De film vertelt het waargebeurde verhaal van juriste Ruth Bader Ginsburg, die in een door mannen gedomineerde wereld haar weg naar het Amerikaans Hooggerechtshof heeft bevochten.
REVIEW: ‘Het enige wat me stoort aan ““On the Basis of Sex””, zijn de lachende mannen in de zaal’
Bizar veel boegeroep in de richting van ‘On the Basis of Sex’. Niet helemaal terecht, aldus mijn bescheiden mening. Clichématige genderpolariserende scènes zijn er inderdaad, zoals de kritiek merendeels luidt. Maar zijn die vele clichés niet net het probleem van onze samenleving, eerder dan dat van de film?
‘On the Basis of Sex’ is een biografische film die genderongelijkheid in de jaren 70 in beeld brengt. Het is in de eerste plaats lichtelijk pijnlijk om tijdens de film te beseffen dat er veel scènes bijna 50 jaar later nog steeds herkenbaar zijn. Wat nóg pijnlijker is, is dat heel wat recensies spreken over de ‘te clichématige’ keuze van scènes. Is dat niet net het probleem? Dat we zo’n onrechtmatige voorvallen in 2019 simpelweg te normaal vinden en het niet eens de moeite vinden om zo’n dingen nog verfilmd te zien?
Het verhaal
‘On the Basis of Sex’ vertelt het waargebeurde en inspirerende verhaal van juriste Ruth Bader Ginsburg, die in een door mannen gedomineerde wereld haar weg naar het Amerikaans Hooggerechtshof heeft bevochten. In de film staat Ruth (Felicity Jones) in 1971 aan het begin van haar carrière en worstelt ze met genderdiscriminatie. Samen met haar man Martin Ginsburg (Armie Hammer) stuit ze op een zaak die haar carrière en het rechtssysteem voorgoed zou kunnen veranderen. Met de onvoorwaardelijke steun van haar gezin probeert ze de zaak in hoger beroep te winnen om een eeuw aan seksisme te veranderen.
Misschien is ‘On the Basis of Sex’ gewoon een vrouwenfilm, maar dan in de meest positieve zin van het woord.
Een vrouwenfilm?
Felicity Jones zet een prachtige Ruth neer. Met haar kleine gedaante speelt ze een krachtige vrouw die knokt voor haar doel. Het is bovendien hartverwarmend om te zien hoe Martin ‘zijn’ Ruth steunt en in haar evenwaardige capaciteiten gelooft. De film zorgde bij mij voor heel wat kippenvelmomentjes, maar dat geldt duidelijk niet voor iedereen. Waar ik de schoonheid van een andere vrouw die voor haar eigen rechten opkomt en vecht voor de rechten van elke vrouw, als iets heldhaftigs zie en zelfs enige trots voel, denken heel wat toeschouwers er duidelijk anders over. ‘Te braaf’, luiden de kritieken. Het doet me vrezen dat je een vrouw moet zijn om de film te appreciëren. Misschien is ‘On the Basis of Sex’ gewoon een vrouwenfilm, maar dan in de meest positieve zin van het woord.
Wat me enorm stoorde tijdens het bekijken van ‘On the Basis of Sex’, was niet zozeer een element uit de film zelf, maar de ongepast bulderlachende (overwegend mannelijke) journalisten die zich rondom mij bevonden. Waar ik voornamelijk het schrijnende in de verfilmde situaties zie, zien zij blijkbaar de hilariteit van de (niet al te) historische genderongelijkheid in. Ik voel een steek van onrecht wanneer een man in een machtspositie tijdens een sollicitatiegesprek naar de borsten van de hoofdrolspeelster loert. Maar de andere journalisten lijken er heel wat leut aan te beleven. Omdat het een cliché is? Onrustwekkend. De film deed me hopen dat we nu al kilometers verder staan op vlak van gendergelijkheid. De mannen rondom mij doen me begrijpen dat we er nog lang niet zijn.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
‘On the Basis of Sex’ verschijnt bij ons vanaf woensdag 6 maart in de zalen.
Meer film:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
