Matteo Simoni: ‘Dankzij Loredana geloof ik nu harder in de liefde dan ooit tevoren’

2019 wordt een gewichtig jaar voor Matteo Simoni (31). Niet alleen zal hij in heel wat binnen- en buitenlandse producties acteren, hij bracht dit jaar ook zijn eerste eigen film uit. Samen met zijn beste vrienden en collega-acteurs Ruth Beeckmans en Bruno Vanden Broecke zet hij met ‘Trio’ zijn eerste voorzichtige stappen in de regiewereld. En dan heeft hij ook nog een vriendin om tussendoor te koesteren...

Matteo, 2019 wordt een belachelijk druk jaar voor jou. Wat staat er allemaal op de planning?

‘In juni zijn we gestart met de opnames van het tweede seizoen van “Callboys”, en die lopen nu nog volop. Ik speel binnenkort ook in een Belgisch-Finse productie. Het wordt de eerste keer dat ik in het Engels acteer met een compleet onbekende ploeg, heel spannend. Tegen de zomer speel ik een wielrenner in een internationale lm en in het najaar kruip ik in de huid van Dennis Black Magic in Zillion. Momenteel speelt “Trio” in de zalen. Dat vind ik nog het allerspannendst. Ik denk dat het lang geleden is dat ik nog zo veel heb gedaan als dit jaar, maar dat vind ik net leuk. Ik sta echt graag op een set. Ik heb een uitlaatklep nodig. Als ik te lang thuiszit, begin ik dingen te regelen omdat ik ergens mijn energie kwijt moet. Als ik kan filmen of spelen, ben ik rustiger. Dan ben ik ook liever tegen de mensen (lacht).’

Je ontving vorig jaar de Shooting Star-trofee op het filmfestival in Berlijn. Ervaar je nu een druk op je schouders? Matthias Schoenaerts ontving die trofee vijftien jaar geleden ook...

‘De auditie voor die Belgisch-Finse productie is daaruit voortgekomen, maar verder heb ik heel snel beseft dat Matthias’ parcours écht uitzonderlijk is. Je moet de juiste mensen en het juiste scenario op het juiste moment tegenkomen. Je moet er uiteraard ook heel hard voor werken. Zo’n carrière krijg je niet in de schoot geworpen.’

Je zal binnenkort ook de beruchte Dennis Black Magic vertolken. Heb je je al verdiept in de pornowereld voor je rol in ‘Zillion’?

‘Die film is een waanzinnig project van Robin Pront, een heel goeie vriend van mij. Al vier jaar lang zoek ik voor die rol dingen op over Dennis Black Magic. Zillion zal gaan over Dennis’ glorieperiode als pornoregisseur, niet over zijn teloorgang.We zijn hem ondertussen al vijf keer gaan bezoeken in de gevangenis (Dennis zit momenteel in de cel voor zedenfeiten met minderjarigen, red.). Tijdens de opnames van “Patser” was Dennis even vrij. Toen stond hij heel vaak plots op de set. Net voor de opnames van “Zillion” dit najaar zal hij écht weer vrij zijn.’

Je in enkele maanden van spierbundel Devon in ‘Callboys’ tot schriele Dennis omtoveren, dat wordt een pittige metamorfose.

‘Als ik Dennis waarachtig wil neerzetten, moet ik tegen dit najaar inderdaad enorm veel vermageren en een ingevallen gezicht krijgen. Het is niet makkelijk en al helemaal niet gezond om zo af te vallen, maar ik wil het wel echt doen. Er zal gelukkig wel wat tijd tussen die opnames zitten. De draaidagen van “Callboys” zitten er al op in mei. Tegen het najaar zal het wel lukken.’

Al die projecten... Mag ik zo onbeleefd zijn om te vragen of je soms bang bent dat mensen je beu zullen worden?

