu echt wel dat je leven niet stopt als je kinderen krijgt. We gaan nog steeds graag eens weg of zetten een stapje in de wereld zonder de kindjes. Het is dan nog zo leuk om thuis te komen bij onze sloebers. Ik zie mijn zoon en dochter onvoorwaardelijk graag en dat is een liefde die je enkel kan kennen als je mama of papa bent.’
Op deze foto was ik 28 weken zwanger van Jesse. De shoot was door corona geannuleerd, dus deden we beroep op vrienden.
Hier ben ik 30 weken zwanger van ons tweede kindje Emma. Grappig detail: het is een prachtige weide, maar het zat er vol naaktslakken (Iacht)!
Fotograaf: Wonders of love.
Ik zou het iedereen aanraden om in bad te bevallen, het helpt enorm om de pijn op te vangen. De foto is gemaakt door de vroedvrouw.
Emma lijkt enorm op Jesse toen hij even oud was.
Voor de doopsuiker en het geboortekaartje kreeg ik hulp van mijn nicht die haar eigen zaak heeft met droogbloemen.
Wat ben ik gelukkig met mijn mooie gezinnetje.
Jesse is trots op z’n kleine zusje.
Nog meer mama’s over het moederschap:
