In onze rubriek Wedding Wednesday laten we elke week een lezeres aan het woord over haar huwelijk. Wat maakte haar bruiloft zo speciaal? Welke herinnering zal haar altijd bijblijven? Vandaag is het de beurt aan Lore en Lorijn. Zij planden een intiem burgerlijk huwelijk, maar dat viel iets groter uit dan verwacht. Eind dit jaar trouwen ze in hun nieuwe thuisbasis, Zwitserland.
Identikit
- Het koppel: Lore (28) en Lorijn (30)
- Ze vormden net geen 10 jaar een paar op de dag dat ze elkaar officieel het jawoord gaven.
- Lorijn verraste Lore met een aanzoek na een drie uur durende trektocht op vakantie in het magische hoge noorden van Zweden. Ze vierden de mijlpaal met hotdogs bij kaarslicht. Lore en Lorijn trouwden voor de wet op 20 juli 2024. Het grote feest volgt eind dit jaar in Zwitserland, waar ze intussen wonen.
De bruiloft
‘Tijdens het gezellige klaarmaken met mijn mama’s, schoonzus én de geweldige Caroline de Ketelaere van Caroleyes, had ik zicht en gehoor over de hele tuin van onze huwelijkslocatie, Bleyckhof in Ranst, door het grote raam. Het was de eerste echte warme zomerdag. Mijn dag begon zodra mijn toekomstige man onze dierbare familie en getuigen verwelkomde op een intieme brunch met de woorden “Hebben jullie nog geen champagne?”. Met een grote grijns op mijn gezicht dacht ik: dat is die van mij!’
We sloten de avond af met pizza’s uit de houtoven en oranjewijn die dezelfde kleur had als de ondergaande zon.
‘De first look was wat awkward want we houden meer van spontaniteit dan van opgezet spel. Nadien vertrokken we met veel toeters en bellen in de Carrera 10 van Porsche, naar het voormalige vredegerecht van Berchem. Probeer maar eens je bruidsboeket omhoog te houden in een cabrio op de autostrade. We waren nog geen vijf meter onderweg of er stak al een witte aronskelk minder in m’n boeket. In Berchem zeiden we volmondig ja, om vervolgens onder het prieeltje in het park met champagne te klinken die we samen met onze getuigen gingen uitkiezen in Reims. Daarna reden we terug naar Ranst voor een intieme lunch in de tuin van Bleyckhof met de familie. Na de lunch genoten we van een muzikale receptie voor alle genodigden en sloten we de avond af met pizza’s uit de houtoven en oranjewijn die dezelfde kleur had als de ondergaande zon.’
Lores tip
‘Droom groots en wees creatief, volg niet de standaard trouwregels – als die er al zijn – en laat je niet ontmoedigen door de woorden: “Dat lijkt me moeilijk of niet echt haalbaar”. Het blijft tot op vandaag de dag ónze dag die ons als koppel heeft weerspiegeld en waar mensen ons nog steeds over aanspreken: hoe we op welke ideeën zijn gekomen en waarom we welke keuzes hebben gemaakt. En eerlijk? Het voelde gewoon echt goed, en dat wordt ons nog altijd gezegd: het voelde als Lore & Lorijn. Van zulke zaken heb je nadien echt geen spijt en het maakt de dag nog unieker en waardevol!’
Wat Lore achteraf gezien liever anders had gedaan
‘Timing. Elke minuut is waardevol, maar toch zou ik proberen om wat extra marge te nemen zodat je nog meer kan genieten. Tel gerust overal 15 minuten bij. Zo heb ik spijt dat ik niet aanwezig kon zijn bij de intieme brunch met de dichte familie en onze getuigen, omdat er door het klaarmaken en de te rijden afstand tot het stadhuis niet genoeg tijd was. Gelukkig had ik er wel zicht en gehoor op, wat me misschien ook iets minder zenuwachtig maakte. Bovendien was dankzij de brunch een glas champagne mijn eerste maaltijd van de dag: een goed begin!’
Waar Lore het meest van schrok wat het kostenplaatje betreft
‘Het woord “trouw” is een “doemwoord”, wat álles relatief veel duurder maakt. Dus eerlijk? Bij bijna elke offerte zijn we wel eens verschoten. De meest memorabele offerte was die van de florist die bijna € 5.000 vroeg voor enkele bloemstukken en een bruidsboeket. We zijn daar wel creatief mee omgegaan door bepaalde stukken te hergebruiken op verschillende locaties doorheen de dag (shoutout naar onze videografen Ruben en Sabrina die de hele tijd rondliepen), te kiezen voor minimalistische en elegante kleurrijke ikebana’s in contrast met de grootheid van de groene tuin, de bloemen achteraf te drogen (degene die niet verbrand waren door de zon) en door ze extra in de kijker te zetten op een manier dat ze volgens ons wél zouden opvallen: een grote bloemencascade op de cocktailbar! Op die manier konden we de prijs bijna halveren.’