‘Vroeger, toen mijn carrière pas begon, was ik daar wel bang voor, maar nu ben ik bewust bezig met de juiste keuzes te maken voor mezelf. Soms verdwijn ik ook gewoon van televisie, zoals in het afgelopen jaar. Al die projecten worden ook niet allemaal samen gereleaset. Bovendien zijn mijn rollen enorm gevarieerd. Ik vind het belangrijk dat de rol die ik speel, haaks staat op het vorige dat ik gedaan heb. Zo blijft het spannend en zo word ik weer onzeker. Da’s wat ik nodig heb. Als je eerst “Marina” ziet, dan “Patser” en dan “Trio”... Die afwisseling vind ik superleuk. Dat hoop ik nog m’n hele leven te doen.’

Over spannend gesproken... Je hebt samen met Bruno Vanden Broecke en Ruth Beeckmans jullie eigen productiehuis Brutteo opgericht en jullie eerste film ‘Trio’ gereleaset.

‘We hebben ook heel lang nagedacht over die naam (lacht). Da’s echt begonnen als een mop: “Zullen we Brutteo nemen, naar Bruno, Ruth en Matteo? Lachen!” En voor we het wisten, zeiden we: “Dat klinkt eigenlijk wel goed, dat blijft hangen.” Toen heeft mijn broer een logo ontworpen (toont logo triomfantelijk). In die B zit ook een 3. Goed, hè?’

Daar is over nagedacht!

‘Inderdaad (lacht)! Ik ben echt blij met dat logo. Wanneer we dat zien staan, vinden we het altijd gek: “Kijk: a Brutteo production” (lacht). Ik moet er zelf nog om lachen. Ik ben zo benieuwd naar wat dat gaat geven... Het was een totaal andere manier van werken. Normaal gezien zet ik me ’s ochtends om 8 uur neer in de make-up. Ik ga naar de catering, neem een koffiekoek en wacht tot ze zeggen: “Matteo, je moet naar de set.” Nu was het: “Oh ja, we moeten de koffiekoeken zelf kopen.” We moesten zelf zien dat alles draaide. Dat was wel heftiger dan ik dacht. We hadden een basisteam met een geluidsman, een cameraman, een lichtman en iemand die onze make-up deed. Meer niet. We hadden nooit gedacht dat “Trio” echt zou uitkomen. We deden het voor onszelf, om die dvd vervolgens op een schap te zetten voor onze kinderen later. Dat het zo’n vaart zou nemen, wisten we niet. Nu ben ik zo trots dat iedereen hem mag zien, maar ik wil me zeker niet als regisseur profileren.’

‘Trio’ is iets helemaal anders dan ‘Safety First’, waarin jullie ook met z’n drieën te zien zijn. Ben je bang dat trouwe fans iets anders gaan verwachten van de film?

‘Klopt! We hopen eigenlijk onze “Safety First”-fans naar de zaal te lokken. Ze gaan misschien niet zien wat ze verwachtten. Ze zullen iets gelaagders maar toch toegankelijks zien. Tot hiertoe waren de reacties van het publiek al enorm warm. “Trio” is heel menselijk. De film is gegroeid uit een voorstelling die Ruth, Bruno en ik 60 keer gespeeld hebben. Toen dachten we: shit, dat mag hier niet stoppen. “Laten we dat verfilmen”, zeiden we. Maar dat was eerder bluffen naar elkaar toe. We hebben uiteindelijk twee weken in onze agenda geblokkeerd. Iemand regelde een cameraman, iemand een geluidsman... We deden dat echt met de ingesteldheid van een band die voor het eerst een cd’tje zou opnemen. We regisseerden elkaar een beetje, maar het schrijven, de repetities en de lezingen die je normaal gezien doet, waren natuurlijk al gebeurd.’

We hadden nooit gedacht dat ‘Trio’ echt zou uitkomen. We deden het voor onszelf, om die dvd vervolgens op een schap te zetten voor onze kinderen later.

