Eerst en vooral: ik ben zelf niet Miss Perfect. Ook ik gooide na een relatie van meer dan tien jaar de handdoek in de ring. Waarom? Er ging niets dramatisch slecht. We hadden gerust nog jarenlang kunnen samenblijven. Maar was het dé relatie? Met dé man van m'n leven? Ik twijfelde heel lang, en besloot uiteindelijk dat ik meer wilde. Dé grote liefde. Niet de perfectie, die bestaat niet. Maar een man die nog beter bij me past, waar ik een leven mee kon hebben dat ik nog meer wilde. Was het een moeilijke beslissing? Wees maar zeker. Want had ik niet een relatie die goed genoeg was? Waarom kon ik dan niet gewoon tevreden zijn met wat ik had? Had ik vijftig jaar geleden in dezelfde relatie gezeten, dan had ik m'n beide handjes mogen kussen. Dan had waarschijnlijk geen haar op m'n hoofd er ooit aan gedacht om uit elkaar te gaan. Of niet? Zijn we niet meer zo easy als onze grootouders en ouders als het om relatieverwachtingen gaat? Bekijk je de cijfers, dan lijkt mijn redenering te kloppen: stond je in 1960 voor het altaar, dan was de kans dat je écht tot het einde der dagen je leven met elkaar deelde meer dan 90%. Nu houdt nog maar één koppel op drie het vol tot de doodt hen scheidt.
Hoe los je die problemen op? En wanneer besluit je dat je er beter een einde aan maakt? Ontdek het deze week in Flair.
