Romantischer kan het niet : als vrouw ten huwelijk gevraagd worden ! Dat is de droom van vele vrouwen. Maar in jouw situatie zit dat er niet in, daarover is je vriend erg duidelijk. Jouw vriend is overtuigd van zijn keuze voor jou, maar voelt niet die nood om zijn liefde voor jou op papier te formaliseren. En zoals jij het beschrijft, heb jij eigenlijk zelf ook geen zin in een traditioneel huwelijksfeest. Voor jou is het belangrijk dat jullie aan de buitenwereld kunnen laten weten dat jullie samen horen en samen verder door het leven willen. Eigenlijk zoek je naar een soort ritualisering, die jullie relatie bevestigt. Vanuit dit besef kan je je afvragen in welke vorm je dat dan precies wil. Je vriend toont dagdagelijks zijn engagement en betrokkenheid in jullie relatie. Waarom verlang je dat hij dit verzilvert op joúw manier, door een huwelijksaanzoek, terwijl hij het voortdurend op zíjn manier realiseert ? Vraag je vriend hoe hij zijn liefde voor jou wél kan uitdrukken in iets tastbaars, zoals met een zorgvuldig gekozen ring. En laat iets wat jij écht wil, niet zomaar aan je voorbij gaan. Organiseer zélf die onvergetelijke dag met vrienden en familie, op een manier die ook voor je vriend leuk is. Veel succes !
29 July 2009
Bijgewerkt: 20 September 2021
Mijn vriend en ik wonen samen sinds het begin van onze relatie en we zijn gelukkig, we willen samen oud worden. Er is maar één punt waar ik het moeilijk mee heb: hij wil niet met me trouwen, nooit. Hij vindt een huwelijk een administratief circus zonder meerwaarde, hij wil niet in de belangstelling staan en niet poseren. Ik hoef echt geen duur feest of opvliegende tortelduiven, geen melige openingsdans, exclusieve jurk of exotische reis. Wel verlang ik naar een onvergetelijke dag met vrienden en familie, mooie foto’s van ons samen, en die extra bevestiging van onze relatie. Een lievere vriend kan ik me immers niet voorstellen. Maar hij heeft geen oog voor mijn verlangens op dit gebied. Ik wil hem niet ‘overtuigen’, ik wil gevráágd worden, niet bédelen om een huwelijk. Toch kan ik zijn weigering niet verkroppen. Hoe verteer ik deze afwijzing? Hoe negeer ik deze zere teen zonder mijn vriend tot het eind der tijden te verwijten dat hij me tekort doet?