‘We hebben wel de theatraliteit uit het toneelscenario gehaald en hebben de menselijkheid uitvergroot. Het is grappig hoe dezelfde tekst voor de camera een andere emotionele lading krijgt. Je bent kwetsbaarder wanneer er een camera en goed licht op je staan. De ploeg die kwam opnemen, schrok van wat we al konden. Doorgaans ben je voor een scène van anderhalve minuut een uur bezig. Nu zaten de scènes meteen al vrij goed. Ze werden telkens in één shot gemaakt en zowel de film als het verhaal speelt zich af in 90 minuten. Dat vind ik ook zo tof. Het verhaal gaat over twee broers en een prostituee, en die verhaallijn triggert mensen. Voor je het weet, zit je in dat verhaal en wil je weten of er een trio komt of niet (lacht).’

Het moet toch fantastisch zijn om zoiets te kunnen maken met goeie vrienden... 

‘(onderbreekt) Wij zijn béste vrienden. En dat is inderdaad super. “Callboys” en “Safety First” voelen niet aan als werken, en dit project nog minder. We hebben nu al ideeën om in de toekomst nog dingen te maken. We hebben zelfs al een periode vastgelegd. Er is een toon die we interessant vinden, en daar gaan we nog iets mee doen. Het wordt menselijke, warme human interest. Kwetsbaar maar ook geestig.’

Ruth zei onlangs tegen ons: ‘Matteo en Bruno zijn mijn vriendinnen. We hebben geen gêne bij elkaar en bespreken alles.’ Is dat zo?

‘Da’s waar. We go way back. In 2013 zijn we met “Safety First” begonnen. Dat succes was zo’n overrompeling. Dat bindt ons wel, want we zijn heel dankbaar dat we dat samen hebben mogen meemaken. We hebben bovendien altijd enorm veel respect voor elkaar gehad en hebben elkaar altijd heel erg gewaardeerd als acteurs. We zijn drie verschillende mensen met drie verschillende stijlen, maar we hebben wel dezelfde goesting en passie. Van het een kwam het ander, en voor je het weet, heb je samen een film gemaakt.’

En dan zijn er nog die andere beste vrienden, met wie je momenteel aan een tweede seizoen van ‘Callboys’ werkt.

‘Ja dat is ook een heerlijkheid. Mijn leven is soms echt een speeltuin (lacht). Het tweede seizoen van “Callboys” opnemen is echt heel plezant. Da’s echt thuiskomen. Maar in een tweede seizoen moet je ook nieuwe dingen uitvinden. Quotes als “Voorzichtig op de baan” die op tv plots blijken te werken, kan je in het tweede seizoen niet gewoon herhalen. Je moet nieuwe dingen gaan verzinnen, maar het moet natuurlijk wel hetzelfde personage blijven. Dat vond ik niet gemakkelijk, maar er zitten nu al zinnen in waarvan ik denk: dat gaat sowieso een beltoon worden. Van veel dingen waarin ik heb meegedaan, vind ik naar “Callboys” kijken het aangenaamst, omdat ik mijn vrienden er zo goed in zie spelen. Ik kan echt smullen van de geestigheid van Stef, Bart en Rik.’

Onlangs was je te zien in ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’. Je vader en nonkel wilden je beetnemen omdat je je gsm weleens vergeet op te nemen. We zijn het niet gewend om jou in dat soort programma’s te zien... Blijf je bewust weg van programma’s waarin je als jezelf te zien bent?

‘Ja. Ik vind dat het mysterie dat een acteur moet hebben om als kijker geïntrigeerd te blijven, zo snel weggaat in België. Je bent hier zo snel een BV, wat ik absoluut niet wil zijn. Maar in the end ben ik het wel. Als ik ook nog eens in al die shows zou gaan zitten, zal ik me zeker verbranden, en ik vind het soms al te veel. Ik denk dat je de houdbaarheidsdatum van een acteur zo laat mogelijk kan leggen door zuinig te zijn. Als je al niet zuinig bent op je rollen, moet je zuinig zijn op de dingen tussendoor. Vaak komen er zo veel vragen dat ik op zoek ga naar de essentie. De rest valt dan af.’

Vind je het lastig dat je in ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’ voorkwam?

‘(aarzelt) Ja... “Hoe Zal Ik Het Zeggen?” is gemaakt door Tim Van Aelst en Sofie Peeters, die me na aan het hart liggen, want ze hebben ook “Safety First” gemaakt. Uiteindelijk hebben ze me drie keer beetgenomen. Die eerste keer had ik wel een vermoeden, maar van de twee andere keren wist ik écht niets. Ik moest er wel heel hard om lachen. Maar hoe vaak ik de vraag “Neem je nu je gsm wel op?” tegenwoordig krijg... Da’s niet normaal. Iedereen heeft dat gezien. Ook mijn vader wordt er continu over aangesproken. Maar da’s zijn eigen schuld. Dan zeg ik: “Kijk nu maar wat je gedaan hebt” (lacht).’

Je bent zo snel een BV, wat ik absoluut niet wil zijn. Als ik ook nog eens in shows zou gaan zitten, ga ik me zeker verbranden.

‘Maar ik vind het ook echt een goed programma. Ik heb er heel graag naar gekeken. Toen Rik werd beetgenomen (in het vorige seizoen van “HZIHZ?” werd Rik Verheye zogezegd uit zijn huis gezet omdat hij weleens zijn rekeningen vergat te betalen, red.), vond ik dat echt de beste scène. “Maar dat is mijn huis? Mijn huis is niet meer van mij? Mag ik niet in mijn huis? Dat huis is niet van mij?” Hij was echt in paniek. Ik wist wanneer ze hem zouden beetnemen. Jan Eelen (regisseur van Callboys, red.) moest Rik toen lang bij hem thuis houden. Rik moest even bekomen, maar daarna kon hij er wel om lachen.’

Je gsm opnemen zit er alleszins niet bij, maar wat zijn de belangrijkste waarden die je hebt meegekregen van je ouders?

‘Het spelersinstinct, de fantasie en de goesting om luider te zijn en op een podium te staan, heb ik van mijn vader. Maar van mijn mama heb ik mijn nuchterheid, bescheidenheid, begrip en respect, en het zuinig zijn met de dingen die je doet. Niet verbitterd worden, niet afgunstig worden... Ik vind: wie zijn we om een ander iets niet te gunnen? In rollen, reizen, in eender wat... Ik begrijp zulke mensen écht niet. Als je begint met jezelf op een gezonde manier graag te zien, kan je ook anderen heel graag zien. Heel belangrijk: je moet kunnen toegeven wat je niet kan. Daar begint het mee. Als je dat kan, ben je zo veel grootser en word je ook gelukkiger. Mijn mama is ook echt een moederke. Aan de ene kant zegt ze: “Doe maar gewoon, hè.” Maar als ik naar een première moet, zegt ze: “Zorg dat je mooi gekleed bent voor de mensen, hè.” Ik ben nu twee jaar samen met Loredana en via haar leer ik mijn mama opnieuw kennen. Hoe zij naar mijn mama kijkt, zo kijk ik nu ook naar haar. Echt een lief vrouwtje, een jonge moeder die straalt. Ze heeft drie zonen grootgebracht en heeft veel meegemaakt. Ik eerde mijn papa op het filmfestival in Oostende, maar ik zou hen eigenlijk allebei op een piëdestal willen zetten.’

Loredana en jij zijn nu twee jaar samen... Het zijn grote woorden, maar heb je het gevoel dat zij de ware is?

‘(beslist) Jazeker.’

Hoe weet je dat?

