Wat voorafging: Tewijl studente Liesl en haar getrouwde professor seks hebben in de aula, merken ze plots dat ze begluurd worden.
'Alec', fluisterde Liesl nadrukkelijk. 'Er is iemand.'
Alec keek geschokt in de richting van de deur. Liesl had gelijk.
Er stond iemand. Ze waren niet alleen.
Even leek het alsof hun handelingen bevroren waren. Hun gedachten stonden stil.
Een klik weerklonk, gevolgd door een lichtflits.
Voordat het tot Liesl doordrong dat er een foto gemaakt was, zag ze hoe de gedaante aan de deur zich plotseling bewoog. De deur van de aula ging snel open en weer dicht.
'Hij is weg', fluisterde Liesl ontdaan. 'Hij is weggegaan.'
'Shit', vloekte Alec. 'Ik moet hem inhalen. Hij mag niet weg. Niet zo.'
Alec trok onhandig zijn broek omhoog en snelde op de deur af. Toen verliet ook hij de aula. Liesl hoorde hoe zijn snelle voetstappen weerklonken in het lege gebouw.
Liesls hart ging tekeer. Ze besefte meteen de draagwijdte van wat er gebeurd was.
Iemand had hen bezig gezien.
Iemand had hen betrapt terwijl zij seks hadden. Terwijl zij seks had met haar professor. En die iemand had er een foto van genomen.
Ik ben bereid te kiezen voor jou, Alec. Nu. Definitief. En ik wil dat jij kiest voor mij. Voor ons. Kan dat?
Met trillende handen zocht zij in de duisternis haar kleren bij elkaar. Haar benen waren week toen zij haar jurkje weer aantrok. Tegelijkertijd duizelde het haar. Wat nu? Wie had hen bespied? Wie had hun affaire ontdekt?
Ze sloeg een hand voor haar ogen. In gedachten zag ze hoe zij en Alec seks hadden. Hoe hij haar geneukt had. Ruw en onstuimig. Ze wist dat dit plaatje duidelijk was. Hier kon geen verzachtende omstandigheid ingeroepen worden.
Voetstappen in de gang deden haar opkijken.
'Liesl?'
Het was Alec die terug binnenkwam. Hij liep naar haar toe. De duisternis maakte het bijna onmogelijk iets van zijn gezicht af te lezen. Maar zijn stem verraadde zijn gemoedstoestand.
'Hij is weg. Verdwenen. Ik heb hem niet kunnen vinden.'
Het duurde even voordat de woorden tot haar doordrongen.
'Mijn god', stamelde ze ontzet. 'Hij heeft een foto van ons genomen. Hij heeft bewijs. Wat moeten we nu?'
Alec wreef met zijn hand door zijn haar. Hij schudde zijn hoofd.
'Ik weet het niet. Ik weet het echt niet.'
'Ooh shit', zei Liesl. 'Dit gaat uitkomen. Dit wordt ons doodvonnis.'
Liesl keek Alec aan. Ze wilde dat hij iets zei. Hij moest haar geruststellen. Beloven dat dit alsnog goed zou komen. Dat hij ervoor zou zorgen dat hun affaire niet zou uitkomen maar zijn stilte was oorverdovend. Het maakte Liesl bang, want ze besefte dat ook Alec niets aan de situatie kon veranderen.
'Wat moeten we doen?' vroeg ze bang.
Alec keek haar aan.
'Er is maar één ding dat we kunnen doen.'
Alecs woorden klonken mat. Hij keek Liesl indringend aan.
'We moeten dit stopzetten.'
Een schok ging door Liesls lichaam. Ze hoorde Alecs woorden. Ze brachten een pijn met zich mee die ze niet voor mogelijk had gehouden.
'Alec, nee', schudde ze haar hoofd. Ze sloeg haar armen om hem heen.
'Dat mag niet. Wat er ook gebeurt, ik wil je niet kwijt.' Haar stem klonk schor maar ze besefte heel goed wat ze gezegd had. Ze besefte heel goed dat ze Alec niet kwijt wilde. Niet nu. Nooit.
'We hebben geen keuze, Liesl. Als Sandra dit ontdekt, is mijn relatie met haar voorbij. Dat wil ik niet.'
Liesl voelde hoe een kilte over haar heen daalde toen Alec Sandra's naam noemde. Ze hadden elkaar beloofd het nooit te hebben over hun partners. Nu viel haar naam op het meest ongelegen moment.
Liesl zocht Alecs blik en keek hem indringend aan. Ze wist plotseling zeker wat ze wilde. Er was maar één optie.
'Ik ben bereid te kiezen voor jou, Alec. Nu. Definitief. Ik zal alles doen wat nodig is. Ik wil dat jij dat ook doet. Ik wil dat jij kiest voor mij. Voor ons. Kan dat?'
Ze keek Alec aan. Alles hing nu af van zijn antwoord.
Lees het vervolg van dit spannende verhaal volgende zaterdag op Flair.be!
Lees hier aflevering 1 en aflevering 2.
Tekst: Anja Feliers
