Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Eva Vanmassenhove

Eva krijgt als computerwetenschapster niet altijd het vertrouwen dat ze verdient.

Eva (27): ‘Soms word ik op mijn job niet serieus genomen door mijn jonge uiterlijk’

Stagiaire of studente: het is een stempel die Eva Vanmassenhove (27) vaak ten onrechte op zich gedrukt krijgt. Door haar jeugdige uiterlijk krijgt ze als computerwetenschapster niet altijd het vertrouwen dat ze verdient.

‘Hela, wat ga jij doen? Tijdens de speeltijd mogen jullie niet in de gebouwen.’ Als student gezien worden op de school waar je lesgeeft: het overkwam Eva Vanmassenhove (27) al verschillende keren. Met haar meter zestig en jeugdige uiterlijk wordt ze vaak veel jonger geschat dan haar echte leeftijd, en dat is niet altijd even fijn.

‘Nu gebeurt het maandelijks dat mensen mij te jong inschatten, maar vroeger gebeurde dat wekelijks. Ik heb van vriendinnen inderdaad al te horen gekregen dat ze vinden dat ik een jong gezicht heb, maar zelf vind ik het moeilijk om dat in te schatten. In bars word ik echter constant gevraagd om mijn pas te tonen, dus er zal vast wel iets van waar zijn.’ (lacht)

Gênant

Hoewel Eva opgroeide in Wespelaar, woont ze vandaag in Dublin, Ierland. Ze doet er haar doctoraat in de computerwetenschappen. Met haar werk aan automatische vertalers zoals Google Translate is haar vakgebied allesbehalve eenvoudig te noemen. En toch merkt ze ondanks haar skills nog geregeld op dat mensen aan haar twijfelen door haar jeugdige voorkomen. ‘Zo gebeurt het soms dat universiteitsstudenten waar ik les aan geef, denken dat ik een medestudent of stagiaire ben. Dan moet ik ik bij het binnenkomen echt wel duidelijk maken dat ik de docent ben en dat is soms gênant, ja.’

Mijn outfits pas ik een beetje aan naargelang de gelegenheid. Omdat ik zo klein ben, zie ik er anders al snel te schattig uit.

‘Of ik het heel lastig vind? Niet echt nee’, glimlacht Eva. ‘Ik denk dat ik het vroeger veel erger vond dan nu. Bij het lesgeven kan ik zoiets wel relativeren, op congressen is dat moeilijker. Dan heb ik soms het gevoel dat ik minder serieus genomen word. Mijn man zit in dezelfde sector en is wel een klein beetje ouder, maar je ziet dat hij veel meer autoriteit en gezag heeft. Terwijl wij evenveel weten hoor’, knipoogt ze.

‘Mijn outfits pas ik een beetje aan naargelang de gelegenheid. Omdat ik zo klein ben, zie ik er anders al snel te schattig uit. Daarom doe ik altijd hakken aan om wat groter te lijken. Ik zal ook niet snel een snoezige roze pull aandoen, ook al heb ik dat wel en draag ik dat graag.’


Blijf jezelf

‘Wat ik als tip zou geven aan mensen die hetzelfde probleem voorhebben? Ik zou eigenlijk niets speciaals doen. Ook al doe ik dat zelf misschien door me wat volwassener te kleden, zou ik niet veranderen wie je bent, maar tonen wat je kan. Als anderen je dan nog altijd niet respecteren en appreciëren, ligt het aan hen.’

Verander niet wie je bent, maar toon wat je kan. Als de ander je dan nog altijd niet respecteert, ligt het aan hem.

Soms is het natuurlijk ook wel handig dat je er jonger uitziet, vertelt Eva. ‘Op congressen zorgt het ervoor dat ze bij sommige ondervragingen veel zachter zijn voor mij, dat ze niet goed durven om veel kritiek te uiten omdat ze mij willen sparen. Al is dat tegelijk ook jammer. Dan denk ik: vraag nu iets! Ik kan het wel!’

‘Ik ben niet gegeneerd als mensen mij jonger schatten. Leeftijd is voor mij niet belangrijk. Ik denk niet dat het daar om zou moeten draaien, maar eerder om wat een persoon kan en doet. Er zou meer belang gehecht moeten worden aan kwaliteiten en ervaring, in plaats van hoe oud iemand is of lijkt te zijn.’

Niet matuur genoeg

‘Bij een van mijn eerste jobinterviews voor een of ander onderzoeksproject kwam ik buiten met een goed gevoel. De deur ging dicht en ik stond nog even op de gang te wachten. Toen bleek dat ik de mensen binnen duidelijk kon horen. Natuurlijk begonnen zij over mij te praten. Ik hoorde een van die mannen zeggen dat hij me niet erg matuur vond. Dat deed pijn, want ik had echt mijn best gedaan. Dat is me een lange tijd bijgebleven. Het is moeilijk om jezelf op dat vlak in te schatten, maar ik denk dat het onterecht was dat ze me daardoor hebben afgewezen.’

‘Mijn mama had dat vroeger ook vaak voor. “Wacht maar: het zal ooit stoppen en dan ga je triestig zijn dat het niet meer gebeurt”, vertelde ze me. Het komt inderdaad al minder vaak voor dan vroeger. Wie weet vind ik het over vijf jaar wel jammer dat ze me niet meer zo jong inschatten.’ (lacht)

Heb jij soms hetzelfde voor als Eva en reageren je collega’s soms vooringenomen door je jonge voorkomen? Stuur dan een mailtje naar jorik.leemans@flair.be.


Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '