‘Ik voel me moe, maar ik moet hierdoor, er is geen andere optie.’ Eind vorig jaar vertelde Dina Tersago heel eerlijk over de moeilijke eerste maanden van haar tweede zoontje Thor, die een huilbaby bleek te zijn. Ondertussen is de baby zes maanden oud en is die verschrikkelijk vermoeiende periode achter de rug. Gelukkig, want Thor moest mee naar Canada, Duitsland en Noorwegen voor de opnames van ‘Boer Zkt. Vrouw’.
‘Een ander kindje’
Dat ze zich op voorhand zou excuseren tegenover de mensen die samen met haar een haar huilbaby 12 uur lang op het vliegtuig zouden moeten zitten op weg naar de opnames van ‘Boer Zkt. Vrouw’, dat vertelde Dina Tersago enkele maanden geleden aan Dag Allemaal. Maar het is niet nodig geweest. ‘Dankzij de borstvoeding. Als Thor nog maar begon te morren, legde ik hem aan en was hij content.’
De eerste drie maanden was Thor nochtans een echte huilbaby. ‘Zijn gehuil ging door merg en been, mijn moederhart kon daar niet tegen. Ik was een wrak en weende mee van ellende’, zegt de ex-Miss België. Maar net op tijd begon het te keren. ‘Ik had van alles geprobeerd. Ik drink nu bijvoorbeeld geen koemelk meer, omdat we vermoeden dat Thor dat niet goed verdraagt. Hij is nu zes maanden, lacht veel en is echt content. Precies een ander kindje. Als ik zie hoe gelukkig en blij hij is, doet dat die heftige periode onmiddellijk vergeten.’
Maar makkelijk is het niet geweest. ‘Ik liep een keer met een huilende baby rond in de winkel, toen m’n oudste zoon opeens zei: “Kaka in broek gedaan.”‘, vertelt Dina over die heftige periode. ‘Toen dacht ik echt: “Nee, niet nu, ik ga beginnen wenen!”. Het leek wel alsof ik de hele tijd brandjes aan het blussen was. Ik had voortdurend het gevoel dat ik niets onder controle had.’
Een huilbaby meenemen op urenlange vluchten was dan ook een risico. ‘Maar Thor vijf dagen achterlaten was geen optie, omdat ik nog borstvoeding gaf’, zegt Dina daarover. Gelukkig ging haar partner Wim ook mee. ‘Bij de grenscontrole vroegen ze wat ik in Canada kwam doen. Ik heb uitgelegd dat we een programma maakten, en dat ik de presentatrice was. ‘En u meneer?’ vroegen ze aan Wim. ‘Ik pas op de baby’, zei hij. ‘Oh, u bent de nanny!’ reageerde die vrouw (schatert).’
Isak, het eerste zoontje van Dina en Wim, bleef wel thuis. Hij moest naar school, voor de allereerste keer nog wel. ‘Isaks eerste schooldag heb ik dus niet meegemaakt. Mijn ouders hebben hem gebracht, en daarvan een filmpje doorgestuurd. Ik zag dat hij het supergoed deed, en dat maakte mij fier. Mocht hij gehuild hebben, dan was het iets anders geweest.’
Meer BV’s:
