Jarenlang waren ze twee handen op één buik. Tot die handen wat lager zakten. Laura (26) verloor haar beste vriend na een onbezonnen moment in bed.
‘Woede. Dat is het gevoel dat in me opkomt als ik terugblik op de hele situatie. Ik weet zelfs niet of mijn maatje en ik ooit weer vrienden kunnen of willen zijn.’
‘Drie jaar geleden leerden we elkaar kennen via een online datingsite. We gingen een maand met elkaar uit, maar besloten al snel dat er buiten een vriendschappelijke klik geen chemie tussen ons was. Onze karakters waren te verschillend en van aantrekkingskracht was geen sprake. Toch bleven we de deur bij elkaar plat lopen. We woonden tenslotte in hetzelfde dorp. Twee à drie keer per week kwamen we samen en keken we een film, aten we een ijsje of wandelden we met de honden. Heel normaal, heel vriendschappelijk.’
Jongens plagen, liefde vragen
‘Ik geloof nog steeds dat mannen en vrouwen perfect goede vrienden kunnen zijn zonder meer. Alleen heb ik wel een belangrijk lesje geleerd. Jongens plagen is wel degelijk om liefde vragen. Tijdens onze drie jaar als gewone vrienden hadden we allebei andere relaties of flings. We stonden elkaar zelfs bij met relatieadvies. Toch stopten we nooit echt met flirten. De ene keer gaf hij mij hints, dan zat ik hem weer uit te dagen. Wat maakte het ook uit? Er kwam toch nooit iets van. We waren gewoon vrienden.’
‘Tenminste, tot nieuwjaarsnacht 2018. Omdat ik net een nieuwe hond had die bang was voor het vuurwerk, bleven we met oudejaar samen thuis. Het was helemaal geen romantische avond. Integendeel zelfs. We aten – lekker cliché – teppanyaki, speelden spelletjes op de iPad en keken een griezelfilm. Het was een behoorlijk saaie avond, met geen greintje seks in de lucht. Wat er wel vloeide, was te veel alcohol. Toen mijn bestie me later op de avond weer begon uit te dagen, heb ik hem met mijn dronken kop laten begaan. Voor ik het wist, zaten we te kussen. En van die eerste kus kwam uiteindelijk veel meer dan dat.’
De perfecte romanticus
‘Ach, één dronken, betekenisloze nacht kon toch geen kwaad? Die gedachte flitste door mijn hoofd terwijl we naar de slaapkamer trokken. Mijn verbazing was dan ook groot toen hij de perfecte romanticus bleek in bed. Hij bleef maar praten over hoe goed het voelde om zo dicht bij mij te zijn en hoe juist het was om zo’n intiem moment met me te delen. Pas om vier uur ’s nachts vertrok hij weer naar huis. Ik viel, nog steeds halfdronken, vrijwel meteen in slaap.’
Door de signalen die hij me gaf, werd ik steeds geïnteresseerder. Verliefd zelfs, als ik echt eerlijk ben.
‘De ochtend erna was het geen spijt of schaamte wat me overviel, maar complete verwarring. In mijn hoofd was ons avontuurtje begonnen als een eenmalige uitspatting onder vrienden. Maar wat hij die nacht tegen me had gezegd, bleef continu door mijn hoofd spoken. Had hij toch gevoelens? En vooral: wat betekende het dat ik daar zoveel kriebels door voelde?’
Zeg wat je voelt
‘Mijn maatje en ik hebben altijd goed met elkaar kunnen praten. Ook deze keer was dat niet anders. We slaagden er in eerste instantie in om onze vriendschap na die bewuste nieuwjaarsnacht verder te zetten. We hadden er tenslotte allebei van genoten en voelden ons veilig bij elkaar. We groeiden zelfs dichter naar elkaar toe. Elk vrij moment brachten we samen door. Hij flirtte met me. Vroeg me mee op dansles en fietstochtjes. Hij stelde zelfs voor om samen op vakantie te gaan. Andere mannen in mijn omgeving kregen regelmatig een jaloerse blik toegeworpen en al mijn vrienden gin gen ervan uit dat we een koppel waren. Door de signalen die hij me gaf, werd ook ik steeds geïnteresseerder. Verliefd zelfs, als ik echt eerlijk ben. Mijn vriendinnen moedigden me aan om mijn gevoelens aan hem op te biechten: “Die gevoelens zijn duidelijk wederzijds. Zeg hem gewoon wat je voelt, jullie zijn smoor op elkaar.”’
‘Doe normaal’
‘Tijdens een van onze open en eerlijke gesprekken voegde ik de daad bij het woord. Zijn reactie verpletterde me. “Doe eens normaal. Wij zijn gewoon vrienden, hoor. Ik voel helemaal niets voor jou.” Mijn wereld stortte in. Ik was er honderd procent van overtuigd dat ik zijn signalen juist had gelezen. Ik had de hele situatie door en door geanalyseerd.’
‘Nu bleven de vragen in me opkomen. Was hij bang dat hij me na een maand beu zou zijn, zoals dat ging met zijn vroegere vriendinnetjes? Wilde hij onze vriendschap beschermen? Was hij bang dat ik geen echte gevoelens had? Had hij me gewoon aan het lijntje gehouden? Hoe meer vragen ik mezelf stelde, hoe kwader ik op hem werd. Waarom had hij mij zo cru afgewezen? Waarom gaf hij signalen, om me daarna in de grond te boren? Waarom zette hij een vriendschap van drie jaar op het spel door gemengde signalen te sturen, om dan niet mans genoeg te zijn om er ook op in te gaan? Uiteindelijk liep mijn emmertje over. Sinds drie weken heb ik geen enkel contact meer met hem. Ik kan maar niet aanvaarden dat hij niet eerlijk tegen me is en voel me echt aan de kant geschoven. Als verliefd meisje, maar ook als beste vriendin.’
Meer straffe verhalen:
