COLUMN: ‘Het Schema heerst en ik ben slechts de slaaf van mijn slechte planning’

Ooit was mijn agenda bezaaid met kleurrijke stickers van Hello Kitty en My Little Pony. Voor je denkt dat ik als kleuter al drukke plannen had: dat was op de unief. Daarvoor was mijn agenda beplakt met slecht geprinte foto’s van Ryan Reynolds en Jesse Bradford – ‘Bring It On’ is een meesterwerk.

Vandaag is er weinig tot niks fun aan mijn agenda. Hij staat op mijn telefoon samen met de rest van mijn leven en herinnert me er middels allerlei meldingen dagelijks aan hoe druk dat leven is. Terwijl ik vroeger meer plaatjes plakte dan afspraken noteerde, staat er nu onder elke dag van de maand een bedroevend grijs bolletje afgebeeld: het symbool voor een meeting, deadline of feestdag waarop ik sowieso moet werken. Nergens een hottie uit de noughties te bespeuren.

Het Schema dicteert dat ik een interview, redactiebezoek en etentje heb op drie verschillende plaatsen in Vlaanderen en het Brussels Gewest.

Gelukkig zijn er ook nog plezierige agendapunten. Concerten, reisjes, perstrips en feestjes. Alleen dreigen ze verloren te gaan in de georganiseerde chaos die Het Schema heet. Het Schema is allesomvattend. Het plant elk moment van ochtend tot avond in en bepaalt mijn doen en laten. Je zou kunnen opperen dat ik het zelf opstel en dus meester ben, maar niets is minder waar. Het Schema heerst en ik ben slechts de slaaf van mijn slechte planning.

Zo kom ik willens nillens altijd te laat. Het Schema dicteert namelijk dat ik een interview, redactiebezoek en etentje heb op drie verschillende plaatsen in Vlaanderen en het Brussels Gewest. Een onschuldige vertraging in de voormiddag gist in een vat van file en tijdsdruk tot ik het aperitief mis. Zelfs in het weekend speelt Het Schema me parten. Niet zelden propt het te veel in te korte tijd en raak ik dus overboekter dan een lijnvlucht.

Eerst naar de kapper en het waxsalon – groot onderhoud noemen ze dat – gevolgd door een diner met familie, drankjes onderweg en dan snel even dansen. De volgende dag brunchen met vrienden én iets leuks doen met mijn lief. Die laatste weigert steeds vaker mee te stappen in mijn ratrace. Ik kan hem geen ongelijk geven. De Heilige Drukheid maakt het leven een hel.

Wanneer een vriendin onverwacht afzegt en ik de avond voor mezelf heb, zou ik volgens de memes blij moeten zijn. In werkelijkheid slaat de verveling toe en val ik in een zwart gat dat geen sheet mask of serie kan opvullen. Dus klik ik de kalender open en kleur grijze bolletjes tot het beter gaat. Met nieuwe afspraken vecht ik tegen de leegheid van het bestaan. Ik plan dus ik ben. Wie redt mij met een stickervel?