‘Omdat wij dezelfde bril dragen. We kijken op dezelfde manier naar de dingen en zitten in dezelfde flow van ons leven. Zij heeft een eigen kledingzaak (Wearable Stories, red.) met twee winkels die goed draaien. We volgen beiden creatieve richtingen, maar ze zijn wel heel verschillend. We maken elkaar groter in de dingen die we doen, en dat is zo fijn. Daarbij komt ook dat we dezelfde geschiedenis hebben. We zijn allebei uit Limburg afkomstig. Ik kom uit Hasselt, zij uit Houthalen. We hebben dezelfde gemeenschappelijke vrienden van vroeger en hebben ook ongeveer dezelfde opvoeding gehad. Daardoor hebben we een grote gemeenschappelijke noemer. Zij is deze week naar een beurs in Milaan, ik ben keihard aan het werk. Het is zo tof om in het weekend weer samen te komen en over onze week te vertellen. We vullen elkaar aan, en als je dat vindt bij iemand, is dat wonderlijk. Da’s écht wonderlijk. Ik had dat nog nooit zo gevoeld. Je bent jong, je zoekt en je loopt honderd keer met je hoofd tegen de muur, maar op een gegeven moment... Ik geloof nu harder in de liefde dan ooit tevoren.’

Ik word er emotioneel van...

‘Maar het is echt waar. Ik ben 31 jaar geworden. Ik ben geen 20 jaar meer en ben niet meer zo naïef. Ik ben nu rustiger en vind de structuur die nu in mijn leven zit, écht heel leuk. Ik ben echt heel gelukkig. Ik werk graag, maar kom ook graag thuis, ga graag met vrienden weg... Maar ik leef nu veel zuiniger. Vroeger waren er misschien meer pieken, maar toen kon ik ook harder crashen. Nu is het gecontroleerder.’

Ben jij een romanticus?

‘Ja, ik ben wel een romanticus op dit moment. Ik denk dat ik dat ben door in de positieve zin onvoorspelbaar te zijn. Ik zeg dan: “Kom, we gaan nog eens iets eten en alles gewoon meepakken.” Ik dénk dat ik dat wel doe (lacht). Ik probeer vooral lief te zijn en veel respect te hebben voor mijn lief.’

Mijn lief en ik kijken op dezelfde manier naar de dingen en zitten in dezelfde flow. We maken elkaar groter in de dingen die we doen.

Is Loredana soms jaloers?

‘Nee, of toch niet dat ik weet. Ze is op dat vlak heel sterk en laat niet in haar kaarten kijken. Dat vind ik des te aantrekkelijker. Ze is allesbehalve een vrouw die zegt: “Hier bij mij blijven.” Ik denk dat ik jaloerser ben op mannen die naar haar kijken dan andersom (lacht).’

Hebben jullie een kinderwens?

‘Ja (beslist). We hebben daar ook best veel gesprekken over, maar wat is het juiste moment? Ik denk niet dat we ooit een juist moment voor kinderen zullen vinden. Dat zou ineens moeten gebeuren of zo, want regel het maar... We hebben veel vrienden die kinderen hebben. De een heeft een makkelijke baby, de ander een moeilijke. Daardoor zijn we soms best bang voor een huilbaby. Ik ben zó gesteld op mijn slaap, dus ik mag er niet aan denken dat ik maar drie uur kan slapen. We hebben nu al zulke drukke agenda’s. Dan denken we: wanneer zou daar een kind in passen? Eigenlijk stellen we die datum alsmaar uit, dus op dit moment hebben we het weer half losgelaten, maar misschien keert het verlangen morgen terug (lacht). Het zal alleszins een mooi kindje zijn als het op Loredana lijkt.’

Lees ook: 

• VIDEO: wij speelden ‘Wie van de drie’ met Matteo Simoni, Ruth Beeckmans en Bruno Vanden Broecke
• Lauren Versnick: ‘Als een man verwacht dat ik elke avond kook en het huis perfect gepoetst is, heeft hij de verkeerde vast’
• Maaike Neuville: ‘Populariteit van acteurs gaat in golven. Ik zat een hele tijd in de slechte golf’