19 lezeressen zijn blij met de lockdown: ‘Ik hou van die mentale rust’

‘Ik kan niet goed tegen verandering. Daarnaast heb ik sinds mijnnPTSS (posttraumatische stressstoornis, red.) last vannsociale angsten. Deze spelen op wanneer ik in nieuwe (drukke)nomgevingen en situaties terechtkom. Nu met de lockdown kan iknnergens naartoe en heb ik dus ook veel minder last van die socialenangsten en paniekaanvallen. Ik kijk dan ook het meeste op tegen hetnreizen. Voor mij hangt dat samen met regelmatig paniekaanvallennkrijgen in een ander land, maaltijden eten waarvan ik niet weet ofnze 100 % lactosevrij zijn (met risico op alle gevolgen van dien).nVoor mijn PTSS ging ik graag op reis, dus wanneer het reizen weernmag, zal ik mijn angsten opnieuw onder ogen moeten zien. Mijnndichte omgeving weet hoe ik erover denk. Sommigen begrijpen het,nanderen niet en dat is helemaal oké. Begrijp me niet verkeerd. Iknwil ook terug een festival doen, maar voor mij gaat dat gepaard metnangsten. Dat maakt dat ik een lockdown toch anders bekijk dannanderen.’

‘Ik ben blij met het thuiswerk. Het laat me toe om mijn kinderennwat vaker van school te halen en werk/privé meer in te delennvolgens mijn noden. Ik heb een groter gevoel van vrijheid, ondanksnde lockdown. Ik kan me ook veel beter concentreren in mijn homenoffice. Daarnaast ben ik blij dat ik de lockdown kan gebruikennom bepaalde sociale contacten te vermijden, zoals mijn stiefmoeder.nWe doen meer uitstapjes enkel met het gezin. Vroeger voelde iknsteeds de sociale druk om die uitstapjes met anderen te doen. Nunheeft de crisis die sociale druk doen wegvallen. Ik vrees wel datnde sociale druk snel zal terugkeren eens de lockdown voorbij is,ndaaraan kan ik heel moeilijk ontsnappen. Ik geef mijnnstandpunt niet toe aan mijn omgeving, omdat ik het gevoel heb datnhet asociaal overkomt om te zeggen dat de lockdown me wel bevalt.nHet gevoel als een eenzaat te worden gezien, wil ik liever niet.’

‘De combinatie studeren en werken is heel zwaar. Daar bovenopnverwerk ik het verlies van mijn papa. De lockdown was dus meer dannwelkom. In plaats van mentale problemen te veroorzaken, heeftncorona net mentale problemen voorkomen en mij tijd en ruimtengegeven. Ik zou een sociaal leven nooit hebben kunnen combinerennhebben met school, werk en het verwerken van mijn verlies. Ik kijknzeker ook uit naar opnieuw iets te gaan drinken metnvriendinnen. Ik wil alleen niet meer naar de campus of naarnhet werk. Thuis is het gezellig en rustig. Voor meetings ga ikngraag de deur uit, maar permanent van huis weg zijn, hoeft voor mijnecht niet meer. Ik ben geen loner, heb veel vrienden en ganhéél graag uit. Maar ik hou van de rust van het thuiswerken. Mijnncollega’s mogen mij altijd bellen voor een wijntje na de uren, maarnik hoef hen op bureau niet te zien. Ik schaam mij daar nietnover. Iedereen mag weten dat ik een hekel heb aan het verplichtensociaal contact dat komt kijken bij werk en school.’

‘Zeggen dat ik er blij mee ben, is een groot woord. Maar dezenperiode van lockdown heeft me ergens enorme rust gegeven. Ik begonnaan mijn eerste jaar universiteit, deed vrijwilligerswerk, eennstudentenjob en had een relatie. Druk, druk, druk! Dankzij denlockdown heb ik ingezien wat rust met me doet. Zo ben ik uit eennenorm toxische relatie gestapt. Ik heb nu tijd voor mezelf, omnmezelf te ontwikkelen en (terug) te vinden. Daarnaast studeer ik ennzijn die contacten ook aan het verwateren door de huidige toestand.nIk spreek met verschillende goede vrienden een op een af metnafstand en een mondmasker. Maar ik weet niet zo goed of iknmomenteel erg veel aan die versoepelingen zou hebben. Het bestenvooruitzicht is dat mijn leven niet meer on hold staat.nDat ik nieuwe mensen kan ontmoeten en in de toekomst terug eennrelatie met iemand kan aanknopen. Dat geeft me hoop. Ik kijknhet meest op tegen de vergroting van de bubbels. Ik heb altijdnvriendengroepjes van drie man, dus heb niet echt de behoefte om metnacht persoenen tegelijk af te spreken. Ik heb trouwens het gevoelndat veel van mijn vrienden, en ook mijn ouders, er hetzelfde overndenken.’