De jurk
‘Ik heb verschillende jurken gepast voor deze dag, wat best lastig was. Ik was op zoek naar iets elegant, vrouwelijk en tijdloos. Het mocht niet te bridal zijn, omdat de grote dag nog moet komen, maar het moest wel huwelijkswaardig zijn, aangezien we niet iedereen naar Zwitserland kunnen laten afreizen. Toevallig zag ik online een gesponsorde advertentie voor een vrije afspraak bij JPC Collection in Antwerpen, en net op dat moment waren mijn mama, schoonmama en schoonzus in Antwerpen voor hun eigen feestoutfits. We besloten dus zonder verwachtingen langs te gaan en wat jurken te passen. Toen er zes tranen van blijdschap vloeiden bij dit exemplaar van Randy Fenoli, wist ik het zeker: dit wordt ‘m! Bovendien begon ik die dag ook te denken aan de mogelijkheid om de jurk opnieuw te gebruiken voor onze bruiloft in Zwitserland aan het eind van jaar.’
De traditie
‘Lorijn en ik hebben de traditie om een plakboek bij te houden van alles wat we de afgelopen 10 jaar samen hebben meegemaakt. We leggen zelfs de kleinste details vast, wat natuurlijk veel tijd kost. Als verrassing besloot ik ons plakboek van de afgelopen vijf jaar af te werken. Het was een project van dertig avonden knippen en plakken, maar het resultaat is voor ons van onschatbare waarde. Het werd op een bijzondere manier afgeleverd door mijn schoonzus tijdens het klaarmaken, samen met één van de eerste rozen die hij me ooit heeft gegeven.’
De details
‘Wat ik zeker niet ben, is een typisch “meisje-meisje”. Bovendien houdt Lorijn van het natuurlijke. Het was dan ook een uitdaging om iemand te vinden die mijn make-up op een neutrale manier zou aanbrengen, zonder dat het too much zou zijn. Bij Caroline de Ketelaere van Caroleyes voelde ik me meteen op mijn gemak. Mijn oorbellen maakte ik zelf, samen met mijn mama, schoonmama en schoonzus in Antwerpen. Zij weten hoezeer ik van creativiteit houd, wat het voor mij extra bijzonder maakte. Ingewikkelder hoefde het voor mij echt niet te zijn!’
De receptie
‘Voeding en creativiteit zijn voor mij van groot belang, iets wat velen inmiddels wel weten. Daarom wilde ik die elementen niet achterwege laten op ons burgerlijk huwelijk. Ik kwam op het idee om een concept dat Lorijn en ik regelmatig samen organiseren – oesters rapen en nadien garneren met diverse toppings – nieuw leven in te blazen, maar dan speciaal voor onze grote dag. Samen met mijn lieve mama versierde ik 150 oesterschelpen met een koningsblauw patroon, die vervolgens gevuld werden met een heerlijke oestercreatie van Foodworks. Het werd een waar succes! Tot op de dag van vandaag wordt er nog gesproken over hoe groot de oesters waren, hoe we dat hadden aangepakt, en zelfs degenen die oesters normaal niet lusten, konden we toch overtuigen. Daarnaast wilde ik de sfeer een laatste boost geven door de receptie af te sluiten met zelfgemaakte espresso-martinishots! Die werden geserveerd op een rijdende tuktuk, die eerst een stop maakte voor het gooien van het bruidsboeket en om nog een woordje van geluk en dankbaarheid uit te spreken.’
De toost
‘Na de burgerlijke ceremonie in het voormalige vredegerecht van Berchem wandelden we naar het prieeltje in het Harmoniepark er vlakbij om samen met onze dierbaren te proosten op ons jawoord. De champagne hadden we samen met de getuigen zorgvuldig uitgekozen in Reims, helemaal blindelings. We gaven iedereen een uniek champagneglas, als symbool van samenhorigheid en diversiteit. Gelukkig konden we rekenen op onze vrienden om de glazen in te schenken en ze van tevoren koud te leggen in zinken teilen. Door een klein ongelukje op het treinspoor hadden we bijna geen glazen meer over, wat het moment alleen maar onvergetelijker maakte. Een speciale dank aan mijn liefste vriendinnen om ervoor te zorgen dat mijn jurk onderweg zo goed mogelijk schoon bleef!’
