Superfake: het nieuwe (en dure) nep

Oké, wij hebben momenteel ook geen 2.000 euro aan fondsen beschikbaar voor een echte 2.55, Chanels meest iconische handtas. Maar om dan een vierde van die prijs uit te geven voor een "goede" namaakversie? No thanks.

Toch zijn er steeds meer would-be fashionista's die hun geld investeren in de schone schijn van superfakes. Een superfake is geen gewone designerkopie, maar een nepaccessoire dat zo overtuigend is dat zelfs kenners met moeite kunnen vertellen of het the real deal is.

Kon je vroeger van mijlenver spotten dat frenemy nr. 1 haar Louis Vuitton op de markt in Turkije scoorde, dan wordt het nu een stuk minder eenvoudig. In het geval van een superfake kom je pas te weten hoe de vork in de steel zit als je de tas vanbinnen en vanbuiten bestudeert. En voor dat soort frauduleus vakmanschap hebben bepaalde vrouwen blijkbaar grof geld over. 

Journaliste van het Amerikaanse ABC Bianna Golodryga ging in New York undercover op zoek naar een superfake en ontdekte een verborgen clandestien circuit. Pas nadat ze andere, goedkope neptassen had geweigerd kreeg ze de topstukken van onder de toonbank te zien: exacte replica's van de allerduurste handtassen die 20 procent tot een vierde van de echte prijs kosten. Na zwaar afdingen kon ze een superfake 2.55 (de echte zie je op de foto) op de kop tikken voor 340 euro.

Dromen van een Chanel doen we allemaal, maar tot de dag komt dat je genoeg geld gespaard hebt (lees: een half jaar op toast met pesto overleefd hebt) koop je toch gewoon een exemplaar van 20 euro bij H&M?