‘Ik ben blij dat ik nu fulltime voor mijn baby kan zorgen. Als iknterug moet gaan werken, ga ik enorm veel missen zoals hem in bednstoppen en dergelijke. Het klinkt misschien belachelijk, maar alsnje als nieuwe mama bijna een jaar thuis bent met je kleintje zijnndie aanpassingen van terug te gaan werken toch wel een grote stapnin mijn ogen.’

‘In het begin vond ik deze lockdown echt erg en vooral aanpassen,nzeker omdat ik nog jong ben en graag uitga, afspreek metnvrienden... Maar nu corona al een jaar bezig is en we al lang inneen lockdown zitten of moeten omgaan met (strenge) maatregelen, bennik dit leven ondertussen gewoon. Ik heb heel veel tijd voor mezelfnheb, kan dingen doen waar ik eerder geen tijd voor had en ik hebnvooral het gevoel dat ik geen of weinig verplichtingen heb. Nu zeneventueel willen versoepelen, zit ik met een heel dubbel gevoel. Iknben langs de ene kant heel blij, maar langs de andere kant maaktnhet mij ook wat bang. Ik ga terug het gevoel hebben dat ik mensennmoet zien, moet uitgaan, moet afspreken... Het is fijn dat er zakennzijn die terug gaan mogen en we dus meer vrijheid hebben, maarnlangs de andere kant ben ik blij met mijn kleinenbubbel. Vooral de vrijheid om meer mensen te mogen zien,nwringt bij mij. Je bent dan precies verplicht om bijvoorbeeld achtnof meer mensen te moeten zien als de bubbel naar dat aantal zoungaan. Ik heb het gevoel dat de regels je op die manier tot dingennverplichten omdat je raar bent als je iets niet doet. Ik hebngeen probleem om hierover open te zijn met goede vrienden, familienen collega’s. Door hierover te praten merk ik eigenlijk hoeveelnmensen het eens zijn met mij, ongeacht hun leeftijd.’

‘Tijdens de lockdown zwanger zijn en een kindje krijgen, was zalig!nIn alle rust van die bolle buik kunnen genieten en een pasgeborennbaby die mijn partner en ik helemaal voor ons alleen hadden in hetnziekenhuis. De borstvoeding kon rustig op gang komen en geen stressnover bezoek dat binnen een paar minuten aan je bed staat. Ik kannhet alle aanstaande mama’s en papa’s alleen maar aanraden. Nu zijnnwe een paar maanden verder en dankzij die lockdown hebben we dusnveel meer qualitytime met onze dochter kunnen doorbrengen, wat ooknvoor haar voor de nodige rust heeft gezorgd. De dagen dat iknthuiswerk, ben ik doorgaans ook veel rustiger. Niet de gewonenochtendrush en daar kunnen wij ook van genieten. Enkelenfamilieleden en vrienden kennen mijn standpunt. Niet iedereen isneven begripvol. Ik heb een oma in het rusthuis en voor haar juichnik de versoepelingen alleen maar toe, maar voor ons coconnetje magnhet gerust nog een paar maanden blijven zoals het is.’

‘Ik vind het heerlijk om elke dag thuis te werken met mijn man.nVoor corona kwam hij pas rond 21u thuis en moest ik de boodschappennen het eten altijd op mij nemen. Nu zijn de taken verdeeld ennkunnen we meer van mekaar genieten en ‘s middags gaan we somsnwandelen. Daarnaast zijn we ook aan het bouwen en is het bestnhandiger om geld te sparen als we toch niet op vakantie/restaurantnkunnen. Als ik terug naar kantoor moet, ga ik mijn man echtnverschrikkelijk hard missen. Ik durf dat zeker toegeven. Mijnnvriendinnen denken er net hetzelfde over.’

‘Nu dat de lessen bijna allemaal online zijn, hoef ik niet naar dencampus. Dit vind ik zalig omdat ik zo tijd bespaar. Ik kijk er dannook tegenop dat scholen weer meer contactonderwijs zullen geven.nDaarnaast ben ik veel minder gestresseerd omdat ik niet elke avondnmet vriendinnen weg “moet”. Ik durf mijn standpunt toegeven, maarnhet hangt ervan af tegen welke vrienden ik dit zeg omdat ik weetndat sommige mensen het best wel moeilijk hebben in deze periode.’

