De baby van Annette (29) en Peter was een ongelukje… denkt haar vriend

‘Gék werd ik van mijn vriend. Vier jaar samen, waarvan we er bijna drie samenwoonden, helemaal gelukkig met elkaar, en toch wilde hij geen kind. Of toch wel. Of misschien toch nog even niet. De eeuwige twijfelaar, dat is Peter. Terwijl mijn biologische klok zo luid tikte dat ik ze hoorde bonzen in mijn lijf. Ik wilde een kind! En ik wist dat ik het met Peter wilde. Net zoals ik wist dat hij een fantastische vader zou zijn, en dat hij zelf ook heel gelukkig zou worden als papa. Hij is altijd gek geweest op kinderen, miste gewoon dat stukje zelfvertrouwen om zichzelf als goede vader te zien. En dus heb ik hem een vriendelijk duwtje in de rug gegeven.‘

Ik ben gewoon gestopt met mijn pil, al heb ik dat natuurlijk nooit verteld aan Peter.

‘Doortrapt zou je het kunnen noemen, ik vind het gewoon een kwestie van “het doel heiligt de middelen”. Ik ben gewoon gestopt met mijn pil, al heb ik dat natuurlijk nooit verteld aan Peter. Ik heb zelfs op een gegeven moment gezegd dat ik zo misselijk was, en diarree had. En ik had geluk, want ik werd meteen zwanger. Ik heb alles gefaket, van het begin tot het einde. Ik sms’te hem “dramatisch” dat we moesten praten, als hij die avond thuis zou komen. Daar ben ik in tranen uitgebarsten, omdat ik zwanger was. Ik was over tijd en was een test gaan halen, zei ik. En die bleek positief, terwijl ik altijd zo trouw mijn pil nam. En wat moesten we nu doen?’

 

Buikgriep

‘Ja, ik schaamde me, zeker toen Peter helemaal begripvol en lief was, me troostte en zei dat het wel goed zou komen. “Dat moet van die ene keer zijn geweest dat je buikgriep had”, zei hij nog. Hij hield me vast en zei dat we er samen wel uit zouden komen. “Weet je, als dit kindje er zo graag wil komen, is dat misschien wel een teken.” Snikkend lag ik in zijn armen, inwendig deed ik een vreugdedansje.’

Hij heeft er nooit aan getwijfeld dat onze dochter er per ongeluk is gekomen, terwijl hij wist dat ik graag aan kinderen wilde beginnen.

‘Onze dochter werd geboren, Peter was inderdaad een droomvader, vanaf dag één. Ik ben perfect gelukkig. Buiten dat ene steekje af en toe, als ik bedenk dat ik Peter eigenlijk gewoon belogen heb. Hij heeft er nooit aan getwijfeld dat onze dochter er per ongeluk is gekomen, terwijl hij wist dat ik graag aan kinderen wilde beginnen. Als hij ooit zou weten dat ik hem erin heb geluisd, zou hij me dat niet kunnen vergeven. Terwijl hij nu zelf ongelofelijk gelukkig is. Daarom zal ik het hem nooit vertellen, niemand weet wat ik heb gedaan toen. Niemand mag het ooit weten. Nooit.’