Je vriend proberen overtuigen om de sprong toch te wagen, heeft weinig zin. Als je daar al in slaagt terwijl hij toch nog zijn twijfels heeft, heb je veel kans dat hij op langere termijn afhaakt. Als je hem de tijd en de ruimte geeft om zijn eigen idee te vormen en zijn eigen beslissing te nemen, kun je daar naar de toekomst toe ook veel meer op rekenen. Je vriend heeft geen ervaring met ouderschap en kan zich daar dus moeilijk een realistisch beeld van vormen. Als alleenstaande moeder weet jij uiteraard wel welke impact de zorg en de verantwoordelijkheid voor een kind heeft op je leven. Deel je ervaringen met hem. Stel het niet mooier of makkelijker voor dan het is, maar laat ook niet na om de positieve kanten te belichten. Denk ook na over je eigen verwachtingen. Hoeveel engagement verwacht jij van je vriend tegenover je kind? Wil je dat hij fulltime een vaderrol op zich neemt? Of kun je ermee leven als hij de meeste verantwoordelijkheid bij jou laat en zelf soms wat meer zijn eigen gang gaat? Zou je zelf bereid of in staat zijn om wat vaker een babysit in te schakelen of je kind een weekend bij familie onder te brengen als jullie samen iets willen ondernemen? Probeer voor jezelf een eerlijk en weloverwogen antwoord op die vragen te vinden en deel dat antwoord met je vriend. Hoe meer informatie hij heeft, zowel over wat het betekent om voor een kind te zorgen als over jouw eigen verwachtingen naar een partner toe, hoe beter hij een degelijke beslissing kan nemen. Bepaal wel voor jezelf hoe lang je bereid bent daarop te wachten, voor je zelf de knoop doorhakt en afstand van hem neemt.
