Ik heb sinds drie maanden een relatie met een fantastisch lieve man. Het was de eerste keer dat ik het aandurfde een relatie te beginnen. Voordien heb ik alle kansen laten liggen. En ik ben vijfentwintig. Mijn vriend is het beste wat me al overkomen is. En toch heb ik van in het begin twijfels. Onlangs had ik fantastische dagen, dan besefte ik dat ik hem heel graag zag en gewoon gelukkig en verliefd kon zijn. Maar ik ben een twijfelaar en nu denk ik dat ik niet bij hem kan blijven. Ik huil omdat ik niet weet hoe zonder hem te leven en omdat ik bang ben dat ik er kapot van zal zijn. Maar dat gepieker en getwijfel van nu kan toch ook niet doorgaan. Ik haat mezelf om die twijfels. Kan het te maken hebben met mijn slechte thuis? Mijn vader had een alcoholprobleem, het huwelijk heeft mijn moeder niet veel geluk gebracht, ik ben zo bang dat het bij mij ook zo zou zijn. Ik heb mijn vriend nog niet over mijn twijfels verteld want met mijn verstand weet ik dat we goed bij elkaar passen en ik wil hem geen pijn doen, hij is gelukkig nu. Ik weet echt niet meer wat te doen!
De ervaringen die je als kind had, laten altijd ergens positieve of negatieve indrukken en sporen na. Thuis kreeg jij niet meteen een voorbeeld van harmonie, rust en liefde tussen je ouders, en wellicht was de band met je vader en/of moeder ook niet altijd even warm en ondersteunend naar jou toe. Logisch dat je dan niet goed weet hoe een toffe relatie in elkaar zit, dat je vreest in hetzelfde schuitje als je moeder terecht te komen en vooral : dat je veel schrik hebt om een warme, liefdevolle partner dichterbij te laten komen. Enerzijds confronteert dit je met het gemis aan liefde uit je kindertijd. En anderzijds, terwijl je van deze warmte en aandacht geniet, voel je dat de ander je ook erg kan kwetsen door je te verlaten. En hierdoor ga je twijfelen. Zo erg zelfs dat je liever zélf de relatie zou stoppen dan achtergelaten te worden. Mensen met bindingsangst verzinnen dan allerlei redenen om de relatie te verbreken, zoals “hij verdient beter” of “ik kan hem toch niets bieden” of “ik heb geen recht op zijn liefde”.
Breng je vriend op de hoogte van je gevoelens : zeg dat je van hem houdt maar dat zijn liefde je in de war brengt omdat je dit niet kent en thuis nooit gezien hebt. Hij mag best weten dat je je hierdoor erg kwetsbaar voelt en dat je hem eigenlijk niet wil verliezen. Pas als jullie hier over praten, kan hij je begrijpen en (nóg) zorgzamer met je omgaan. Brengt deze bindingsangst te veel stress en twijfels mee, ga dan langs bij een hulpverlener. Hier kan je de oorzaken bekijken en aanpakken, zodat je angst voor een intieme relatie vermindert en zodat je eindelijk kan ontvangen waar je recht op hebt : ware liefde ! (http://www.caw.be ofwww.psycholoog.be)