De dresscode
‘Een dresscode is iets wat Lorijn en ik niet snel zouden kiezen bij het organiseren van een event, omdat we onze gasten graag vrij laten. Toch besloten we, door de regenachtige zomer, iedereen te vragen om zomerse kleuren te dragen. Zo hoopten we op een vrolijk tafereel, ook bij minder mooi weer. Ik beschreef het vaak als de kleuren van rijpe vruchten, zoals framboos, perzik of mirabellen, of gewoon als levendige, vrolijke tinten. We trouwden echter op de eerste echte zomerse dag van het seizoen. De lucht was stralend blauw, en iedereen arriveerde in de gekozen zomerse kleuren. Het contrast met de witte jurk en het groene grasveld van het domein was adembenemend mooi.’
De lunch
‘We vonden het belangrijk om iedere genodigde een extra moment van plezier te geven, dat ook goed bij onze relatie past. Daarom organiseerden we een intieme brunch voor onze getuigen en dichte familie, gevolgd door een lunch voor de rest van de familie, een receptie voor alle genodigden en daarna een gezellig pizzadiner met onze dichtste vriendenkring. De lunch vond plaats achterin op het domein van Bleyckhof, langs de rivier, omgeven door bomen en midden in de natuur. De tafels en bloemen werden verzorgd door Sabrina en Ruben van House of Hugo, voorheen actief als weddingplanners, maar nu gespecialiseerd in high-end foto- en videografie. De tafel was prachtig versierd met mirabellen uit de tuin van mijn opa, naamkaartjes handgeschilderd door mijn lieve vriendin Lien Somers en bloemen van Bloemen Marge. De lunch – een sharing menu in Ottolenghi-stijl – werd verzorgd door Foodworks.’
De uitdoof (pt. I)
‘Tijdens het voorbereiden van onze bruiloft kwam ik plots met het woord “de uitdoof”, aangezien we geen avond- of dansfeest gingen geven. Het werd een moment dat ons lievelingsgevoel nabootst: gezellig napraten met op de achtergrond de zon die langzaam verdwijnt, net zoals het geluid. Dat in combinatie met lekker, maar simpel eten, gezellig kaarslicht en fonkelende ogen zoals de sterren die aan de hemel verschijnen. We organiseerden de uitdoof in de achtertuin van Bleyckhof met de houtovens van Vonken. We voorzagen een DIY-pizzabuffet en oranjewijn. Het uitdoven had net zoals een brandende kaars op het einde nog een felle blauwe piek – lees: zatte dansjes, een onverwachte karaokesong van het bruidspaar en een hele blok parmezaanse kaas op een pizza. Toen de muziek uitging, bleven we zingen: voor ons een één van de hoogtepunten van de dag.’
De uitdoof (pt. II)
‘Laten we eerlijk zijn, Lorijn en ik houden van speciallekes, maar vooral van het overbrengen van ideeën en creatief zijn. Zo wilden we tijdens “de uitdoof” natuurlijke oranjewijn serveren die perfect samenging met de zonsondergang en die verwijst naar een unieke ervaring en diepgang, maar ook naar onze voorkeur voor witte (Lorijn) en rode (Lore) wijn. We kozen uiteindelijk voor de lichte en sappige oranjewijn Lune à Boire van het Domaine Marc Kreydenweiss in het Franse Andlau. Het verhaal erachter is echter nog leuker als je weet dat Lorijn de wijn ging halen bij Crombé Wines in Kortrijk en er die dag een bommelding was in het centrum, waardoor ie drie uur moest wachten op een vrachtwagen van de leverancier uit de stad. Ik zat intussen gezellig mijn spraytan te doen (lacht).’
Het portret
‘We hadden op voorhand aan onze fotograaf, Laurens Flak, laten weten dat we geen fan zijn van geposeerde foto’s. Eerder wilden we ons gevoel naar elkaar toe en de sfeer van de dag vastleggen. Zo doken we aan het eind van de dag slechts enkele minuten het bos in met een drankje in de hand. We waren een beetje tipsy en hadden even het gevoel alsof de wereld rondom ons niet bestond. Heerlijk, want achteraf zie je op deze set foto’s echt wie we zijn en hoe hard we genoten van dat moment samen. Het was voor ons ook een moment van fierheid over hoe de dag al verlopen was en hoe dankbaar we onze familie en vrienden waren.’
Foto’s: Laurens Flak
Lees ook:
