Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'De tattoo is het ultieme eerbetoon aan mijn kleine zusje. Zo is ze altijd een beetje bij mij.'

Sara (28): ‘Helaas stelden ze op de operatietafel vast dat mijn zusje Laura al overleden was’

Herlinde Matthys
Herlinde Matthys Webjournalist


We zijn bij Flair gek op tattoos. Heel wat van die kunstwerkjes zijn niet enkel mooi, maar hebben ook een speciale betekenis. In TAT Talks vertellen lezeressen welk verhaal er schuilgaat achter hun tatoeage(s). Sara (28) liet een aantal rozen met de letter L zetten om haar overleden zusje Laura te herdenken.



‘Een tweetal jaar na mijn geboorte was mijn mama opnieuw zwanger’ vertelt Sara. ‘Dit keer verwachtte ze een drieling! Twee meisjes en een jongen. Ze lag een tijdje in het ziekenhuis omdat ze vier weken platte rust moest houden. Toen mijn mama 34 weken zwanger was, begonnen plots haar weeën. Er was van in het begin van de zwangerschap beslist om de drieling via een keizersnede ter wereld te laten komen, maar pas uren later werd mijn mama naar de operatiezaal gebracht voor de ingreep. Helaas stelden ze daar vast dat mijn eerstgeboren zusje Laura al overleden was. Voor mijn andere zus en broer scheelde het geen haar of ze waren er ook niet meer... Later bleek uit een autopsie dat Laura nog niet lang overleden was, dus haar dood kon vermeden worden. Dat maakte het nog zwaarder voor mijn ouders.’

Ontroostbaar


Die dag moesten mama en papa eigenlijk blij zijn met de geboorte van hun twee kindjes, maar ze waren overmand door het verdriet om hun derde kindje. Die eerste uren na de geboorte spendeerden ze dan ook zoveel mogelijk tijd met Laura, omdat ze haar opnieuw moesten afgeven om te begraven. Ik was op dat moment nog te jong om volledig te beseffen wat er was gebeurd met mijn zusje. Als kind voel je ergens wel dat er iets mis is, en je ziet dat je ouders ontroostbaar zijn. De dood van Laura had een grote impact op ons gezin, zeker in het begin. Alles was thuis ingericht om drie extra kindjes te ontvangen, en je komt uiteindelijk maar met twee naar huis. Da’s verschrikkelijk.’

Die eerste uren na de geboorte spendeerden mijn ouders zoveel mogelijk tijd met Laura omdat ze haar opnieuw moesten afgeven om haar te begraven.


Nu, 26 jaar later, is het verlies nog niet verwerkt, maar we hebben het wel een plaats kunnen geven. We vragen ons wel nog altijd af hoe dit is kunnen gebeuren. Daarom studeerde ik na het middelbaar voor vroedvrouw. Ik wilde ervoor zorgen dat dit nooit nog zou kunnen gebeuren bij een ander gezin. Ik haalde mijn diploma, maar uiteindelijk ging mijn carrière een andere richting uit.’

‘We praten thuis nog vaak over Laura. Zeker bij grote gebeurtenissen zoals wanneer iemand alleen gaat wonen, trouwt of een kindje krijgt. Dan vragen we ons luidop af hoe het leven van Laura er zou uitgezien hebben. Op wie zou ze het meest lijken? Welk karakter zou ze gehad hebben? Wat zou ze gestudeerd hebben? Bij mijn ouders thuis staat er nog steeds een foto van haar, de enige die we hebben. Op die foto heeft ze een roos in haar handje. Op belangrijke dagen zoals verjaardagen of Kerstmis steken we een kaarsje aan bij haar foto.’

Ultiem eerbetoon


‘Ik speelde al een hele tijd met het idee om een tattoo voor Laura te laten zetten’, aldus Sara. ‘Ik wilde een ontwerp met rozen, omdat ze een roosje vastheeft op de enige foto die we hebben van haar, en de eerste letter van haar naam moest erin verwerkt worden. Vijf jaar geleden maakte een tattoo artist een ontwerp en ik was direct verkocht. De tattoo viel wel wat groter uit dan verwacht. Ik wilde dat de rozen er heel realistisch zouden uitzien en de tatoeëerder raadde me aan om ze niet te klein te zetten zodat ze zeker goed tot hun recht zouden komen. Ik wilde eerst drie rozen, die voor mijn broer, zus en ik zouden staan, de L van Laura in het midden en daar een strikje bij, omdat ze op die ene foto ook een truitje met een strikje aanheeft. Omdat dit een veel te grote tattoo zou worden, liet ik één roos en het strikje vallen. Ik kon dit er eventueel later nog laten bijzetten. Dat is tot op heden nog niet gebeurd, maar zeg nooit nooit.’

Als mensen de betekenis achter mijn tatoeage vragen, dan kan ik over haar vertellen en zo blijft ze toch een beetje verder leven en wordt ze nooit vergeten.


‘Het zetten van de tattoo duurde maar liefst zeven uur! Ik wist ook niet wat ik kon verwachten, want het was mijn allereerste exemplaar. Het deed enorm veel pijn, zeker de bovenste delen die op mijn ribben staan. Ik heb serieus op mijn tanden gebeten. Als ik er nu naar kijk, dan was het afzien het meer dan waard. Het is een prachtige tattoo en het ultieme eerbetoon aan Laura, mijn kleine zusje. Zo is ze altijd een beetje bij mij. Als mensen de betekenis achter mijn tatoeage vragen, dan kan ik over haar vertellen. Zo blijft ze toch een beetje verder leven en wordt ze nooit vergeten.’

Traantje


‘Mij broer en zus zijn gek op de tattoo’, vertelt Sara. ‘We hebben ook een matching tattoo met ons drietjes omdat we een enorm hechte band hebben. Mijn ouders moesten er even aan wennen, vooral omdat de tekening zo groot is, maar ze houden enorm van de symboliek die erachter schuilt. Mijn oma heeft zelfs een traantje gelaten omdat ze de betekenis zo mooi vond. Ikzelf ben nog steeds verliefd op de tattoo. Ik zou het onmiddellijk opnieuw doen!’



Nog meer mooie TAT Talks:


Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '