Het is en blijft een vieze gewoonte, die superslecht is voor de gezondheid. En toch blijft het voor elke roker aartsmoeilijk om die sigaretten aan de kant te schuiven. Tot je plots de juiste motivatie vindt. Charie (32) besloot te stoppen met roken toen haar moeder een chronische ziekte kreeg.
‘Ik begon te roken toen ik zestien was. Op school werd ik onder druk gezet door klasgenoten en ook zelf was ik heel nieuwsgierig. Stiekem, in de bosjes, stak ik mijn eerste sigaret op. De smaak viel absoluut niet mee, dat herinner ik me nog goed. Maar toch volgde na één sigaret al snel een tweede, en daarna was ik vertrokken. Niet veel later werd ik een echte roker en evolueerde het aantal sigaret dat ik rookte van een tiental tot een pakje per dag. Tijdens de week was dat iets minder, maar dat werd in het weekend ruimschoots gecompenseerd tijdens het uitgaan. Mijn ouders waren zelf ook rokers, maar toch heb ik het in het begin geheimgehouden. Pas nadat ik aan de schoolpoort betrapt werd door mijn grootvader, ben ik door de mand gevallen. Hij vertelde het tegen mijn ouders en die konden er niet mee lachen. Maar omdat ze zelf rookten, hadden ze in mijn ogen natuurlijk weinig recht van spreken en trok ik me er dan ook weinig van aan dat ze het me niet in dank afnamen dat ik rookte.’
Altijd een excuus
‘Iedereen in ons gezin rookte, en al snel bestond ook mijn ochtendritueel uit een koffietje en een eerste sigaret. Een keer heb ik geprobeerd om minder te gaan roken, toen ik samen was met een vriend die niet rookte en een zoontje had. Maar echt proberen stoppen heb ik tot drie jaar geleden nooit gedaan. Daar had ik gewoon de moed niet voor. Liefdesverdriet, examenkoorts, stress... er was altijd wel een ander excuus om mijn rookgedrag te verantwoorden. Tot die ene bewuste dag in mei, nu drie jaar geleden. Mama voelde zich al enkele dagen niet goed en had last van ademnood. Toen ze een ernstige paniekaanval kreeg, besloot ze naar het ziekenhuis te gaan. Daar kreeg ze te horen dat het vijf vóór twaalf was, ze moest dringend stoppen met roken. En dat was geen greintje overdreven. Amper een maand later was ik met mijn mama alleen thuis, toen ik haar boven hoorde gillen. Ik belde meteen de ambulance en de mug. Mama moest zuurstof toegediend krijgen en haar toestand was heel ernstig. In het ziekenhuis werd ze meteen voor een week opgenomen. En toen viel het harde verdict. Mede door het roken had mama longemfyseem gekregen. Mede door het roken had mama longemfyseem gekregen. Een levensbedreigende, chronische ziekte waarbij de longblaasjes beschadiging oplopen en hun functie verliezen. Nieuws dat bij mij insloeg als een bom en mij ook prompt deed beslissen om de sigaret voorgoed af te zweren.’
Over en sigaret uit
‘Papa schoof meteen nadat mama haar diagnose had gekregen al zijn sigaretten aan de kant. En tijdens onze familievakantie in Barcelona, kort nadat mama uit het ziekenhuis ontslagen was, zijn mijn oudste broer en ik ook gestopt met roken. Een drastische beslissing, maar onze motivatie was groot, en werd alleen nog maar versterkt door de aanblik van mama. Vandaag kan mama niet ver meer stappen. Zo komt ook nooit meer de deur uit zonder zuurstoffles, haar spiermassa is erg afgenomen en haar hart is heel erg verzwakt. We moeten stilaan aanvaarden dat ze nooit meer zal genezen. Als collega’s of vrienden me nu soms porren om mee een sigaret te gaan roken – want eentje kan toch geen kwaad – kan ik daar niet mee lachen. Net zoals ik inwendig begin te koken als ik iemand hoor zeggen: Stoppen met roken? Maar nee, je moet van iets doodgaan. Ik weet dat mensen dat zeggen zonder de draagwijdte ervan te beseffen. Maar toch komt het bij mij nu iedere keer hard aan.’
Meer geld om te reizen
‘Op mijn dertigste verjaardag heb ik onder invloed van een beetje alcohol nog eens een sigaret opgestoken. Maar vanaf de eerste trek kreeg ik al een volledige afkeer ervan. Daarna heb ik nooit nog een sigaret aangeraakt. En daar merk ik nu wel de positieve gevolgen van. Toen ik net gestopt was met roken, was ik kapot na een halfuur sporten, nu sport ik moeiteloos twee uur na elkaar. En dat was nodig ook, want zodra ik stopte met roken, kwam ik al snel acht kilo aan, maar dat is al lang weer onder controle. Het geld dat ik nu uitspaar, zet ik opzij. Daar ga ik elk jaar eens extra mee op reis. Een tijd geleden las ik dat wanneer je stopt met roken vóór je dertigste, de schade in je lichaam beperkt blijft. Ik stopte vlak voor mijn dertigste, dus ik hoop dat ik, in tegenstelling tot mama, wel op tijd mijn leven heb omgegooid en ben overgestapt naar een gezonde levensstijl. En daar wil ik nooit meer van afwijken. Als ik morgen een nieuwe liefde tegenkom, hoop ik vurig dat ook hij een niet-roker is. Want bij mij komen geen sigaretten meer in huis!’
Meer straffe verhalen:
