Ik ben 20 jaar en heb een dochtertje van 2. Vorige zomer heb ik mijn zwangerschap laten onderbreken omdat mijn vriend en ik het financieel helemaal niet aankonden. Omdat ik erg lang getwijfeld heb, moest ik uiteindelijk naar Nederland. Het was de ergste dag van mijn hele leven! Ik werd goed opgevangen door de verpleegster maar nog elke dag mis ik ons kindje. Hoe kan ik daar mee leren leven ?
Ook al is abortus wettelijk toegestaan en ook al heb je vrij gekozen voor deze ingreep, toch kan het gebeuren dat je je nadien erg verscheurd voelt door deze beslissing. 10 à 25 % van de vrouwen die een abortus ondergingen, kampen later met een postabortus-syndroom. Soms begint dit kort na de ingreep, maar soms treedt dit onverwacht of pas jaren later op, zoals bij de vermoedelijke geboortedatum, of bij de geboorte van een nieuwe baby of van baby’s van vriendinnen. Na een abortus kan je je opgelucht voelen, maar ook verdrietig, leeg en eenzaam, boos of schuldig. Afscheid nemen van een ongewenste zwangerschap vraagt tijd en tijdens dit rouwproces kan je last hebben van slaap- en eetproblemen, concentratiestoornissen, depressie. Hoe langer je twijfelde over de beslissing, hoe moeilijker het verwerkingsproces. Realiseer je dat de beslissing die je genomen hebt, op dàt moment in je leven de best mogelijke manier van handelen was, gezien de mogelijkheden, kennis en informatie die je toen had. Ook al zou een kindje op dit moment in je leven financieel haalbaar zijn, toén was dat niét zo. Noteer dit ook in een dagboek, zodat je later, wanneer je erg twijfelt aan de juistheid van de beslissing, hiernaar kan teruggrijpen. Zijn gesprekken met je partner of iemand uit de vriendenkring of familie niet voldoende ondersteunend, ga dan langs bij een hulpverlener of zoek via http://www.postabortus.be meer informatie en contact met lotgenoten.
