Ondanks mijn twijfels ben ik drie maanden geleden getrouwd. En van zodra die ring rond mijn vinger zat, ging het fout. Sindsdien leven we naast elkaar. De passie is verdwenen en we gooien ons allebei op ons werk en onze hobby. Via het werk ontmoette ik al een paar leuke mannen. Wanneer ik op zakenreis ben, ga ik sinds kort ook echt op hun avances in. Ik geniet dan van de aandacht, de gesprekken, de knuffels, de vrijpartijen. Terug thuis herval ik in die saaie, geforceerde routine. Niets is veranderd. Ik wil mijn man zeggen dat ik ongelukkig bent, maar voel me schuldig dat dit zo snel na ons huwelijk is en ik wil hem niet kwetsen. Ik weet niet wat ik moet doen.
Zoals je zelf aangeeft, zat het blijkbaar van in het begin niet goed met je overtuiging om te trouwen. Maar door het probleem te ontvluchten of te vermijden los je het niet op. Als je je gevoelens verzwijgt of denkt dat een passioneel avontuur de saaie routine thuis vanzelf zal doen veranderen, dan heb je het helemaal mis ! Integendeel, door er een geheim leven op na te houden ga je gebukt onder de schuldgevoelens, creëer je nog méér afstand tussen jou en je man en verhinder je zowel hem als jezelf om gelukkig te zijn.
De eerste vraag die je jezelf moet stellen, is of je met deze man verder wil en of je de relatie een kans wil geven. En àls je met deze man wil verder gaan, dan moeten jullie weer in elkaar geïnteresseerd geraken in elkaar. Dat betekent : praten, tijd maken voor elkaar en bewust investeren in een aantal gemeenschappelijke activiteiten, eventueel gepland in de agenda. Beslis je echter je huwelijk te stoppen, wees dan zo eerlijk mogelijk tegenover je man en gun hem en jezelf de kans om met iemand anders gelukkig te worden.
