3 vrouwen over hun vechtscheiding: ‘Door hem zag ik mijn kinderen 7 maanden lang niet’

De ex van Siska (37) wil na jaren plots co-ouderschap

‘Vier jaar geleden had ik er genoeg van. Ik voelde me compleet verstikt in mijn relatie en zag geen andere oplossing dan weg te gaan, hoe erg ik dat ook vond voor ons dochtertje. Een betrokken papa was Jimmy nooit geweest, en eigenlijk is dat nog steeds een probleem. Misschien omdat we destijds voor een zaaddonor moesten kiezen, en hij dus niet de biologische papa is? Ik weet het niet. Maar feit is: hij heeft nooit een band gehad met Lisse en ik ben degene die er altijd geweest is voor onze dochter en voor haar heeft gezorgd. Dus gingen mijn ex en ik na de scheiding over tot een regeling waarbij Lisse om de veertien dagen een weekend bij haar papa is, de rest van de tijd bij mij en mijn nieuwe vriend. Maar net daar is het schoentje beginnen wringen voor mijn ex: hij kan het niet verkroppen dat ik opnieuw gelukkig ben. Zet hij Lisse af na het weekend, dan gooit hij haar boekentas voor mijn voeten en maakt hij mij de lelijkste verwijten waar mijn dochter bij is. Bovendien draait hij vaak de zaken om: is Lisse niet in orde, dan vertelt hij haar dat dat mijn schuld is. En misschien nog het ergste van al: onze dochter logeert vaker bij haar grootouders, tantes en ooms dan bij haar papa als hij voor haar moet zorgen.’

‘Al is hij daar sinds een paar weken helemaal in veranderd. Plots neemt hij Lisse mee naar pretparken, gaat hij met haar zwemmen en blijft hij ook effectief eens een avond thuis als ze bij hem is. Want, zo blijkt: hij diende een verzoek in om co-ouderschap te verkrijgen. Mijn ex, de man die nog geen cent alimentatie betaalde en die niet eens voor zijn dochter kon zorgen toen we nog samen waren, en haar nu te pas en te onpas bij zijn familie dumpt, wil plots co-ouderschap. Ik kan er maar niet bij. Zo, zo bang ben ik dat hij zijn gelijk zal halen in de rechtbank, ondanks alle sms’en en mails die ik heb en die aantonen dat hij zijn taak als vader écht niet au sérieux neemt. Ik hou mijn hart vast voor de uitspraak…’

Fysieke agressie deed de scheiding van Maartje (26) ontaarden

‘Maandenlang had Davy me verdedigd tegenover zijn vader. Maar toen die me begon uit te schelden tijdens een familie-etentje, was ook voor hem de maat vol. Hij brak met zijn pa. Een paar maanden later raakte ik zwanger. Toen zijn pa dat te weten kwam, dreigde hij bezoekrecht af te dwingen via de rechtbank. Omdat ik de situatie niet wilde laten escaleren, overtuigde ik mijn ex het contact te herstellen. Maar dat keerde zich keihard tegen mij. Beetje bij beetje merkte ik dat Davy afstand begon te nemen. Plots vond hij mijn eten niet meer lekker, deed ik het huishouden niet goed, bemoeiden mijn ouders zich te veel en werkte ik te weinig.’

‘Negen maanden later is Davy vertrokken, midden in de nacht. Toen ik hem probeerde tegen te houden, kneep hij mijn keel dicht. De politie kwam tussenbeide, maar omdat hij de vader van mijn zoontje is, diende ik geen klacht in. Toen onze zoon een jaar oud was, wilde hij co-ouderschap, maar omdat ik borstvoeding gaf, kon dat niet. De rechter stelde me in het gelijk. Davy ging in hoger beroep, maar verloor opnieuw.’

‘Sindsdien doet hij niets liever dan me kleineren waar ons zoontje bij is en wil hij me overal zwartmaken. Zo kreeg ik op een dag telefoon van de school van onze zoon. Of ik even kon langskomen? Davy had al verschillende keren een briefje geschreven waarin hij me een slechte moeder noemde en beweerde dat ik niet voor ons kind zorgde. Niet veel later is de situatie helemaal geëscaleerd toen ik mijn neefje op school ging afzetten en Davy daar toevallig tegenkwam met ons zoontje. Ik wilde met hem praten over de vakantieregeling, maar dat gesprek ontaardde. Ik draaide me om om weg te gaan, waarna Davy me duwde en ik keihard tegen de grond knalde. Gelukkig waren er getuigen die tegenspraken dat ik de situatie had uitgelokt, zoals hij beweerde. Deze keer diende ik wél klacht in. Sindsdien verloopt alle communicatie via mail en is de regeling voor ons zoontje zo geregeld dat ik Davy zo weinig mogelijk hoef te zien. Hij zet hem af op school ‘s morgens, ik pik hem ‘s avonds weer op.’

Steffie (36) zag haar kinderen zeven maanden lang niet na een valse klacht van haar ex

‘Ik had mijn kinderen aangezet tot ontucht, zo klonk de aanklacht. Het gevolg? Zeven maanden lang zag ik mijn kinderen niet. Terwijl er echt niks van waar was! Ik had mijn kinderen meegenomen naar het huis van een vriend, ja. Een doodgewone vriend. Maar mijn ex heeft de hele situatie zo verdraaid dat het leek alsof ik hen had laten toekijken terwijl wij lagen te vrijen. Nog steeds begrijp ik niet hoe het zo is kunnen escaleren. Zelfs mijn ouders trokken partij voor hem toen ik bij mijn ex wegging. Dat hij extreem jaloers was, bezitterig en me al tijdens ons huwelijk het leven zuur maakte, maakte voor hen niet uit. Eens getrouwd, moet je bij je man blijven, zo klonk het. No matter what.’

‘Intussen zijn mijn ouders gelukkig bijgedraaid. Niet alleen omdat ze ontdekten dat mijn ex de lening nooit meer betaalde en ook de rekeningen liet voor wat ze waren, ze beseffen dat ik niets fout heb gedaan. De klacht is dan ook geklasseerd. Hoe blij ik was toen ik mijn kinderen eindelijk weer in mijn armen kon sluiten… Dat gevoel is onbeschrijfelijk. Intussen hebben mijn ex en ik co-ouderschap, maar de week dat mijn kinderen bij mijn ex zouden moeten zijn, dropt hij ze bij mijn ouders. Gelukkig wil hij de regeling veranderen, zodat hij ze maar één dag om de veertien dagen heeft en geeft hij toe dat hij de kinderen een last vindt. Ik kan alleen maar hopen dat de rechtbank akkoord gaat.’