“Een vriendin van me wilde ooit een gigolo boeken. Ze was succesvol in haar job, had tig vrienden en zag er goed uit, maar ze was dertig en nog maagd. “Als ik zo’n avond betaal, ben ik van de stress af, ik weet dat ik waar krijg voor mijn geld en ik hoef geen rekening te houden met iemand”, redeneerde ze.
We hebben er een hele avond over gebabbeld, gefilosofeerd én gelachen. Ze heeft het uiteindelijk niet gedaan, twee weken na onze babbel kwam ze de liefde van haar leven tegen, intussen is ze mama – en dus geen maagd meer.
Het fascineerde me toen al. Vrouwelijke prostituees, dat kennen we allemaal wel. Oudste beroep ter wereld, roze lichtjes, uitdagende decolletés en mannen die doelgericht groezelige kamertjes binnenstappen om hun kwakje kwijt te kunnen. Het heeft iets ranzigs, maar we kennen het, het is gewoon een stukje van onze maatschappij.
Maar hoe zit dat met vrouwen? Een mannelijke hoer, een gigolo, hoe vaak wordt die geboekt? Bestaan ze wel in Vlaanderen? Welke vrouw gaat zo ver dat ze naar een gigolo belt? Zoals ik al zei: het fascineert me. En dus wil ik de uitdaging aangaan en zal ik – voor een artikel, uiteraard! – een gigolo boeken. Het hele weekend giechel ik om mijn ‘geheimpje’. Wat een job heb ik toch...”
Doet ze het of doet ze het niet? Tja, daarvoor moet je Flair kopen, natuurlijk...
