Silke (23) maakte de foute keuze en stopte 
met studeren

‘Als kind heb ik nooit moeite gehad op school. Tot mijn tweede graad van de humaniora was studeren geen probleem. Tot ik op mijn vijftiende een aantal nieuwe vrienden leerde kennen die een minder goede invloed hadden op mijn studiegedrag. Eigenlijk ben ik altijd een meeloper geweest. Spijbelden mijn vrienden, dan deed ik gewillig mee. Ik werd al snel een rebelse puber, die niet meer naar school wilde en deed alsof ze ziek was om toch maar in bed te kunnen blijven. Met mijn ouders raakte ik regelmatig in de clinch, maar daar trok ik me als puberende tiener weinig van aan. In mijn laatste jaar Gezondheid- en welzijnswetenschappen was ik zodanig schoolmoe geworden dat ik besloot om alleen nog deeltijds naar school te gaan en daarnaast in de verkoop te gaan werken. Maar dat bleek al snel niet mijn ding te zijn, dus veranderde ik van job en ging aan de slag in een bejaardentehuis, om niet veel later ook daar de brui aan te geven en met een kappersopleiding te starten. Ik ging van de ene naar de andere richting en heb van alles geprobeerd.’

18 jaar en eindelijk vrij!

‘Om een middelbareschooldiploma te kunnen behalen moest ik een zevende specialisatiejaar volgen. Maar toen ik niet slaagde in mijn zesde jaar en achttien was geworden, gaf ik er helemaal de brui aan en kapte ik volledig met studeren. Ik was meerderjarig, eindelijk vrij en het leven lachte me toe, dacht ik toen heel naïef. Het voorbeeld van een aantal vrienden die gingen samenwonen en begonnen te werken, sprak zo tot de verbeelding dat ik zelf ook niets liever wilde. Ik zocht een appartementje in de buurt van mijn toenmalige job en ging op eigen benen staan.’

Ik ging op zoek naar een andere toffe job, maar kreeg al snel in de gaten dat ik daar zonder middelbareschooldiploma maar moeilijk in zou slagen.

‘Met mijn job als verkoopster slaagde ik er net in om rond te komen. Ik voelde me prima in mijn zelfstandige leventje. Tot ik na zes maanden plots werd ontslagen en ook stilaan begon te beseffen dat het onder mama’s vleugels nog zo slecht niet was. Ik ging op zoek naar een andere toffe job, maar kreeg al snel in de gaten dat ik daar zonder middelbareschooldiploma maar moeilijk in zou slagen. Na een paar korte, saaie banen begon ik te beseffen dat stoppen met studeren de domste beslissing was die ik op mijn 18de had kunnen nemen.’

Terug naar de schoolbanken

‘Dus ging ik op zoek naar een manier om mijn studies alsnog opnieuw op te pikken. Ik informeerde naar een opleiding binnen het volwassenenonderwijs en tweedekansonderwijs. Maar de stages en studieduur van vier jaar schrokken mij enorm af. Twee jaar lang ben ik op de dool geweest en wist ik niet wat ik met mijn leven moest aanvangen. Tot ik op mijn twintigste besefte dat als ik nog iets van mijn leven wilde maken, er niks anders meer op zat dan gewoon terug te keren naar het dagonderwijs en mijn zesde jaar gewoon weer op te pikken.‘

Die lerarenopleiding bleek de foute keuze te zijn voor mij, dus schakelde ik over naar de richting Toerisme en Recreatiemanagement.

‘Als twintigjarige, met twee jaar werkervaring, terug naar de schoolbanken met onervaren achttienjarigen was niet makkelijk. Het mentaliteits- en leeftijdsverschil leek enorm. Maar ik slaagde voor mijn examens en was ervan overtuigd dat ik van dan af vertrokken was. Vol goede moed begon ik aan mijn hogere studies in de lerarenopleiding. Maar ook dat bleek de foute keuze te zijn voor mij, dus schakelde ik over naar de richting Toerisme en Recreatiemanagement. Maar in de examenperiode ondervond ik meteen wat een gemis het voor me was dat ik de afgelopen jaren nooit gedisciplineerd gestudeerd had.’

Stress en faalangst

‘De stress en faalangst sloegen zodanig hard toe dat ik ook met die opleiding kapte nog voor de examens waren begonnen. Het besef dat ik al 25 zou zijn, vóór ik goed en wel met mijn leven kon starten en het voorbeeld van een aantal vriendinnen die op hun 23ste na hun studies al aan kinderen begonnen, maakten mij heel ongelukkig. Ten einde raad ben ik eind vorig jaar opnieuw gestopt met studeren en weer gaan werken. En opnieuw werd ik ermee geconfronteerd dat ik zonder diploma nergens stond. Dus heb ik mijn moed maar weer bij elkaar geraapt en heb ik mijn studies Toerisme weer opgepikt.’

Cru gezegd ben ik door mijn verkeerde studiebeslissing op het einde van mijn humaniora ondertussen vijf jaar van mijn leven kwijtgespeeld.

‘Door er vijf jaar geleden voor te kiezen om te stoppen met studeren ben ik heel veel kwijtgeraakt. Mijn spaargeld is er volledig doorgedraaid. Ik heb nog geen eigen auto kunnen kopen, heb op mijn 23ste nog altijd geen diploma en nog steeds geen enkel concreet toekomstperspectief voor ogen. Een relatie beginnen met een leeftijdsgenoot ligt moeilijk. De meeste jongens van mijn leeftijd staan al een flink stuk verder in hun leven en zijn niet happig meer om nog iets te beginnen met een studente. Mede daardoor ben ik ook al drie jaar alleen. Cru gezegd ben ik door mijn verkeerde studiebeslissing op het einde van mijn humaniora ondertussen vijf jaar van mijn leven kwijtgespeeld. Maar ook al ben ik veel verloren, ik geef de moed niet op. Ik ben mijn ouders heel dankbaar dat ze me al die tijd financieel zijn blijven steunen en in mij zijn blijven geloven. En ik heb er goede moed op dat ik binnen een paar jaar mijn fouten eindelijk zal kunnen rechtzetten, nadat ik mijn diploma heb behaald en aan mijn leven kan beginnen.’

Tekst: Jill De Bont