Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Zindzi Tillot Owusu

'Als mensen dingen van je vragen die je niet begrijpt, is het inderdaad soms moeilijk om zomaar te veranderen. Dus ik wil vragen om elkaar proberen te begrijpen.'

Zindzi (23) van Belgian Youth Against Racism: ‘Hoe vaak heb ik gezwegen? Hoe vaak zwijg ik nog?’

De redactie

In onze reeks #Megafoon bieden we relevante stemmen een megafoon aan. We geven met andere woorden ons bereik even weg aan wie iets waardevols te zeggen heeft en daarmee blikken kan doen verruimen. Deze week: Zindzi Tillot Owusu (23) van BYAR (Belgian Youth Against Racism).

Stilte brengt ons nergens


De laatste dagen raakte ik in een verzameling essays van Audre Lorde verzonken. Lorde was een zwarte, lesbische feministe die leefde van 1934 tot 1992. Haar hele leven lang heeft ze zich ingezet voor vrouwenrechten en de civil rights movement (burgerrechtenbeweging). Wanneer ik haar lees, komen verschillende passages sterk bij me binnen, vooral die over stilte. Ze schrijft dat ze – wanneer ze een tumor bij haar ontdekten – nadacht over haar leven en de dingen waar ze spijt van had. Bovenaan die lijst stonden haar stiltes, woorden van verzet die ze uit angst voor bejegening voor zich hield. De passage greep me naar de keel. Hoe vaak heb ik gezwegen? Hoe vaak zwijg ik nog? Er is veel onrecht in onze wereld, dat spreekt jammer genoeg voor zich. En als individu kan ik die onrechtvaardigheden niet eigenhandig de wereld uit helpen. Maar – zo zegt Lorde – ik kan spreken, ik heb mijn stem. Die stem wil ik gaan gebruiken.

Ik wil mij uitspreken tegen de Leopoldstandbeelden, tegen het verdoken racisme in België, tegen de regering en hoe zij weigert de juiste moties in gang te zetten om het leven van minderheden in onze samenleving te verbeteren, aan gelijkheid te werken.

Wij vragen om na te denken over wat voor symbolen wij als samenleving in het straatbeeld tentoon willen stellen.


Misschien betekent zo’n standbeeld voor sommigen niet veel, maar het stuurt een signaal. Dat signaal wordt versterkt door de reactie van mijn witte medemens wanneer ze de ontevredenheid van de Congolese gemeenschap afwimpelen als ‘overdreven’. ”t Is toch maar een standbeeld’, hoor je dan. ‘We gaan de geschiedenis toch niet uitwissen.’ En dat vragen wij ook niet. Wij vragen om na te denken over wat voor symbolen wij als samenleving in het straatbeeld tentoon willen stellen. Als we de bloederige geschiedenis van België in Congo echt willen onthouden, zou het een veel beter idee zijn ze op te nemen in onze schoolboeken. Er staan geen standbeelden van Adolf Hitler meer in Duitsland, nochtans zijn we hem en de Tweede Wereldoorlog allesbehalve vergeten, toch?

Zindzi Tillot Owusu
© Zindzi Tillot Owusu

Als mensen dingen van je vragen die je niet begrijpt, is het inderdaad soms moeilijk om zomaar te veranderen. Dus ik wil vragen om elkaar proberen te begrijpen.

Als een van m’n huisgenoten aangeeft zich gekwetst te voelen door iets wat ik doe, of zegt zich te storen aan bepaalde van mijn gewoontes, probeer ik te begrijpen waarom. Als dat begrijpen moeilijk gaat, zoeken we samen naar een oplossing. Daarvoor moet ik mijn eigenheid natuurlijk niet opgeven, maar uiteindelijk is het toch voor allebei fijner samenwonen als ik een kleine toegeving doe, niet? En dat is wederzijds.

Wij vragen niet veel, ook al lijkt dat voor sommigen misschien wel zo. Wat wij willen is ook ten volle genieten van ons Belg-zijn, wij willen ons gehoord en gerespecteerd voelen, meer niet. En dat kán allemaal als we samenwerken en de dialoog aangaan. Ik wil iedereen oproepen Lorde’s voorbeeld te volgen en te spreken.

Tegen ongelijkheid en met elkaar.

Met dat doel voor ogen, eindig ik dit stukje met een open vraag: Van welke vergeten Congolese en Belgische helden zouden we standbeelden kunnen plaatsen op de plekken waar die van Leopold II nu staan?

Daarover samen nadenken is alvast één stap richting open dialoog.

Zindzi Tillot Owusu is 23 jaar oud, geboren en getogen in Antwerpen en studente Japanologie in Gent. Ze is trots lid van BYAR (Belgian Youth Against Racism), een organisatie, opgericht door jongeren, die opkomt voor gelijke rechten voor alle minderheden. BYAR strijdt met andere woorden niet alleen tegen racisme, maar tegen alle vormen van discriminatie. Daarbuiten leest en schrijft Zindzi graag (vooral gedichten) en houdt ze van mode, muziek en film. Via haar Instagram- en Twitteraccount wil ze zich sociaal engageren en bijleren over maatschappelijke issues.

https://www.instagram.com/p/CBHMc1nnJbl/

Wil je reageren? Voel je je geroepen om ook je mening te laten horen? Stuur je opinie of open brief dan naar megafoon@flair.be !

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '