‘De grond zakte weg onder onze voeten toen we die bolvormige substantie op de echo zagen.’
Joyce (26): ‘Onze ongeboren baby had een tumor in haar buikje’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Joyce (26) moest haar dochtertje achterlaten op neonatologie toen ze na de geboorte geopereerd werd aan een tumor in haar buikje. Brecht (34) en zij zijn nu de trotse ouders van Ozanne.
‘Brecht en ik dachten dat het wel even zou duren vooraleer we een positieve zwangerschapstest hadden, maar we hadden veel geluk, want het was onmiddellijk prijs’, vertelt Joyce. ‘In mijn hoofd was zwanger zijn een sprookje, maar de realiteit was toch iets minder magisch. Ik had enorm veel last van de typische kwaaltjes en soms had ik er letterlijk m’n buik van vol! Maar onze baby groeide goed, dus we waren gelukkig.’
Echo
‘Dat veranderde helaas toen we een echo lieten nemen als ik 34 weken ver was’, aldus Joyce. ‘De gynaecologe staarde veel langer dan normaal naar het scherm en we voelden toen onmiddellijk dat er iets mis was. Er was blijkbaar een bolvormig figuur te zien in de buikholte van de baby. Ze haalde er zelfs een collega bij en heel wat boeken, maar een diagnose bleef uit, want ze stonden zelf voor een raadsel.’
De gynaecologe staarde veel langer dan normaal naar het scherm en we voelden toen onmiddellijk dat er iets mis was. Er was blijkbaar een bolvormig figuur te zien in de buikholte van de baby.
‘We werden doorverwezen naar een specialist in Brugge waar er twee mogelijke scenario’s op tafel lagen’, gaat Joyce verder. ‘Of het was een obstructie van de darmen die veroorzaakt wordt door meconium, de eerste stoelgang van een kindje die heel slijmerig is. Ze zou in dat geval onmiddellijk na de geboorte geopereerd moeten worden om een deel van de darmen te verwijderen. Het andere scenario was mucoviscidose, een ongeneesbare ziekte met levenslange behandeling en impact op het leven van het kind. De grond zakte weg onder onze voeten!’
Tumor
‘Ik werd goed opgevolgd de dagen erna, maar een week later brak m’n water al’, aldus Joyce. ‘Het was de mooiste gebeurtenis van mijn leven, maar die werd tegelijk onmiddellijk overschaduwd door de harde realiteit dat Ozanne direct onderzocht moest worden. Na amper twee minuutjes huidcontact werd ze meegenomen naar de neonatologie. Ik ging zonder kind terug naar de materniteit en dat was een hartverscheurend gevoel.’
Uiteindelijk bracht een MRI-scan op dag zeven uitsluitsel: het was een tumor. Twee dagen later ging ze onder het mes om het weefsel te verwijderen.
‘Zeven dagen lang onderging ons dochtertje allerlei soorten onderzoeken om te achterhalen wat die bolvormige substantie in haar buik was’, zegt Joyce. ‘Uiteindelijk bracht een MRI-scan op dag zeven uitsluitsel: het was een tumor. Twee dagen later ging ze onder het mes om het weefsel te verwijderen. Ozanne herstelde daarna goed en we kregen het goede nieuws dat de tumor goedaardig was! Het deed zo’n deugd om haar na drie weken eindelijk in onze armen te kunnen houden!’
Controles
‘De maanden nadien leefden we nog wat in onzekerheid, want we moesten iedere maand opnieuw op controle naar het ziekenhuis waar een bloedafname en een echo werden genomen’, vertelt Joyce. ‘Ondertussen zijn we twee jaar verder en doet Ozanne het nog steeds heel goed. We moeten minder frequent op controle waardoor we minder angstig zijn en meer kunnen genieten van ons gezinnetje. Ze is heel levendig en we zijn ongelooflijk trots op haar!’
‘Mama zijn is de mooiste rol die ik me kan wensen’, besluit Joyce. ‘Ondanks de zware weg die we aflegden met Ozanne, ben ik wel heel dankbaar dat ik moeder kan zijn van zo’n prachtig dochtertje. Er is zeker nog ruimte in ons hart voor een tweede kindje. Maar op dit moment genieten we nog volop met ons drietjes.’
Mijn bolle babybuik bij de avondzon in het voorjaar gaf de foto’s een mooie gouden gloed.
Fotograaf: Lies S Photography.
Ozanne 1 week na haar operatie. De ‘handschoen’ aan haar hoofdje is een verzwaarde handschoen waardoor baby’s het gevoel krijgen dat iemand ze vasthoudt.
Veel mensen leefden met ons mee toen Ozanne in het ziekenhuis moest blijven na de geboorte.
Ozanne sliep de hele shoot door, dus de klus was snel geklaard. Op deze foto zie je ook het geboortekaartje.
Fotograaf: Marloes Desterbecq Photography.
De opvolging van Ozanne vindt plaats in het UZ Gent. Gelukkig houdt ze zich telkens sterk tijdens alle onderzoeken.
Twinning met onze trenchcoats. Zo moeder, zo dochter.
Ozanne is een supervrolijke baby.
Een vakantiekiekje van onze meest recente vakantie naar Montenegro.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
