Redactrice Jolien doet mee aan Mei Plasticvrij (week 2).
COLUMN: ‘Ik zei ja zonder te beseffen dat mijn huwelijksaanzoek er eentje met heel veel plastic zou worden’
Afgelopen weekend vroeg mijn lief mij ten huwelijk, en dat gooide heel wat roet in mijn goede voornemens. Yup, ik heb valsgespeeld tijdens de tweede week van Mei Plasticvrij en voel me daar enorm schuldig over.
Ik ben echt geen stoefer. Het is dan ook geen understatement als ik zeg dat ik de afgelopen week echt goed bezig was, met de nadruk op ‘was’. Ik zei ja zonder te beseffen dat mijn huwelijksaanzoek er eentje met heel veel plastic zou worden.
Op de dag zelf werd ik verrast met een bos bloemen in plastic. Het zakje waarin hij de ring verstopte? Van plastic. De schattige potjes choco, speculaaspasta en confituur in het hotel? Weer een lading plastic. De chips, nootjes en olijven die mijn mama kocht om het goede nieuws te vieren? Uiteraard ook in plastic!
Mijn best doen is waarschijnlijk niet goed genoeg, dat besef ik zelf ook wel.
Ik heb een paar keer heel hard willen vloeken. Konden ze nu echt geen rekening houden met mij? Mijn job hangt hier wel va naf, begrijpen ze dat dan niet? Hallo, waar is die morele steun? Moet je nu echt met die mini-Magnums voor mijn neus komen zwieren?
Maar ik was verplicht om me kalm te houden, want welke vrouw gaat nu moeilijk doen op de dag van haar huwelijksaanzoek? Wel, ik! Ik probeer nu al drie dagen lang mijn geweten te sussen, maar ergens diep vanbinnen knaagt een heel groot schuldgevoel aan mij.
Wie had gedacht dat ik, de ijsprinses, geraakt kon worden door een beetje plasticverbruik? Ik durf bijna te zeggen dat ik er emotioneler van word dan van mijn huwelijksaanzoek – met de nadruk op ‘bijna’, want de bange oogjes en stresspollekes van mijn lief waren dat beetje plastic wel meer dan waard.
Hallo, waar is die morele steun?
Ik doe echt mijn best. En oké, mijn best doen is waarschijnlijk niet goed genoeg, dat besef ik – met mijn gigantisch groot schuldgevoel – ondertussen ook wel. Maar nee zeggen tegen mijn lief, mijn beste vriend én de man van mijn dromen? Dat kon ik gewoonweg niet over mijn hart krijgen. En eerlijk? Dat potje choco in het hotel ook niet.
Of ik er nu de brui aan geef? No way! Alles gebeurt met vallen en opstaan, en in mijn geval eerder met vallen, want ik ben nogal onhandig. Ik doe gewoon verder zoals ik bezig was: goed. En daar ben ik – ondanks dat potje choco – heel fier op.
Meer Mei Plasticvrij:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