‘Als introvert persoon kan het soms heel vermoeiend zijn om deel tennemen aan sociale activiteiten. Zeker aangezien ik binnen mijn jobnal dagelijks met mensen werk. Op het einde van de dag is mijnnbatterij helemaal leeg waardoor ik meer verlang naar mijn zetel dannnaar een terrasje of een avondje uit. Lange tijd voelde ik menhierdoor een outsider en was ik bang om als asociaal ofnsaai gezien te worden. Sinds de lockdown is een groot deel van dezendruk weggevallen en heb ik het gevoel dat ik mezelf kan zijn,nzonder me te moeten verantwoorden waarom ik niet op dat ene feestjenwas. Ik ben niet per se tegen eventuele versoepelingen. Welnmaak ik me wat zorgen dat het allemaal te snel zal gaan. Ik hoopndat mensen hun gezond verstand blijven gebruiken, ook als de horecanterug opengaat. Aan mijn dichtste familie en vrienden durf ikngerust toe te geven dat ik de lockdown nog zo erg niet vind. Zijnkennen en accepteren mij voor de rustige en introverte persoon dienik ben. Dit gevoel heb ik niet bij mensen die mij minder goednkennen. Ik merk nog te vaak dat een sociaal, druk en volgeboektnleven als normaal wordt beschouwd en mensen vreemd kijken wanneernje zegt dat je het weekend alleen voor de tv zal doorbrengen.’

‘Mijn verloofde en ik hebben eindelijk rust gevonden tijdens denlockdown. Ieder weekend was voor de lockdown volgepropt met eennbezoekje aan x of y. Ons huishouden moest eraan geloven, allesnmoest snel gaan. Terwijl we nu eindelijk van onze weekendsngenieten. We kunnen eindelijk op een zondag niks doen zonder onsnschuldig te voelen omdat we persoon x al eventjes niet meer geziennhebben. We missen onze familie wel, begrijp ons nietnverkeerd. Mijn collega’s weten hoe ik me voel, zij staannmomenteel het dichtst bij mij. Bij mijn familie en vrienden hebbennwe het al eens subtiel laten vallen, maar ze begrijpen het nietngoed.’

‘Het doet deugd dat ik gewoon thuis in mijn joggingbroek de les kannvolgen. Normaal als ik naar de campus moet, ben ik ook vijfnuur weg voor een les van maar twee uur. Ik kan meer doen met mijnntijd nu ik niet telkens naar de campus moet pendelen. De meestenlessen worden nu ook opgenomen waardoor ik ze opnieuw of later kannbekijken als het nodig is. Ik kijk dus vooral op tegen de maatregelnom weer les te hebben op de campus. Tuurlijk mis ik ook het sociaalncontact met mijn medestudenten en wil ik ook supergraag mijnngrootouders knuffelen, maar als het afhangt van de lessen, mag denlockdown nog duren tot ik afgestudeerd ben. Ik vind het ooknhelemaal niet veilig, sommige plaatsen/winkels zijn overbevolkt ofnhebben geen/weinig duidelijke maatregelen... Ik geef ook leiding innde Chiro aan de oudere leden. Ik vind het heel moeilijk om dat tendoen, wetende dat mijn leden volop in de week afspreken met jan ennalleman en niet allemaal rekening lijken te houden met dencoronamaatregelen. Ik heb het op de Chiro nog nooit onder stoelennof banken gestoken dat ik het onveilig vind om leiding te geven,nzowel voor de oudere als de jongere groepen. Ik heb al vaakngevochten voor mijn mening daar, maar ook bij vrienden,nfamilieleden, school...’

‘Ik ben zelf enorm bang om corona te krijgen en voornamelijk danndoor te geven aan mensen die ik liefheb. Met die gedachte zou iknniet kunnen leven. Ik heb zelf ook smetvrees en was gelukkigntijdens de eerste lockdown toen het rustig was op straat en jenletterlijk niks mocht doen. Ik erger mij echt mateloos aan denmensen die de maatregelen niet volgen en vind het vreselijk dat hetnprecies een trend is om tegen de lockdown en maatregelen te zijnnterwijl ik sta te roepen om verstrengingen. Ik vind het zalig datner nu geen sociale verplichtingen zijn. Versta mij niet verkeerd:nik ben een heel sociaal persoon, maar ik kan er niet tegen dat denmeeste mensen zo egoïstisch en zo rotverwend zijn dat ze niksnkunnen laten. Het zou net een les kunnen zijn voor de mensheid,nmaar dat zien ze niet... Tegen mijn gezin en vrienden durf iknmijn mening te uiten en mag dat ook, zij respecteren dit. Voor denrest word je overal uitgelachen als je de maatregelen opvolgt. Hetnis echt verschrikkelijk...’

‘Ik hou van de mentale rust die de lockdown schenkt. De restrictiesnzorgen er voor dat je geen last van FOMO kan hebben. Ondanks datnhet de vrijheid beperkt, vergroot het ergens ook de keuzevrijheid:nwaar heb ik nu zin in om te doen? Geen sociale verplichtingen, geenndrang om grootse dingen te moeten doen, geen overvolle agenda... Ikndurf zeker voor mijn mening hierover uit te komen. Af en toe wordtndat met onbegrip onthaald, maar veelal krijgen mijn bedenkingenntoch bijval.’