COLUMN: ‘Volwassen zijn is niet langer alles aan je moeder vragen. Je belt haar hoogstens op als je ziek bent en een thermometer wil’

Ik kan een aantal gedragingen bedenken waaraan je merkt dat je volwassen bent. 1. Je vraagt niet meer alles aan je moeder. Je belt haar hoogstens op als je ziek bent en wil dat ze soep en een thermometer komt brengen. Of als er iets gekrompen is in de was en zij het proces moet zien om te keren met haar secret mom powers. Of als je een reis wil boeken en je creditcard weer eens geblokkeerd is omdat je iets kocht in een louche webshop. 2. Je bent zelfzeker genoeg om je niet meer continu met anderen te vergelijken, en belangrijk: je hoeft niemand meer af te kraken om je beter te kunnen voelen. Tenzij je ontdekt dat een collega je een opmerking over je werk heeft gemaild met de baas in cc. Of iemand voor je neus het laatste paar glitterlaarsjes in jouw maat weggrist. Dan verdient die b*tch de doodstraf. Grapje! 3. Je weekend draait om uitrusten en opruimen in plaats van uitputting en alles onderkotsen. De enige reden om überhaupt ooit nog op café te gaan is omdat er iemand jarig is die je al maanden niet meer hebt gezien. Of omdat er snacks zijn. 4. Nu je 's zaterdags belachelijk snel in je nest ligt, ben je 's zondags vroeg genoeg wakker om de Meest Volwassen Activiteit Ooit te ondernemen: je gaat brunchen. Met of zonder Bongobon trek je er op uit met vriendin E. – die je óók al superlang niet gezien hebt, want je bent volwassen en ain't nobody got time for that – om ergens cava te gaan leuten en ondertussen te zagen dat je lief zijn sokken nooit in de wasmand gooit.

Nu je 's zaterdags belachelijk snel in je nest ligt, ben je 's zondags vroeg genoeg wakker om de Meest Volwassen Activiteit Ooit te ondernemen: je gaat brunchen.

En dan is er één puntje waaraan je merkt dat je toch nog niet helemáál volwassen bent: je vergeet te reserveren voor voornoemde brunch. Volledig uitgehongerd fiets je samen met E. door weer en wind op zoek naar een tafeltje voor twee, maar alle brunchspots in de stad blijken al ingepalmd door andere volwassenen met evenveel honger en een betere planning. Terwijl je verlekkerd naar een mandje croissants gaapt door het raam van hip maar overvol adresje 13 op de lijst, voel je de vergelijking opkomen met Jozef en Maria in het kerstverhaal, die geen kamer vinden in de herberg. De rol van baby Jezus wordt hier vertolkt door een avocadotoast, de os en de ezel zijn it-girls die druk hun bord Instagrammen. De Drie Wijzen nemen de vorm aan van een paar alternativo's die in hun pop-upontbijtbar-/-kraakpand plaats voor je maken en geschenken van granola, salade met rode biet en blueberry pancakes serveren. Je valt gulzig aan en zweert dan tegen E. dat jullie de volgende keer gewoon weer op café afspreken. Volwassen of nog niet helemaal volwassen, aan de toog is iedereen welkom.

Deze column verscheen in Flair op 13 december.

Vorige columns van Catherine:

• COLUMN: '"Ben je zenuwachtig?" vroeg ze. "Niet echt", zei ik, "Ik heb tattoos, dus ik kan wel tegen pijn." Not!'
• COLUMN: 'De consensus luidt dat een volle maag zowat het beste is wat er op Tinder te scoren valt'
• COLUMN: 'Speelgoedmuizen, manden, krabpaalconstructies... Na drie dagen is ons appartement net een dierenwinkel'

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.